Περί δημοκρ&al pha;τίας και eRepublik.

Day 1,035, 15:01 • Published in Greece Greece • by exohoritis

Αγαπητοί συμπαίκτες και φίλοι,

Καιρό ήθελα να γράψω ένα "βαρύ" θεωρητικό άρθρο για τη σχέση της Δημοκρατίας και του eRepublik.

Λοιπόν, νομίζω ότι μεγάλο τμήμα της διαφωνίας και της έριδας οφείλεται σε ΚΑΙΡΙΕΣ παρανοήσεις της ΦΥΣΗΣ και της ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ της Δημοκρατίας ως ΘΕΣΜΟΥ πολιτειακής οργάνωσης. Θα αποφύγω παραπομπές, διότι τα κατωτέρω γραφόμενα αποτελούν τα θεμέλια της πολιτικής επιστήμης. Οπότε, στην ουσία:

1. Η Δημοκρατία είναι ΘΕΣΜΟΣ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μας έπεσε από τον ουρανό, αλλά επινοήθηκε από ανθρώπους. Στη φύση και στα πρωτεύοντα θηλαστικά δεν υπάρχει δημοκρατία, υπάρχει η φυσική επιλογή (στην εξελιγμένη μορφή της θεωρίας) και επικράτηση του ισχυρότερου.

2. Η Δημοκρατία επινοήθηκε ως ανάχωμα της πολιτικής ισχύος του ενός ή των ολίγων. Η λειτουργία των πρώτων δημοκρατικών ελευθεριών (ελευθερία γνώμης, θεωρητική ισότητα ψήφου) είναι αμυντική έναντι της κρατικής αυθαιρεσίας.

3. Η Δημοκρατία δεν είναι πολιτικά άχρωμη, αν και επιθυμεί να φαίνεται. Εκφράζει συγκεκριμένους συσχετισμούς πολιτικών και ιδίως ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ δομών. Για αυτό είναι όλως άλλο η Αθηναϊκή Δημοκρατία, άλλο η δυτική, καπιταλιστική δημοκρατία και άλλο η σοσιαλιστική δημοκρατία.

4. Η "Δημοκρατία" του eRepublik επιχειρεί να αντιγράψει το δυτικό μοντέλο δημοκρατίας, καθώς υπάρχει ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, συσσώρευση εικονικού πλούτου και πολυκομματικό σύστημα.

5. Δεν νοείται καμιά δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητη, εκάστοτε δημοκρατικά νομιμοποιημένη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ που θα ελέγχει τη λειτουργία της. Ακριβώς για αυτό το eRepublik ΔΕΝ είναι "δημοκρατία": διότι η δικαιοσύνη επιβάλλεται από τους ολίγους ιδιοκτήτες του παιχνιδιού, οι οποίοι στερούνται οποιασδήποτε λαϊκής νομιμοποίησης. Το eRep είναι λόγω ιδιοκτησίας από τη φύση του ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ.

6. Επειδή λοιπόν δεν παίζουμε σε μιά εικονική δημοκρατία, δεν επιτρέπεται και να δημοσιεύουμε π.χ. άρθρα ξένα με το παιχνίδι...

7. Επειδή το eRepublik δεν είναι "δημοκρατικό" από τη φύση του, για αυτό προβλέπει εκλογές κάθε 10 ημέρες: για να έχουμε αίσθηση της δημοκρατίας. Μάλιστα προβλέπονται υποχρεωτικές εκλογές ακόμη και ΕΝΤΟΣ των κομμάτων, γεγονός μοναδικό στην ιστορία οιασδήποτε δημοκρατίας, καθώς η πρώτη αρχή του πολυκομματικού συστήματος είναι η αυτοοργάνωση των κομμάτων.

8. Το eRepublik είναι αυτοναφερόμενο σύστημα. Οι κανόνες του δεν είναι "σωστοί" επειδή είναι δήθεν δημοκρατικοί ή ηθικοί, αλλά επειδή ΕΙΝΑΙ οι κανόνες του!

9. Το eRepublik είναι ηθικώς αδιάφορο, υπό την έννοια ότι δεν τίθεται ποτέ ζήτημα "καλού" ή "κακού", αλλά μόνον ζήτημα συμφωνίας με τους κανόνες του συστήματος.

10. Δικαιώματα εδώ είναι μόνον όσα σου παρέχονται από τους κανόνες του παιχνιδιού.

Άμεσες συνεπαγωγές των ανωτέρω:

1. Ο εκάστοτε Πρόεδρος δεν είναι "δημοκρατικά" εκλεγμένος. Είναι εκλεγμένος ΑΠΛΩΣ κατά τους κανόνες του παιχνιδιού. Κραυγές περί σεβασμού της "δημοκρατίας" είναι άσχετες με το παιχνίδι.

2. Οποιοσδήποτε κανόνας του παιχνιδιού λειτουργεί αξιωματικώς. Αν οποιοσδήποτε καταθέσει μομφή, αυτή δεν είναι "αντιδημοκρατική", αλλά απλώς σύμφωνη με τους κανόνες του παιχνιδιού. Κραυγές περί κατάχρησης "δικαιώματος" είναι άσχετες με το παιχνιδι.

3. Τα multies δεν απαγορεύονται επειδή αλλοιώνουν τη "δημοκρατική" βούληση του εικονικού λαού, αλλά επειδή έτσι προστάζουν οι κανόνες του παιχνιδιού. Και προστάζουν διότι με αυτά χάνουν χρυσά οι ιδιοκτήτες του, τα οποία αλλιώς θα έπρεπε να αγοράσουν οι κάτοχοι των multies. Κραυγές περί εθνικού συμφέροντος είναι άσχετες με το παιχνίδι.

4. Το πρόβλημα με τα multies των τελευταίων εκλογών είναι το πρόβλημα του χαρτοκλέφτη. Δεν είναι ζήτημα "δημοκρατίας", όπως κατά συνεκδοχήν λέγεται. Είναι πρόβλημα ασυμφωνίας με τους ΚΑΝΟΝΕΣ του παιχνιδιού, είναι ζήτημα μπαλαμουτιάσματος των πεσσών.

5. Επαναστάσεις κατά των κανόνων του παιχνιδιού αμφισβητούν την εγγενή αξιωματικότητά τους. Αν κάποιος επιθυμεί π.χ. να μην υπάρχει καμιά ιδιοκτησία σε αυτό το παιχνίδι, τότε δεν αποδέχεται τους κανόνες του.

6. Δυστυχώς το μόνο ζητούμενο σε αυτό το εκ φύσεως ολιγαρχικό παιχνίδι είναι: Η τυπική συμφωνία με τους κανόνες του, η οποία ελέγχεται σήμερα ΜΟΝΟΝ από τους ιδιοκτήτες. Οπότε οι κραυγές για τα άδικα report είναι άσχετες με το παιχνίδι.

Ακριβώς για αυτό το σκοπό το άρθρο κλείνει με μιά σκέψη: Μήπως θα έπρεπε ο έλεγχος της συμφωνίας με τους διαβόητους κανόνες να περάσει στους πολίτες; Μήπως κάποιοι πρέπει να εκλέγονται από το λαό ως οιονεί δικαστές αντί να διορίζονται από τους ιδιοκτήτες;

Μέχρι να συμβεί αυτό, καλόν θα είναι να επιχειρηματολογούμε όλοι με όρους συμφωνίας με τους κανόνες και ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ. Η οποία είναι και το εδώ ελλείπον: η πηγή της διαφωνίας μου με τις Κυβερνήσεις των τελευταίων 3 μηνών δεν είναι η ιδεολογική διαφορά, αλλά το έργο τους.

Υ.Γ. Προς αποφυγή παρανοήσεων: το άρθρο ΔΕΝ υποστηρίζει την αποδοχή και συμφωνία με τους κανόνες του παιχνιδιού. Απλώς επιχειρεί να αναλύσει τη φύση του συστήματος, ώστε μετά να το κρίνουμε επί ορθής βάσης. Και να το αλλάξουμε με αγώνα.

Υ.Γ.1. Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι η πολιτική ιδεολογία χρωματίζει κάθε εικονικό παίκτη και δημιουργεί πολιτική αντιπαράθεση. Αντιπαράθεση όμως σε ένα ολιγαρχικό παιχνίδι, παιδιά.