H MAXH TOY MARA8WNA-SYNEPEIES KAI APOTELESMATA

Day 1,555, 10:47 Published in Greece Greece by tompola

Φίλες και φίλοι συμπαίκτες χαιρετώ.
Επανέρχομαι στην ιστορική αρθρογραφία με ένα θέμα που το γνωρίζετε οι περισσότεροι και ονομάζεται «Περσικοί Πόλεμοι». Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για το οποίο θα μπορούσε κανείς να αφιερώσει αναρίθμητα άρθρα. Δεν θα ακολουθήσω κάποια χρονική σειρά στα γεγονότα (ευελπιστώ να γράψω πολλά άρθρα επί του θέματος), οπότε μην μπερδευτείτε (όσοι δεν είστε γνώστες), και μην αντιδράσετε (όσοι είστε γνώστες!). Επίσης τα άρθρα δεν θα είναι συνεχόμενα, δηλαδή θα παρεμβάλλονται και άλλου περιεχομένου άρθρα.
Σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ στη μάχη του Μαραθώνα, αλλά όχι τόσο στο πολεμικό κομμάτι του, όσο στις συνέπειες και στα αποτελέσματά της.

Δομή: Η ομάδα Α περιέχει βασικές γνώσεις που διαβάζονται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, οπότε παρακαλώ ρίξτε μία ματιά. Η ομάδα Β περιέχει περεταίρω λεπτομέρειες επί του θέματος.

ΟΜΑΔΑ Α
1. Η κύρια και αναντικατάστατη πηγή που έχουμε είναι τα γραπτά του Ηροδότου.
2. Το 490π.Χ. διεξάγεται η μάχη του Μαραθώνα.
3. Πέρσες: υπό την αρχηγία των Δάτη και Αρταφέρνη. Διέθεταν μεγάλο στράτευμα κατά πολύ υπέρτερο του Αθηναϊκού σε μέγεθος.
4. Αθηναίοι: υπό την αρχηγία των 10 στρατηγών και του πολέμαρχου Καλλίμαχου. Διέθεταν 10.000 Αθηναίους οπλίτες και 1.000 Πλαταιείς οπλίτες
5. Οι Αθηναίοι κατατρόπωσαν τους Πέρσες.


ΟΜΑΔΑ Β
Κάτι που πρέπει αρχικά να αναφέρουμε, είναι πως οι Πέρσες ήταν ικανοί πολεμιστές. Είναι ανοησία να πούμε πως δεν ήξεραν να πολεμούν, απ’ τη στιγμή που είναι αυτοί που δημιούργησαν μία απ’ τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες που δημιουργήθηκαν ποτέ. Απλά οι Έλληνες είχαν υπέρτερο οπλισμό, καλύτερο πολεμικό σχηματισμό, πολεμούσαν για την πατρίδα τους και για ιδανικά, και ήταν ασφαλώς ακόμη καλύτεροι πολεμιστές.

Το 490π.Χ. ο πολυάριθμος περσικός στρατός και το ιππικό αποβιβάστηκαν στο Μαραθώνα. Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει κάποιο ακριβή αριθμό αλλά άλλες πηγές της εποχής μιλούν για στρατό με 300.000 έως και 600.000 στρατιώτες. Την αρχηγία του στρατού είχαν οι Δάτης και Αρταφέρνης. Αυτούς συμβούλευε και οδηγούσε ο Ιππίας, ο έκπτωτος τύραννος της Αθήνας.
Οι Αθηναίοι έχοντας 10.000 οπλίτες (μαζί και οι 1.000 Πλαταιείς) ήταν προφανώς σε δυσχερή θέση. Ο στρατηγός Μιλτιάδης θέλοντας να αποκτήσει η αθηναϊκή φάλαγγα το ίδιο εύρος με τις περσικές γραμμές, αποδυνάμωσε το κέντρο της φάλαγγας και διεύρυνε τα άκρα.
Οι Αθηναίοι και οι Πλαταιείς πέτυχαν λαμπρή νίκη έναντι των Περσών. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν μόνο 192 άντρες ενώ των Περσών υπολογίζονταν σε 6.300.

(για λεπτομέρειες πάνω στη μάχη είμαι σίγουρος πως θα ενισχύσουν ορισμένα άτομα που πάντα κάνουν ωραία και εκτενή σχόλια 🙂 )

Στο κυρίως θέμα λοιπόν..
Στον Μαραθώνα κρίθηκε όχι μόνο η ελευθερία των Αθηναίων, αλλά και η δημοκρατία τους. Οι μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη είχαν λάβει χώρα μόλις 17 χρόνια πριν. Παρόλο που οι νέοι θεσμοί λειτουργούσαν κανονικά, η Αθηναϊκή δημοκρατία δεν είχε δοκιμαστεί σε καιρούς πολέμου και σκληρής πολεμικής αναμέτρησης. Για πρώτη φορά δόθηκε η απάντηση στο ερώτημα αν μπορούσε ένας στρατός να διοικηθεί αποτελεσματικά με δημοκρατικές διαδικασίες.
Τον αθηναϊκό στρατό διοικούσαν εκλεγμένοι άρχοντες: ο πολέμαρχος και οι στρατηγοί, των οποίων η θητεία ήταν ετήσια. Την απόφαση παράταξης του αθηναϊκού στρατού στον Μαραθώνα πήρε η εκκλησία του Δήμου. Είναι άξιο θαυμασμού το ότι παρά την πίεση των γεγονότων, συγκεντρώθηκε για να συζητήσει και να πάρει αποφάσεις. Ακόμα και στο πεδίο της μάχης οι στρατηγοί έπρεπε να ενεργούν ύστερα από συζήτηση και ψηφοφορία (ασφαλώς αυτό δεν συνέβαινε και την ώρα της μάχης :Ρ ας είμαστε ρεαλιστές). Καθώς, λοιπόν, οι Αθηναίοι νικούσαν τους Πέρσες, διαβεβαίωναν πως η δημοκρατία είναι ένα καλό πολίτευμα, ακόμα και στον πόλεμο.

Ο Μαραθώνας είχε επιπτώσεις και σε παγκόσμια κλίμακα. Ακούγοντας πως οι Πέρσες νικήθηκαν, τα υπόλοιπα έθνη κατάλαβαν πως τελικά η μεγάλη αυτοκρατορία δεν ήταν ανίκητη. Οι Αιγύπτιοι αποσκίρτησαν από την αυτοκρατορία και οι Βαβυλώνιοι εξεγέρθηκαν. Ο βασιλιάς της Περσίας Δαρείος σχεδίαζε πρώτα να καταπνίξει την εξέγερση και μετά να βαδίσει εναντίον των Ελλήνων. Τον επόμενο όμως χρόνο πέθανε, ύστερα από 36 χρόνια εξουσίας. Τα σχέδιά του ανέλαβε να ολοκληρώσει ο γιός του Ξέρξης (486-465π.Χ.). Το 484 κατάφερε να υποτάξει και πάλι την Αίγυπτο, και μετά εισήλθε και στη Βαβυλώνα. Πλέον το μόνο του σχέδιο ήταν να υποτάξει τους Έλληνες. Η εκστρατεία του πραγματοποιήθηκε το 480, δέκα δηλαδή χρόνια μετά την εκστρατεία του Δάτη και Αρταφέρνη. Βλέπουμε, λοιπόν, το μεγάλο χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο εκστρατειών, πράμα που προκλήθηκε από την έκβαση της μάχης του Μαραθώνα και το αντίκτυπο που είχε σε άλλους λαούς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
"Η ελληνική αρχαιότητα" Δ.Ι. Κυρτάτας & Σ.Ι. Ράγκος

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. Συγνώμη που δεν ανέλυσα περισσότερο τα πολεμικά γεγονότα, αλλά πιστεύω πως είναι αρκετά γνωστά.

Παρακαλώ αν σας άρεσε ψηφίστε το άρθρο και διαδώστε το. Η συνδρομή είναι ασφαλώς προαιρετική.
Καλή συνέχεια!!!🙂