ΖΗΛΙΑ - ΦΘΟΝΟΣ - ΜΙΣΟΣ

Day 1,877, 10:44 • Published in Greece USA • by Gorlock the Destroyer
Χρήσιμες επεξηγήσεις για το παρακάτω άρθρο:
1. Δεν το έγραψα εγώ, είναι μέρος μόνο πολύ ωραίου άρθρου που βρήκα στο διαδίκτυο, αλλά είναι πολύ χρήσιμο να το διαβάσουμε όλοι μας,
2. Το αφιερώνω στον "αγαπημένο μου" (ξέρει εκείνος). Αν το διαβάσει και αν το κατανοήσει και αν καταλάβει ότι τον αφορά άμεσα, μπορεί και να βοηθηθεί στη ζωή του.

ΖΗΛΙΑ - ΦΘΟΝΟΣ - ΜΙΣΟΣ

Κρατήσου μακριά από την χειρότερη οικογένεια που μπορεί να γνωρίσεις ποτέ, η μητέρα ζήλια, ο πατέρας φθόνος και το φοβερό παιδί τους, το μίσος. Καλύτερα να μη τους γνωρίσεις ποτέ, αλλά κι αν ακόμη συναντηθείς μαζί τους φυλάξου αμέσως με τον καλύτερο τρόπο, αγνόησέ τους και απομακρύνσου το ταχύτερο δυνατόν. Μην μπλέξεις μ’ αυτήν την οικογένεια που μόνο πόνο, λύπη και δυστυχία μπορούν να σου φέρουν.

Η μητέρα ζήλια είναι ένα φαρμακερό τέρας, που άμα σε δαγκώσει χάνεις τη λογική σου, την κρίση σου και την αξιοπρέπειά σου. Είναι ένα φαρμάκι που τρέχει μέσα στο αίμα σου και κάθε φορά που φτάνει στην καρδιά σου νιώθεις ένα πόνο και ένα σφίξιμο, που χωρίς να το θέλεις θολώνει το μυαλό σου και αντιδράς εντελώς παράλογα, σαν να σε χτυπάει αλύπητα το μαστίγιο της τρέλας. Η ζήλια δεν έχει όρια, αυτός που ζηλεύει, ζηλεύει τους πάντες και τα πάντα, τη γυναίκα του, τους φίλους του, τους ξένους, ακόμη και τα παιδιά του, με διαφορετικό τρόπο κατά περίσταση, αλλά το άρρωστο αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.

Ο φθόνος έρχεται κουβαλώντας μαζί του ανάμεικτα συναισθήματα ζήλιας και κακίας, γιατί ο φθόνος δεν είναι μόνο ζήλια, δεν είναι μόνο η επιθυμία να είχαμε και εμείς αυτό που έχει ο διπλανός μας, αλλά πλημμυρίζει το μυαλό μας με σκέψεις που ακτινοβολούν κακία, θέλοντας την καταστροφή, την εξαφάνιση, την απώλεια οποιωνδήποτε αγαθών έχει κάποιος και δεν τα έχουμε εμείς. Οι κραδασμοί και οι ακτινοβολίες φθόνου, που εκπέμπει ένα άτομο, όταν είναι πολύ ισχυροί και εστιάζονται πάνω σε κάτι συγκεκριμένο μπορούν να προκαλέσουν το κακό και την καταστροφή που επιθυμεί το άρρωστο μυαλό αυτού του φθονερού ανθρώπου. Ο άνθρωπος που κυριαρχείται από φθόνο είναι δυστυχισμένος και δεν μπορεί να χαρεί τίποτε στη ζωή του, γιατί πάντοτε θέλει και όλα όσα έχουν οι άλλοι γύρω του, ζηλεύει και φθονεί τους πάντες και πλημμυρισμένος από το δηλητήριο του φθόνου, εκπέμπει συνεχώς τόσο άσχημες ακτινοβολίες, που κανείς δεν μπορεί να τον αντέξει.

Όπου υπάρχει ο φθόνος και η ζήλια ξεπετιέται και το τερατούργημα της φύσης, το μίσος. Αυτός, που μέσα του φώλιασε αυτό το τέρας, έχει χάσει κάθε επαφή με τον αγνό κόσμο των συναισθημάτων. Το μίσος νεκρώνει κάθε συναισθηματική προβολή και κατευθύνει τον άνθρωπο που κυριαρχεί εντελώς τυφλωμένο προς τον γκρεμό της απόλυτης κακίας. Αν η ζήλια είναι αρρώστια και ο φθόνος είναι πάθος, το μίσος δεν λογικοποιείται και δεν συγχωρείται με τίποτε. Αυτός που μισεί δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και όποιος δεν σκέφτεται λογικά δεν είναι άνθρωπος, δεν είναι όμως ούτε κάποιο άλλο είδος της φύσης, γιατί κανένα δημιούργημα της φύσης δεν νιώθει μίσος για κάποιο άλλο. Αυτό το ειδεχθές προνόμιο είναι αποκλειστικότητα του ανθρώπινου γένους και γεννιέται, τρέφεται και θεριεύει από την ζήλια και τον φθόνο. Το μίσος οδηγεί τον άνθρωπο σε πράξεις που ξεφεύγουν από οποιοδήποτε όριο ανθρωπιάς και συναισθηματικής αντίδρασης. Αυτός που μισεί δεν μπορεί να σκεφτεί παρά μόνο την καταστροφή, που θα προκληθεί από δική του υπαιτιότητα και θα του δώσει την άρρωστη ικανοποίηση της επικράτησής του, που μπορεί να είναι το οποιοδήποτε δημιούργημα της φύσης. Αυτός που μισεί, ελέγχεται και λειτουργεί κάτω από τις εντολές του παθιασμένου μίσους του, σαν τηλεκατευθυνόμενο παιχνίδι, χωρίς βούληση, πρωτοβουλίες, σκέψεις και στόχους. Το μόνο που υπάρχει και κατευθύνει τα πάντα είναι το μίσος και όλα πρέπει να οδηγούν στην απόλυτη κυριάρχηση αυτής της παθιασμένης επιθυμίας. Μισώ σημαίνει είμαι στερημένος από οποιαδήποτε διαδικασία ανθρώπινου τρόπου ζωής και ζω μόνο κάτω από την πίεση της έμμονης ιδέας να ολοκληρωθούν τα σατανικά καταστρεπτικά σχέδιά μου, ενάντια σε κείνο που μισώ. Αυτή η κατάσταση βέβαια, καμία σχέση δεν έχει με τη ζωή και τις χαρές της, δεν μπορεί να συνυπάρχει με ευχαρίστηση και ευτυχία και ο άνθρωπος οδηγείται σιγά-σιγά σε πλήρη επικράτηση κακών σκέψεων και κραδασμών, με αποτέλεσμα να αυτοεξοντωθεί.

Με εκτίμηση,
vasspana