Join the new world

Ακούγονται και διαβάζονται τρομερές κατηγορίες για το ρόλο που έπαιξαν τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας (όπλα που αξιοποιούν στοχευμένο ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό παλμό) στην καταστροφή που σημειώθηκε το Μάρτιο στην Ιαπωνία και που τώρα γεμίζει ολόκληρο τον πλανήτη με ραδιενέργεια. Αν αποδειχθεί ότι η καταστροφή της Φουκουσίμα είναι προϊόν μιας σκόπιμης εγκληματικής πράξης, η αντίδραση της κοινωνίας θα έπρεπε να είναι πολύ έντονη. Αν αποδειχθεί ότι τέτοιου είδους εγκληματικές πράξεις έχουνε συμβεί αλλού, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι είναι δυνατό να συμβούν κάθε στιγμή οπουδήποτε.
Έχουν περάσει ήδη είκοσι-πέντε έτη από τότε που τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας αποτέλεσαν θέμα συζητήσεως. Η διαμάχη κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ronald Reagan για το πρόγραμμα «Πόλεμος των Άστρων», γνωστό επίσης ως «Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας», τράβηξε την προσοχή της κοινής γνώμης.
Τελικά βγήκε το συμπέρασμα ότι οι προτάσεις «Πόλεμος των Άστρων» υπήρξαν υπερβολικά δαπανηρές και ότι ήταν εξαιρετικά απίθανο να αποδειχθούν τεχνολογικά εφικτές, αν ο στόχος τους ήταν να καταρρίψουνε βαλλιστικούς πυραύλους. Ορισμένοι σοβιετικοί σχολιαστές αναρωτιούνταν εκείνη την εποχή μήπως το πρόγραμμα «Πόλεμος των Άστρων» είχε επινοηθεί για να εξυπηρετηθούν άλλοι σκοποί, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να λειτουργήσει ως αντιπυραυλικό σύστημα.
Στο Ρέϋκιαβικ ο Ronald Reagan προσπάθησε με εργαλείο μία παράξενη αντιφατική πρόταση για καθολικό, πυρηνικό αφοπλισμό να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση των Σοβιετικών για την Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας, όμως απέτυχε.
Μετά από αυτό, ο «Πόλεμος των Άστρων» εξαφανίστηκε από τα Μ.Μ.Ε. Το 1999 η υπόθεση ενός επίγειου, οπλικού συστήματος κατευθυνόμενης ενέργειας που λεγόταν (και λέγεται) HAARP (High Altitude Active Auroral Research Programme), εξετάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με έκθεση που υπέβαλε η σουηδέζα βουλευτής Maj Britt Theorin.
Η έκθεση πέρασε απαρατήρητη ακόμα και από το αντιπυρηνικό κίνημα. Επίσης, απορρίφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία δήλωσε ότι τέτοιου είδους θέματα αφορούν το ΝΑΤΟ και όχι την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η απόφαση της Επιτροπής, παρεμπιπτόντως, επιβεβαιώνει το χαρακτήρα του ΗΑΑRP ως όπλου και όχι ως ερευνητικού προγράμματος για την ιονόσφαιρα, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση των ΗΠΑ.
To βιβλίο της Naomi Klein «Το δόγμα του σοκ» έφερε στη συνείδηση του κόσμου το γεγονός ότι οι φυσικές καταστροφές, ή οι καταστροφές που φέρονται ως φαινόμενα της φύσης, μπορούνε να ανοίξουνε λαμπρές προοπτικές κερδοφορίας για τις πολυεθνικές εταιρείες, διευκολύνοντας συγχρόνως πολιτικές αλλαγές προς το συμφέρον τους. Παρόλο που η Naomi Klein δεν έφτασε μέχρι του σημείου να διατυπώσει συγκεκριμένες κατηγορίες για σκόπιμη παραγωγή καταστροφών, άλλοι το έκαναν: o νεαρός Αμερικανός ερευνητής Dutchsinse, ο οποίος παρακολουθεί μονίμως τις λειτουργίες του HAARP, όχι μόνο προβάλλει τέτοιους ισχυρισμούς αλλά με βάση αυτή την παρακολούθηση έχει δημοσιεύσει έγκυρες προβλέψεις για φερόμενες ως φυσικές καταστροφές, όπως ο θανατηφόρος κυκλώνας που ισοπέδωσε το Joplin Missouri στις 22 Μαϊου 2011.
H αμερικανίδα επιστήμονας Leuren Moret χαρακτήρισε την πανωλεθρία Φουκουσίμα ως «τεκτονικό πυρηνικό πόλεμο». Αυτός ο ισχυρισμός αμφισβητείται από άλλους ερευνητές, όπως ο Major Doug Rokke, ο οποίος έχει συνεργαστεί με την Leuren Moret σε μια καμπάνια ενάντια στο απεμπλουτισμένο ουράνιο. Σύμφωνα με τον Rokke το επίκεντρο του σεισμού της 11ης Μαρτίου βρισκόταν πολύ βαθιά στη γη για να έχει προκληθεί σεισμός από ένα όπλο. Το πιο απαράδεκτο σ’αυτήν και άλλες παρόμοιες συζητήσεις, είναι ότι διεξάγονται σ΄ένα δικό τους κόσμο, μέσα σ’ένα χώρο ο οποίος στιγματίζεται από τα διεθνή Μ.Μ.Ε. και την προπαγάνδα την οποία προωθούν.
Τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας, τη δεκαετία του 80 υπήρξανε μέρος συζήτησης του ευρύτερου πολιτικού κοινού ενώ σήμερα αποτελούν το μονοπώλιο των ακτιβιστών “chemtrails”, ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούνε να εξασφαλίσουν την αναγνώριση ως πραγματικότητας μιας πλανητικής επιχείρησης ψεκασμών με αεροζόλ από αεροσκάφη που αποβλέπει σε μια ποικιλία σκοπών. Από μείωση των επιπέδων ηλιοφάνειας κι εμπλουτισμό της ατμόσφαιρας με διάφορα «περίργα» χημικά μέχρι την αύξηση της αγωγιμότητας της ατμόσφαιρας, ακριβώς για να διευκολύνουν τη λειτουργία των όπλων κατευθυνόμενης ενέργειας.
Δυστυχώς, ο διάλογος περιπλέκεται και μπερδεύεται κάτω από την επιρροή ενός άλλου θέματος που έγινε μόδα περίπου την ίδια εποχή, δηλ. στις αρχές της δεκαετίας του 90. Πρόκειται για τις κλιματικές αλλαγές. Αρκετοί οικολόγοι και παρατηρητές των κλιματικών αλλαγών έχουν αποκτήσει τη συνήθεια να αποδίδουν στην κλιματική αλλαγή κάθε είδους καταστροφή, από κυκλώνες μέχρι και σεισμούς και σεισμικά κύματα.
Ο ανθρωπογενής χαρακτήρας της εν λόγω κλιματικής αλλαγής αμφισβητείται από τους λεγόμενους «σκεπτικιστές». Η συζήτηση όπως αναπαράγεται στα ΜΜΕ, καταργεί όμως μία σημαντική διάκριση: τη διάκριση ανάμεσα στους συντηρητικούς σκεπτικιστές που χλευάζουν τους οικολόγους ως κινδυνολόγους και υστερικούς και στους ριζοσπάστες σκεπτικιστές των οποίων η κριτική προέρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση: κατηγορούν τους οικολόγους ότι αγνοούν τον παράγοντα του περιβαλλοντικού πολέμου ή της περιβαλλοντικής τρομοκρατίας, δηλαδή της σκόπιμης αντιπεριβαλλοντικής δράσης με στόχο την καταστροφή.
Στις συμβατικές συζητήσεις αυτά τα δύο είδη σκεπτικισμού συγχωνεύονται, με αποτέλεσμα οι συζητήσεις για κάθε θέμα από την πυρηνική ενέργεια μέχρι και τις ακραίες κλιματικές συνθήκες και τις περιβαλλοντικές καταστροφές να τρέφουν καυγάδες υπέρ ή κατά της θεωρίας των ανθρωπογενών κλιματικών αλλαγών.
Αυτό που έχει οικοδομηθεί είναι πολύ αποτελεσματικό σενάριο «διαίρει και βασίλευε». Από τη μια τα αντιπυρηνικά κινήματα αγνοούν τις συζητήσεις των «θεωρητικών της συνωμοσίας» για το κατά πόσο οι σημερινές διαδοχικές «φυσικές» καταστροφές προκαλούνται σκόπιμα. Aπό την άλλη οι «θεωρητικοί της συνωμοσίας» απασχολούνται όλο και περισσότερο με το θέμα του εάν τις δήθεν φυσικές καταστροφές τις προκαλούν οι Αμερικανοί, οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Ευρωπαίοι, ή κάποιοι άλλοι.
Ευτυχώς, υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι καταφέρανε να δραπετεύσουν από αυτό το σενάριο «διαίρει και βασίλευε». Οι Πράσινοι της Κύπρου, οι οποίοι είναι και μέλη των Ευρωπαίων Πρασίνων και αντιπροσωπεύονται στο κοινοβούλιο της Κύπρου, κάνουν καμπάνια ενεργά και στο επίπεδο της ηγεσίας, ενάντια στο HAARP (που πιστεύουν ότι λειτουργεί και στην Κύπρο) και ενάντια στις χημικές ουρές. Αποτελούνε λαμπερή εξαίρεση στον κανόνα της υπεκφυγής και της λογοκρισίας που κυριαρχεί ανάμεσα στα Πράσινα κόμματα της Ευρώπης και στην πραγματικότητα του κόσμου ολόκληρου.

Ομιλία του Γ. Χωλ στις Journées d’Études, Τουλούζη, Γαλλία, 19 Ιουνίου 2011.