Join the new world

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το erepublik πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Δεν είχα κανένα φίλο μέσα, και είδα κάπου μια διαφήμιση που έλεγε, "γίνε πρόεδρος της χώρας σου, γίνε παντοδύναμος επιχειρηματίας και στρατηγός", πράγματα τα οποία βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα.
Μπαίνω στο παιχνίδι, φυσικά τελείως άσχετος. Εκείνη την εποχή η Ελλάδα μετρούσε λίγους μήνες ελεύθερης ζωής, είχε πολύ λιγότερο κόσμο, δεν υπήρχανε μέντορες, και ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος, δεν υπήρχε καν υπουργείο νέων παικτών. Έτσι λοιπόν, ψαχτά και με τη βοήθεια του Πλάτωνα, ο οποίος απ' ότι βλέπω επέστρεψε, έκανα τα πρώτα βήματα. Για όσους θυμούνται τότε οι νεογέννητοι ξεκινούσαν με 50 wellness! Το να το ανεβάσεις στο 100 ήταν πολύ δύσκολο.

Μετά από μια μέρα, έβαλα και ένα φίλο μου στο παιχνίδι, δυστυχώς όμως όχι μέσω του reference. Αυτό που με συνεπήρε πιο πολύ ήταν οι κουβέντες, τα άρθρα και τα σχόλια. Αυτό το κοινωνικό μέρος με κράτησε και ασχολούμουν όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι.
Ταυτόχρονα εκείνη την εποχή τα πολιτικά κόμματα ήταν τρία (και πάλι διορθώστε με αν κάνω λάθος): ΚΕΕ, ΕΜ, ΕΔΑ και FAH. Ο φυσικός μου χώρος ένιωσα ότι ήταν η ΕΔΑ οπότε πήγα εκεί και σε αυτό το σημείο ξεκίνησα την, μάλλον βαρετή, αρθρογραφία μου.

Στην ΕΔΑ τα πράγματα ήταν μάλλον παράξενα. Υπήρχαν σαν να λέμε, δυο τάσεις, η "σοσιαλδημοκρατική" και η "ριζοσπαστική" η οποία είχε εκείνη την εποχή περιθωριοποιηθεί. Μεταξύ άλλων: Thunderlips, Milios, Stefen, Veni_zelos, John_the_Greek, CyberNero. Τα πράγματα εκεί ήταν αρκετά ενδιαφέροντα. Ήδη από το 2009 ο Veni ήταν το μαύρο πρόβατο της Ελλάδας, σε μια Ελλάδα σημειώστε, που το "Μαύρο Μπλοκ" ήταν παντοδύναμο. Του την λέγανε του Veni, απαντούσε αυτός με κάτι υπερβολές, του την ξαναλέγανε, φώναζε μετά η ΕΔΑ ότι δε μπορούμε να σε στηρίζουμε όλη την ώρα. Εκλογές για την προεδρία του κόμματος, ο Veni υποψήφιος και χάνει σε εκλογές που γενικά ήταν πολύ μυστήριες. Άλλοι ξέρουν λεπτομέρειες καλύτερα από μένα. Φεύγει ο Veni από την ΕΔΑ μετά την ήττα και πηγαίνει στο FAH. Eκείνη την στιγμή ο αρχηγός του FAH Metralla τρώει ban και ο Veni ως το μέλος με το μεγαλύτερο επίπεδο γίνεται πρόεδρος του κόμματος. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει η αναμόρφωση του FAH σε LSP. Επόμενες εκλογές στην ΕΔΑ: και αυτές ιστορικές. Αντίπαλοι ο διαβόητος Dimitrios και ο Stefen. O Dimitrios στο πρόγραμμά του υπερασπίζεται τον πόλεμο με την Τουρκία, και δηλώνει ότι θα διορίσει μόνος του το πολιτικό γραφείο της ΕΔΑ. Να σημειωθεί ότι αυτός ο πόλεμος ο χειρότερος για την Ελλάδα μετά την απελευθέρωση, ο πόλεμος του "υπάρχει σχέδιο". Χάνει της εκλογές ο Stefen και αποχωρεί και αυτός και ακολουθούν κάποιοι. Σε αυτό το σημείο η "ριζοσπαστική" τάση της ΕΔΑ είχε σχεδόν μηδενιστεί. Ο Dimitrios μετά από μια βδομάδα-δέκα μέρες φεύγει από το παιχνίδι!
Μετά από λίγο καιρό εκλογές για CP. Ούτε που θυμάμαι ποιοι ήταν υποψήφιοι. Θυμάμαι όμως ότι αν αθροίζαμε τις ψήφους ΕΔΑ και LSP θα είχαμε τον πρώτο "αριστερό" να το πω έτσι, πρόεδρο. Στην συνέχεια κάποιες προσπάθειες για συνεννόηση πέσαν στο κενό, με ευθύνες νομίζω και των δυο παρατάξεων. Κάπου εκεί, Γενάρης του '10 νομίζω αποφασίζω και εγώ να πάω στο LSP. H συνέχεια είναι περισσότερο γνωστή. Η ΕΔΑ ξαναδιασπάστηκε και η συνεπής σοσιαλδημοκρατική τάση πήγε στο SDU. Στην ΕΔΑ έμεινε το όνομα.

Ταυτόχρονα με την πολιτική "δράση", προσπαθούσα να ασχοληθώ και με άλλα πράγματα, ας πούμε να φτιάξω μια επιχείρηση, όπλα συγκεκριμένα. Δεν έβγαλα ποτέ λεφτά από αυτήν, δεν είχα, και ακόμα δεν έχω ιδέα του πώς να τρέξω μια επιχείρηση. Τότε τα Gold ήταν καθορισμένα, και όταν ανέβαινες επίπεδο μπορούσες να πάρεις αρκετά. Δεν υπήρχαν booster και τέτοια, και κατά συνέπεια υπήρχε μια περισσότερη ισότητα μεταξύ των παικτών. Και ενώ όλοι, άνοιξη του 2010 περιμέναμε την υποσχεμένη Rising σκάει μύτη η Λάνα, και το παιχνίδι αρχίζει να παίρνει την κάτω βόλτα. Αν θυμάστε με το που βγήκε η Λάνα, ο Ναπολέοντας κόστιζε 5 gold! Μέσα σε μερικές ώρες νομίζω το μείωσαν.
Οι οικονομίες των χωρών δεν πηγαίναν και πολυ καλά εκείνη την εποχή. Οι αντμίνς είχαν δώσει μια γενική και αόριστη απάντηση του πότε θα έρθει η Rising οπότε οι περισσότεροι ανέμεναν στο ακουστικό τους. Η εποχή αυτή, περίπου δυο-τρεις μήνες, ήταν από τις πιο βαρετές στο παιχνίδι.

Και επί τέλους έρχεται η Rising. Το πακέτο ήταν ελκυστικό: πιο στρατηγικές μάχες, πιο εξεζητημένο οικονομικό σύστημα, ειδικότητες, happiness και τα λοιπά. Μέσα σε λίγες μέρες αποδείχτηκε ότι το όλο σύστημα δε λειτουργούσε: οι μισθοί κατέρρεαν, τα booster ήταν παντού και ήταν χρυσοβόρα, δείτε δυο άρθρα πίσω στην εφημερίδα μου ένα παράδειγμα του πώς το οικονομικό σύστημα δε δούλευε. Από την άλλη το πολεμικό κομμάτι, αν και πολλά υποσχόμενο, κατέληγε να είναι αργό βαρετό και απαιτούσε πολύ συνεννόηση. Ο περισσότερος κόσμος, δεν είχε χρόνο και διάθεση να δώσει τόσο πολύ χρόνο. Εκείνη την περίοδο, όπως και ο περισσότερος κόσμος, άρχισα να το βαριέμαι και να απομακρύνομαι σιγά-σιγά.

Οι αντμίνς καταλαβαίνουν το λάθος, παίρνουν πίσω τη Rising, και φτιάχνουν ένα μοντέλο του παιχνιδιού το οποίο είναι παρόμοιο με την V1 αλλά στην πορεία γίνεται όλο πιο χρυσοβόρο και αυτό. Αλλά σε πρώτη φάση αναζωογονεί το ενδιαφέρον. Το πώς οι ανισότητες του παιχνιδιού έχουν ενταθεί, έχει αναλυθεί πολλές φορές τον τελευταίο καιρό. Γίνεται και η ιστορία με το "Μακεδονικό" και ο πόλεμος με την Τουρκία.

Καινούργιο φρούτο τώρα, κατάργηση των orgs, μπορούμε να δουλεύουμε σε όσες εταιρείες έχουμε. Για ακόμη μια φορά φαίνεται η απληστία των ιδιοκτητών του παιχνιδιού. Ο μικρός παίχτης δεν πρόκειται ποτέ, τώρα πια, να φτάσει σε δόξες αν δε βάλει το χέρι στην τσέπη. Πώς θα ανταγωνιστεί τον άλλον με τις πέντε-δέκα εταιρείες και τα άπειρα gold; Πριν την Rising υπήρχε μια σύγκλιση των παικτών, ένα ανώτατο όριο που η εξέλιξη λίγο πολύ σταματούσε. Τώρα πια μόνο τα gold και τίποτα άλλο. Ακόμη και η ύπαρξη μιας χώρας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό εκεί.

Ξαναδιαβάζω τώρα τι έχω γράψει και βλέπω ότι τα θέματα είναι λίγο πολύ ασύνδετα, όμως περιγράφουν το πώς έχω ζήσει το παιχνίδι εδώ και ενάμιση χρόνο: από ένα ευχάριστο και συναρπαστικό παιχνίδι ισορροπιών σε όλα τα επίπεδα, σε ένα χρυσοφάγο τέρας.

Και κάτι τελευταίο ρε παιδιά. Σταματήστε το cyber-bullying. Δεν είναι αστείο πια.