Join the new world

Ωραίος!

Να πω απλά, παραφράζοντας λίγο ένα Πορτογάλο ποιητή, ότι η ποίηση είναι η απόδειξη πως η ζωή μόνη της δεν είναι αρκετή....

όντως κανείς δεν εμπνεύστηκε, πρώτα από την μοναξιά του φίλε μου! αν και όλοι εκεί καταλήγουν στο τέλος!

πολυ ωραια η ποιηση,αλα μενουμε μονο να την απολαμβανουμε εμεις οι τυχεροι

να δω πότε θα βρεθούμε πάλι φίλε μου!!

κανονισε το με την βασουλα ρε πανο,για καμια μπυρα

v

Η έμπνευση έρχεται μόνη της;

ποτέ!

Ήμουνα στην εξώπορτα
Και χαζευα το δρόμο
Όταν σε είδα να περνάς
Με το μαγιω σου μόνο.

Ενιωσα την καρδουλα μου
Να φτερουγίζει πάλι
Και σαν μου χαμογέλασες
Ενιωσα και μια ζάλη.

Είσαι καλά ? Με ρωτήσες
Θες λίγο κρυο νεράκι?
Μα εγώ το χέρι μου απλωσα
Να πιάσω κωλαρακι.

Τι κανείς? Πολύ βιαζεσαι
Ούτε καν που σε ξέρω.
Μάζεψε τα χερακια σου.
Τους μπάτσους να μην φέρω.

Θεέ μου τι μάτια είναι αυτά.
Τι πόδια, τι βυζακια
Ενα μοναχα σκέφτομαι
Να κανουμε παιδάκια.

Συνεχίζεται......

Άγνωστος ποιητής mourgos.

σσσσσσσσσσσσ'ωραίοςςςςςςςςςςςςςςς

You have successfully donated 25 RSD. If the user accepts, the amount will appear shortly in the citizen account.

Γιατι τα σχολια δεν εχουν endorse. χαχαχαχα!! Μουργοςς εισαι αρχοντας!!

Esi den eisai gomena
eisai mia optasia
fleviti evgale i poutsa mou
ap' tin orthostasia

(Starovas)

Ψ

Μέθα

Ἂν κάποτε στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ, στὸ πράσινο γρασίδι
μιᾶς τάφρου, στὴ μουντὴ μοναξιὰ τοῦ δωματίου σου,
ξυπνήσεις ξεμέθυστος πιά, ῥώτα τὸν ἄνεμο, ῥώτα τὸ κύμα,
τὸ πουλί, τὸ ῥολόι, κάθε τι ποὺ φεύγει,
κάθε τι ποὺ στενάζει, κάθε τι ποὺ κυλάει, ποὺ τραγουδάει,
ποὺ μιλάει· ῥώτα τί ὥρα εἶναι;
Κι ὁ ἄνεμος, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ῥολόι,
θὰ σοῦ ἀπαντήσουν: Εἶναι ἡ ὥρα τῆς μέθης!
Γιὰ νὰ γίνεις ὁ μαρτυρικὸς σκλάβος τοῦ χρόνου,
μέθα· μέθα ἀδιάκοπα!
Ἀλλὰ μὲ τί; Μὲ ῥακή, μὲ κρασί, μὲ ποίηση, μὲ ἀρετή...
-Μὲ ὅ,τι θέλεις, ἀλλὰ μέθα!...
Charles Baudelaire (1821-67)

Στου κεραυνου την θεα μενεις και κοιτας,εγω που ειμαι κεραυνος γιατι με παρατας?Μην σε θαμπωσε ο ηλιος και θελεις αλαγη,οχι τιποτε αλο για να σε γραψω και εσενα επανω στο καυλι,Ο κεραυνος αγαπη ειναι η ψυχη, που σκιζει τα ουρανια τη γη για να την βρει.

ο/*

[removed]

einai spoydaia h doyleia poy exeis kanei file,ena mprabo soy arkei apo maw poy se akoyme

voted

εγω παντως γνωρισα τις πιθανες πηγες εμπνευσης σου και μην με αμφισβητησεις χαχα ο/

axaxaxaxaxaaaaaaa

θα παραθέσω 2 θέματα , το πρώτο αηδία , το δεύτερο αριστούργημα κατ' εμέ

πως να τελειώνει άραγε μία αιώνια μάχη
μίση και έριδες πολλές , αιώνια τα πάθη
κι όποιος νομίζει πως αυτά δεν είναι δα κι ωραία
θα του θυμίσω πόλεμους απ' τους θεούς φτιαγμένους
μάχες και κάποιους ήρωες χιλιοτραγουδισμένους
πράγματα που σταθήκανε μες την ζωή μοιραία

αιώνιος ο πόλεμος νερού , στεριάς κι ανέμου
επάνω στον πλανήτη μας , σ' αυτό απάτησέ μου
δεν είναι αριστούργημα κύμα να σπα στην πέτρα;
κανείς τους δεν υποχωρεί , βήμα δεν κάνει πίσω
ψάχνω να βρω τον Αίολο , τον άνεμο να πείσω
μέρος μην πάρει , στον νερό μην δώσει άλλα μέτρα

μα εκείνος δεν την άκουσε την σοβαρή σπονδή μου
και τον βορέα έστειλε να δείρει το κορμί μου
κι έτσι στον βράχο έμεινα ξέπνοος να κοιτάω
τα κύμα που με μάνητα τον βράχο πελεκίζει
και το αλάτι δυνατά το βλέμμα χαστουκίζει
μα να, η πέτρα βρήκε σύμμαχο και μέσα μου πετάω

Στην δύση ο ήλιος έγειρε να κοιμηθεί τη νύχτα
κι η πέτρα σα να φώναξε "τα δάκρυά σου ρίχτα"
κι οι κόκκινες αχτίδες του έπεσαν στην κορυφή της
κι εγώ παρακολούθησα την θειική την μάχη
και μαγεμένος ρέμβαζα στου βράχου μου την ράχη
κι έμεινα εκεί ανέμελος να φτιάχνω την μορφή της

και το Αριστούργημα

Απόψε, σήμερα και χθες
όλες οι πόρτες είν' κλειστές
και γω είμαι απ' όξω

και μες στο θάμπος το θαμπό
παίρνω αμπάριζα να μπω
και με πετάνε ΟΞΩ

όλος ο κόσμος μ' αγνοεί
βαρέθηκα πια τη ζωή
τους φθόνους και τα μίση

αλί αλί και τρισαλί
Φωνάχτε αμέσως τον Αλή
να με καρατομήσει!

https://www.youtube.com/watch?v=ZKWZePHQupc

Αχ Μάγδα....

Συζητώντας ξανά για την αγάπη και όλα τα συναφή
λέξεις δοκιμασμένες και απορριπτέες
και δεύτερες σκέψεις, αντιστάσεις,
άμυνες ή ουτοπίες - δεν ξέρω -
αύριο πιθανόν, στο απαράλλακτο αύριο
να αποτιμήσουμε με επιφύλαξη της φθοράς τα ψήγματα
κι ίσως τότε πούμε αντίο.
Τυχοδιώκτης - αχ, στα όνειρά μου είμαι τυχοδιώκτης
περιπλανώμενος, φορώντας ρούχα πολύχρωμα
μπορώ να ταξιδέψω μακριά σου
μπορώ να είμαι γελωτοποιός ή ιερομάρτυρας
- σου έχω αναφέρει πόσο κουρασμένη νιώθω τελευταία;
Λιώνουν τα χιόνια στα ορεινά της συνείδησης
και λιλιπούτειο το αερόπλοιο που θα με μεταφέρει ως εκεί,
έχει έναν καπετάνιο που εξαφανίζεται σιγά σιγά το πρωί
όπως και εσύ, δραπετεύοντας μηδενιστικά
από την διακυβέρνηση των ονείρων μου,
και από προσδοκίες και καταστροφές
που δεν επιτεύχθηκαν ακόμη
- όπως σε όλους τους τόπους των ονείρων.
Θα απομακρυνθώ ήσυχα από σένα
μόνη μου ξαφνικά, στον δικό μου δρόμο
δεκάδες θέλω θα χαθούν στη λησμονιά
του χρόνου απολιθώματα, κορμοί σωριασμένοι σε πλίνθους
δίχως φτιασίδια και τεχνάσματα
θα έρθουν να φωλιάσουν
χωρίς ντροπή στο σήμερα, χωρίς φόβο.
Άφταστος προορισμός θα γίνουν μνήμες του μέλλοντος
διαβαίνοντας μέσα από αλλοτινά τοπία
ξένη, στις αδιέξοδες διαδρομές των σκονισμένων οριζόντων
των ανεκπλήρωτων χρησμών και ακυρώσεων
όπου η σκιά σου εκεί σαν φάντασμα τυφλό θα ακολουθεί
αναγνωρίζοντας τη μπλε αύρα μου.

Βασιλική Δραγούνη