ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΓΙΝΑ ΠΑΤΕΡΑΣ

Day 2,344, 12:00 Published in Greece Spain by raoulito

Ήταν η ημέρα 2144 όταν και μοιράστηκα με όλους σας Τη μεγαλύτερη χαρά μου, την γνωστοποίηση του ότι θα γίνω πατέρας.

Την Μεγάλη Τρίτη 15η του Απρίλη ώρα 07:30 μαζί με τη σύζυγο μου μπήκαμε στην κλινική όπου και θα γινότανε η γέννα του μονάκριβου μας.
Προς έκπληξη μας υπήρχε περισσότερος κόσμος απο όσον αναμέναμε μιας και οι προγραμματισμένες γέννες ήταν τρεις, αλλά ξαφνικά υπήρξαν 10 μητέρες που θα γεννούσαν εν τέλει.
Όπως μάθαμε αργότερα, πολλές κυρίες επέλεξαν να γεννήσουν με τεχνητούς πόνους νωρίτερα, ώστε να κάνουν Πάσχα σπίτι τους.
Είπαμε, η βλακεία είναι ανίκητη.

Η είσοδο της γυναίκας μου στην αίθουσα ωδυνών ενεργοποίησε τη διαδικασία.
Η κλασική εικόνα του πατέρα που πηγαινοέρχεται στο διάδρομο περιμένοντας την νοσοκόμα να του αναγγείλει το ευχάριστο, ήταν κάτι που έβλεπες μόνο στις ταινίες.
Τώρα πλέον υπάρχουν άνετα σαλόνια υποδοχής, με αυτόματους πωλητές καφέ αλλά, αν όλα αυτά θέλεις να τα συνδυάσεις με τσιγαράκι, τότε θα σε φάει η ορθοστασία του εξωτερικού χώρου ή του πεζοδρομίου, όπως στην προκειμένη περίπτωση. (η κλινική ήταν μέσα στο κέντρο της πόλης)



Οι πρώτες ώρες πέρασαν γρήγορα μιας και μπορούσα να είμαι δίπλα στη γυναίκα μου όταν δεν έπαιρνα τηλέφωνα να ενημερώσω για την πορεία μας συγγενείς ή όταν απαντούσα σε φίλους.
- Ναι όλα καλά δόξα το Θεώ, απλά περιμένουμε…

Αυτή ήταν η πιο πολυχρησιμοποιημένη έκφραση εκείνης της ημέρας.
Η αγωνία πάντως δεν μειωνόταν όσο και αν προσπαθούσαν οι κοντινοί μου που ήταν εκεί να την μετριάσουν με διάφορες ενέργειες τους.
Το μυαλό περιεργαζόταν αστραπιαία το κάθε τι έβλεπαν τα μάτια μου σε κάθε ευκαιρία.
Επίδοξοι μπαμπάδες μπαίνανε με τη σειρά, ώστε να συμπαρασταθούν στις γυναίκες τους.
Εννίοτε ακούγαμε τις προσπάθειες κάποιας μητέρας να φέρει στον κόσμο το παιδί της και μετά απο λίγο ερχότανε μια μαία ώστε να ενημερώσει τον πατέρα:
- Να σας ζήσει κύριε … ο γιός σας.

Αμέσως οι παριστάμενοι συγγενείς ξεσπούσαν σε χαμόγελα αλλά μερικοί και σε δάκρυα χαράς ανάλογα με την ώρα την οποία περιμένανε ή το άγχος της δυσκολίας της γέννας που αντιμετώπιζαν.Αγκαλιές, ευχές, καμάρι και ανυπομονησία πλέον να δούνε το παιδί.

Σε γενικές γραμμές δεν ήμουν μακρυά από αυτά που σας περιέγραψα πιο πάνω.Δεν γίνετε άλλωστε, είναι κάτι σαν μαθηματική ακολουθία.

Ήταν εκεί στις 15:30 όταν και βρισκόμουν κάτω στο ισόγειο, ρουφώντας στα γρήγορα ένα τσιγάρο μαζί με λίγο καφέ που μου είχε φέρει ο γαμπρός μου, όταν χτύπησε το τηλέφωνο μου.
-Αδερφέ, έλα να υποδεχτείς τον γιο σου μου είπε η αδερφή μου κοφτά, με φανερή στις λέξεις τις την αίσθηση της ανακούφισης και της χαράς.

Πέταξα το τσιγάρο και ανέβηκα τα σκαλιά σε χρόνο μηδέν.
Κοιτώ την αδερφή μου στα μάτια και μου δείχνει την πόρτα.
Στήνομαι μπροστά της και περιμένω. Η πόρτα ανοίγει και η μαία με κάθε επισημότητα μου ανακοινώνει πως σε 2 λεπτά μπορώ να δω τον γιο μου στην αίθουσα νεογνών.

Έλεγα στον εαυτό μου πως θα πρέπει να δείξει μια αυτοσυγκράτηση και να μην κλάψει μπροστά σε όλους.
Μάταια προσπαθούσα να κρύψω όμως τα δάκρυα μου, όταν είδα έναν άγγελο μπροστά μου, να μου ανακοινώνετε πως είναι ο γιος μου και είναι υγιέστατος.
- Να σας ζήσει. Ο μικρός είναι μιά χαρά, 53 πόντους και 3,570 κιλά.
Δεν έβλεπα και δεν άκουγα τίποτα. Μόνο αυτόν, αυτό το μικρό ανθρωπάκι για του οποίου την ύπαρξη ευθύνομαι και εγώ.Καθώς τον έπαιρνα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου, ψέλλισα:
-Εσύ είσαι λοιπόν βρε μπαγάσα;Ο μπαμπάς σου είμαι...


Δεν θα μπορέσω θαρρώ να βρω ποτέ τις σωστές λέξεις να περιγράψω εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα, αλλά πιστεύω πως δεν είμαι και ο μόνος.
Μπορώ όμως εύκολα να σας δώσω κάποιες λέξεις.
Ευτυχία,ανακούφιση,περηφάνια,συγκίνηση,ρίγος,ανάταση και αγωνία.
Είναι απίστευτο πως η αγωνία τρύπωνε πάντα μεταξύ όλων αυτών των συναισθημάτων.Αγωνία για το μέλλον του από την πρώτη κιόλας στιγμή.

Αμέσως μετά μου επετράπη να δω και τη γυναίκα μου.
Έπρεπε άλλωστε να σιγουρευτώ πως η μαμά είναι και αυτή εξίσου καλά, ώστε να ησυχάσω τελείως.
Αυτή η αγκαλιά μας εκείνη τη στιγμή, πιστεύω ήταν η πιο ουσιαστική στην κοινή μας ζωή.
- Να μας ζήσει αγάπη μου ο παίδαρος, της είπα και τη φίλησα όσο πιο γλυκά μπορούσα.

Αυτή άλλωστε τράβηξε τα περισσότερα ώστε εγώ να καμαρώνω τώρα για τη συμμετοχή μου στο μεγαλύτερο θαύμα της ζωής.
Τη γέννηση του παιδιού μας.



Πλέον ο παίδαρος είναι στο σπίτι του.
Έμαθα τα πάντα από τα παρελκόμενα, πάνες,βραστήρες, μπανάκια, μωρομάντηλα κ.τ.λ.
Δεν μπορώ να αρνηθώ πως όλα γυρίζουν γύρω από αυτόν και πως πλέον δεν υπάρχει πρόγραμμα παρά μόνο το δικό του.
Είμαι όμως έτοιμος και οπλισμένος με το δυνατότερο όπλο όλων.
ΑΓΑΠΗ, πολλή ΑΓΑΠΗ.

Γιατί πλέον.

ΕΙΜΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΓΙΟ. (χαχαχαχα)


Ο μπαμπάς: Raoulito
Η μαμά : Tangerine Dream





*** Για τη χαρά της γέννησης του παιδιού μας, σε παίκτες απο
21lvl - 30lvl δίνω 5 Q7 όπλα δώρο.
Δεν είναι πολλά αλλά είναι όσα αντέχω 😉

* Το vote και το sub είναι προαιρετικά 😉