1974: Τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Day 968, 07:09 • Published in Greece Greece • by kefallonian

Οι επετειακές δηλώσεις και εκδηλώσεις συνήθως είναι φορτισμένες με το στοιχείο της υπερβολής. Επειδή ακούμε και λέμε συχνά τις λέξεις γιορτή και εορτάζω, θάθελα να μείνω λίγο σ’ αυτές. Και να ψάξουμε να βρούμε κάτι τα τελευταία 50 χρόνια για το οποίο να δικαιούμαστε να γιορτάζουμε.
Μόνο αν πάμε λίγο πιο μακριά θα δούμε την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, την 1η Απριλίου του 1955 και την τετράχρονη πάλη του Κυπριακού Ελληνισμού για Eλευθερία και Ένωση με την Ελλάδα. Γι’ αυτόν τον αγώνα μπορούμε νάμαστε υπερήφανοι. Δεν φτάνουμε όμως στη γιορτή γιατί έληξε άδοξα και αντίθετα με τις προσδοκίες μας.
Τιμούμε λοιπόν τους ήρωες, τους μάρτυρες, τους πεσόντες. Δεν θρηνούμε για τον εκ πρώτης όψεως άδικο χαμό τους. Γονατίζουμε μπροστά στη θυσία τους και ανανεώνουμε το φρόνημά μας και τη διάθεση για νέους αγώνες τιμής-δικαίωσης-ελευθερίας.
Έχουμε σαν χρόνο αναφοράς το 1974. Επειδή όμως τίποτε στη ζωή των ανθρώπων αλλά και στην Ιστορία των Εθνών δεν είναι αυθύπαρκτο και άσχετο με άλλα γεγονότα και καταστάσεις, θα ήθελα να επιχειρήσω μία σύνθεση, με κομβικό σημείο την 20η Ιουλίου του 1974, άλλοτε μεν σαν κατάληξη, άλλοτε δε σαν αφετηρία. Πηγαίνοντας τρεις χιλιάδες χρόνια πίσω βρίσκουμε τις καταβολές των Κυπρίων στους αρχαίους Αρκάδες εποίκους την εποχήν του Τρωικού πολέμου. Η κοινή μοίρα του Ελληνισμού είτε βρίσκεται στην Μητροπολιτική Ελλάδα είτε στην Κύπρο πιστοποιείται και την εποχή των Περσικών πολέμων και στην συνδρομή των Κυπρίων στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πριν προχωρήσω θα κάνω μια αναφορά στον Κίμωνα, υιό του Μαραθωνομάχου Μιλτιάδους, ο οποίος είχε μια λαμπρή πορεία και το 449 π.Χ. επικεφαλής 200 τριήρων ξεκίνησε να απελευθερώσει από τους Πέρσες την Κύπρο.
Έδειξε τότε ότι η Κύπρος δεν είναι μακριά και κατεναυμάχησε τους Πέρσες ανοικτά της Σαλαμίνος. Στη σημερινή Λάρνακα, περίλαμπρη ανάμνηση και αναγνώριση αποτελεί η ύπαρξη της Ακτής Κίμωνος.
Τον Ιούλιο του 1974 ο κυβερνήτης του «Λέσβος» Λευτέρης Χανδρινός, ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ και με κίνδυνο να υποστεί κυρώσεις απεβίβασε τους άνδρες της ΕΛ.ΔΥ.Κ που επέστρεφαν στην Ελλάδα, εξουδετέρωσε την οχύρωση των Τούρκων στην Πάφο με τα πυροβόλα του και με επιδέξιους χειρισμούς επροκάλεσε σύγχυση στους Τούρκους, με αποτέλεσμα να βομβαρδίσουν οι ίδιοι δύο αντιτορπιλικά τους εκ των οποίων το ένα εβυθίσθει.

Κάνοντας ένα άλμα στο χρόνο που είναι γεμάτος με κοινούς αγώνες φτάνουμε στα χρόνια του μεγάλου ξεσηκωμού για την αποτίναξη του επί 400 χρόνια Τουρκικού ζυγού. Η συμμετοχή των Κυπρίων στη Φιλική Εταιρεία εστοίχισε την μαζική δολοφονία από τους Τούρκους του Αρχιεπισκόπου των Μητροπολιτών, προυχόντων, πνευματικών ανθρώπων, ιερέων και πολλών άλλων την 9η Ιουλίου του 1821. Στους Βαλκανικούς πολέμους η συμμετοχή των Κυπρίων στο γιγάντιο εκείνο εγχείρημα που μεγάλωσε την Ελλάδα ήταν αθρόα.
Στο Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο εκτός από το πάγιο αίσθημα αγάπης και αλληλεγγύης των Κυπρίων προς την Ελλάδα υπήρξε εξαπάτηση από τους Άγγλους, ότι βοηθώντας τον αγώνα κατά του άξονα θα έφερναν πιο κοντά την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Αντ’ αυτού απήντησαν με ένα υπεροπτικό «Ουδέποτε» στο αίτημα των Κυπρίων για ΕΝΩΣΗ που εσυνοδεύετο από τις υπογραφές του 96% των κατοίκων τον Ιανουάριο του 1950. Κατόπιν τούτου δεν έμενε άλλη διέξοδος εκτός από τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα.
Παρά τις μεγαλειώδεις ηθικές και στρατιωτικές νίκες της ΕΟΚΑ η πονηριά των Άγγλων και η είσοδος της Τουρκίας στα γεγονότα οδήγησαν στις θνησιγενείς συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και την δήθεν Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κύπρου.
Τραγική ειρωνεία, την ανεξαρτησία της υπέγραφαν σαν εγγυήτριες δυνάμεις εκτός από τη Ελλάδα αν είναι δυνατόν η Μεγάλη Βρετανία και η Τουρκία !! Το πρώτο ισχυρό πλήγμα στη νεαρά Κυπριακή Δημοκρατία εδόθη τον Δεκέμβριο του 1963 οπότε ουσιαστικά έπεσε το σπέρμα της διχοτομήσεως με τη δημιουργία των Τουρκικών θυλάκων.
Η Τουρκία έκτοτε προετοιμάζετο και καραδοκούσε. Η αφορμή για το έγκλημα της Τουρκικής εισβολής εδόθη με το πραξικόπημα της 15 Ιουλίου του 1974. Η Ιστορία κάποτε θα αποδώσει ευθύνες σε γνωστούς σήμερα αυτουργούς αλλά ενδεχομένως και σε κάποιους που τώρα κρύβονται στο απυρόβλητο ένεκα ποικίλων λόγων και ισορροπιών.
Μεταξύ πολλών άλλων ελέγχθη ότι η επιδίωξη της Ενώσεως έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο. Ουδέν αναληθέστερον. Η αγάπη της Ελλάδος και ο πόθος της Ενώσεως ζέσταινε τις ψυχές των Κυπρίων στους παγωμένους αιώνες της σκλαβιάς. Και μπορεί με αδιάσειστα ιστορικά τεκμήρια, χωρίς καμία αμφιβολία να αποδειχθεί ότι είναι η εγκατάλειψη της Ενώσεως που έφερε και εγκατέστησε τους Τούρκους στην Κύπρο.