Λέξεις

Day 2,976, 08:38 • Published in Greece Egypt • by Lady Moon4


Tι παράξενα πλάσματα οι λέξεις! Ηχητικά απότοκα της γλώσσας πρώτα συλλαμβάνονται στη σκέψη και έπειτα αναδύονται στων χειλιών την επιφάνεια.

Υπάρχει πιο φασαριόζικη λέξη από τη “σιωπή“; Διαλόγους ολόκληρους στήνει η σιωπή. Ουρλιάζει κι ας κάνεις πως δεν την ακούς.

Κι εκείνο το δειλό “αν“. Κρύφτηκε πίσω από μία προϋπόθεση και λιποτάκτησε μπροστά στο προσδοκώμενο. Καταδικασμένο ισόβια στην ατολμία.

Τα υπερφίαλα, υπεραισιόδοξα “θα” που τάζουν υποσχετικές συχνά δίχως αντίκρυσμα.

Και η “στοργή” που αν δεν εκτιμηθεί κλωτσάει την αρχή της και γίνεται μια θυμωμένη λέξη που μανιωδώς κατεδαφίζει τα πάντα

Και ο “άναιμος”. Ναι καλά διάβασες. Άναιμος. Αυτός ο ανορθόγραφος ο γδαρτικός είναι ο πιο επικίνδυνος. Κρύο, σκοτάδι και ταραχή φέρνει στο πέρασμά του.

Το καταστρεπτικό “σχεδόν“. Μπαίνει αποφασιστικά μπροστά από άλλες λέξεις, τις τσακίζει αφού πρώτα μετριάσει το νόημά τους. Σχεδόν φίλοι, σχεδόν εχθροί, σχεδόν αγάπη, σχεδόν κατανόηση. Σχεδόν μαζί. Καμιά πιο σιχαμένη λέξη από το σχεδόν. Σε πνίγει ενώ απέχεις μόλις λίγα μέτρα απ’την ακτή.

H “λύπη“. Μεγάλη θεατρίνα αυτή. Ολόκληρες παραστάσεις στήνει μες στο κεφάλι σου με ατάλαντους πρωταγωνιστές, κακογραμμένους πρόχειρους διαλόγους , ασαφές σενάριο και μοναδικό θεατή εσένα. Να μην πληρώνεις εισιτήριο στη λύπη. Είναι τόσο θρασύδειλη που αν την αγνοήσεις, μπορεί και να σ’αφήσει στην ησυχία σου.


Το “θέλω”. Ηχηρό ρήμα γεμάτο προσδοκίες. Δεν έχει πολλή αυτοπεποίθηση. Ευσεβής του πόθος να γίνει “μπορώ“. Αρκεί να διανύσει ένα “φοβάμαι” δρόμο. Αλλιώς μένει άπραγο να ονειρεύεται μεγαλεία.

Η “καρδιά“. Πολύ ιδιαίτερη και ευαίσθητη λέξη. Απαιτεί ειδική μεταχείριση. Έχει ακοή και εσωτερικεύει ακούσματα άλλων λέξεων. Όταν αδειάσει, συρρικνώνεται. Το ίδιο κι αν φοβηθεί. Από τις πιο ευάλωτες λέξεις η καρδιά.

Η “μνήμη“. Αντιδημοκρατικότατη. Αμείλικτη. Δε σηκώνει διαπραγματεύσεις. Σε δυναστεύει, σου φορά αλυσίδες και σε δαμάζει. Αν δεν πιάσεις γομολάστιχα να αρχίσεις να την ξεθωριάζεις, το “η” στο τέλος της θα γίνει “α” και τότε δε σε σώζει τίποτα. Από τις πλέον επικίνδυνες.

Για το τέλος άφησα τη λέξη “θάνατος“. Σκοτεινή και επιβλητική. Με διττή σημασία. Για το φυσικό σώμα σημαίνει τέρμα. Αλλιώς σημαίνει Αρχή. Ίσως η πιο ανεπιθύμητη λέξη απ’όλες. Κι όμως…η μόνη αληθινή.

Οι λέξεις είναι πλανεύτρες. Είναι ελεύθερα πλάσματα. Δεν τους πρέπει να μένουν προσκολλημένες στα άδυτα των σκέψεων. Όταν συναντιούνται σπινθηροβολούν όπως τα βλέμματα των ερωτευμένων. Αποτελούν το άγριο μελίσσι του νου. Βουίζουν ασταμάτητα ώσπου να ξεθυμάνει η ενέργειά τους και να βγουν στο φως.

Υπάρχουν ωστόσο και εξαιρέσεις. Κάποιες από τις λέξεις καλό είναι να θάβονται στο άρρητο και να μη γεννιούνται ποτέ ...