Α Christmas Story

Day 2,585, 13:56 Published in Greece Greece by Mitsaras4


Είχε βραδιάσει από νωρίς. Το μονοπάτι δεν φαινόταν πλέον στο δάσος και το παχύ χιόνι που έπεφτε τις τελευταίες δέκα μέρες έφτανε πάνω από το γόνατο του. Το κομμάτι αυτό του δάσους το ήξερε από παλιά. εδώ έμαθε να κηνυγά, εδώ ερχόταν να σκεφτεί και να ηρεμήσει. Ήταν το μόνο σημείο που μπορούσε να ξεφύγει από τα προβλήματα του από τότε που έμεινε αυτός να φροντίζει την οικογένειά του. Ήταν μετά από εκείνον τον φριχτό χειμώνα, πάνε 10 χρόνια τωρα, που ο πατέρας του έφυγε με τους άλλους άντρες του χωριού για ελάφια στα δάση του νότου και δεν επέστρεψε ποτέ. Κάτι για λύκους θυμάται που συζητούσαν οι μεγάλοι, αλλά δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που έχει σημασία τώρα είναι να καταφέρει να πιάσει κάτι για το σημερινό τραπέζι.


Αύριο ειναι Χριστούγεννα και χρειάζεται κάτι ιδιαίτερο. Με τόσο χιόνι βρίσκει μονο αλεπούδες, που σαν κ αυτόν ψάχνουν τα τελευταία εναπωμείναντα θηράματα. Το μόνο που τρώνε η μητέρα και τα αδέρφια του είναι λιπόσαρκοι σκίουροι και αν τυχερός καμιά ξεστρατισμένη, γέρικη αγριόπαπια που δεν μπορεί να συνεχίσει το ταξίδι της προς την ζέστη. Αλλά αυτό δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα, όχι σήμερα. Σήμερα θα πιάσει κάτι καλό. Πρέπει να πιάσει κάτι καλό. Και τότε το είδε. Δεν ήταν ελάφι, αλλά δεν πειράζει. Οι άλκες ήταν νόστιμες και σπάνιες. Το κρύο ήταν υπερβολικό ακόμα και για αυτές αυτή την εποχή.



Δεν το ξανασκέφτηκε, σήκωσε την βαλίστρα του και έριξε. Είχε εξασκηθεί πολύ για να μην χρειάζεται δευτερη βολή, αλλά τα δάχτυλά του είχαν παγώσει και αστόχησε. Όμως το πέτυχε. Ήταν ένα δυνατό αρσενικό και τώρα αιμοραγούσε από την κοιλιά του. Άργησε να τρέχει μακριά, αφήνοντας μια κατακόκκινη γραμμή πάνω στο χιόνι. Δεν θα φτάσει μακριά, σκέφτηκε, με τόσο αίμα που χάνει, και ξεκίνησε να ακολουθεί τα ίχνη του.


Πρέπει να είχε περπατήσει πάνω από 5 χιλιόμετρα όταν επιτέλους το είδε. Είχε ξαπλώσει εξουθενωμένο ανάμεσα στα δέντρα και ανέπνεε με δυσκολία. Χωρίς να το σκεφτεί του έδωσε τη χαριστική βολή και άρχισε να σκέφτεται πώς θα τα μεταφέρει. Έβαλε μερικα κλαδιά από κάτω και άρχισε να το τραβά πάνω στο χιόνι που είχε αρχίσει να παγώνει.



Είχε περάσει την κορυφή και κατηφόριζε προς ο χωριό. Έβλεπε τον καπνό από τις καμινάδες και τα φώτα στα σπίτια. Έρχονταν Χριστούγεννα και ετοιμάζονταν όλοι για την μεγάλη γιορτή. Τότε ήταν που άκουσε τον ήχο που πάγωσε το αίμα του. Ένα έλκηθρο με καμπανάκια ακουγόταν να πλησιάζει. Κατέβαινε την πλαγιά πίσω του, και αργά ή γρήγορα θα τον έφτανε. Έπρεπε να ειδοποιήσει το χωριό, την μητέρα του, τα αδέρφια του. Δεν θα προλάβαινε όμως, όχι με την άλκη. Την τράβηξε γρήγορα πίσω από τους θάμνους και άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε προς τα φώτα. Το χιόνι είχε αρχίσει να τον μουσκέυει μέχρι το κόκκαλο, η αναπνοή του κοβόταν από την παγωνιά, όμως έπρεπε να τρέξει. Αν έφτανε γρήγορα μπορέι να προλάβαιναν να του αντισταθούν.

Είχε ακούσει να μιλούν για αυτόν αλλα δεν είχε φανεί ποτέ στο χωριό του, όχι όσο ζούσε. Ο θρύλος έλεγε οτι έρχεται πάνω σε ένα έλκηθρο που το σέρνουν σαρκοφάγοι τάρανδοι και λεηλατεί τα χωριά. Αυτοί ορμούν πρώτοι και τρώνε τα ζώα στα υποστατικά, ξεσκίζοντας τα. Αλλά το χειρότερο δεν είναι οι τάρανδοι του αλλά ο ίδιος ο Santa Claws, έτσι τον ελεγαν. Τα ρούχα του ήταν πάντα κόκκινα από το αίμα όσων έτρωγε γελώντας ανατριχιαστικά μέσα από την γενειάδα του. Μαζεύει τα κεφάλια όσων σκοτώνει για τρόπαιο βάζοντας τα σε έναν σάκο στην πλάτη του και όταν γυρναέι στο κάστρο του τα βάζει στις πολεμίστρες για να μην πλησιάζουν οι ξένοι. Πάντα νόμιζε ότι είναι ιστορίες των ενηλίκων για να μην βγαίνουν τα παιδιά στο δάσος.



Τώρα τον άκουγε ο ίδιος και δεν χωρούσε αμφιβολία. Ο Santa Claws ερχόταν στο χωριό του και ήταν ο μόνος που μπορούσε να τους σώσει. Τα πόδια του έβγαλαν φτερά, αλλά ξαφνικά μια σκέψη τον έκανε να παγώσει στη θέση του. Δεν έχει σημασία πόσο γρήγορα θα έτρεχε, δεν έχει σημασία αν θα ειδοποιήσει το χωριό του να αμυνθούν. Κανείς θνητός δεν μπορεί να τον σκοτώσει.

Έστριψε προς τα δυτικά με όση δύναμη μπορούσαν να του δώσουν τα πόδια του και η ψυχή του. Πρέπει να φτάσω στο μεγαλύτερο δέντρο του δάσους, πρέπει να βρω τους knights who say NI, είναι οι μόνοι που μπορούν να σώσουν την οικογένεια μου…...





....Κατάφερε να φτάσει στην καρδιά του δάσους? τους έπεισε να έρθουν να βοηθήσουν? πρόλαβαν κανέναν ζωντανό?

Όλα ειναι στο χέρι σου.

Γράψε τη συνέχεια της ιστορίας μέχρι τις 31/12/2014 23:59 (UTC +2). Οι 5 καλύτερες ιστορίες θα βραβευτούν πλουσιπάροχα (500 Q7 για μαγιά) και η καλύτερη θα δημοσιευθεί στο επόμενο τεύχος του "Golden Herring" με συνένtευξη φυσικά του συγγραφέα.

Δημοσιέψτε ττις εμπνεύσεις σε δική σας εφημερίδα, στείλτε μου σε pm, γράψτε από κάτω σχόλιο, ό,τι σας βολεύει!!

μαγιά 500 Q7
Zi Spiderwoman 200 Q7
Periclis 300 Q7
John Tag 200 Q7