Join the new world

Om de situatie in eBelgië wat beter te begrijpen zal een beetje kennis van de eBelgische geschiedenis nuttig zijn. In deze reeks zal ik de geschiedenis vanaf onze laatste onafhankelijkheid behandelen, te beginnen vanaf midden januari 2010. De gebeurtenissen daarvoor zijn vrij overzichtelijk behandeld in dit artikel (Engelstalig).



Eerst en vooral een korte inleiding in de geo-politieke situatie in eRepublik. Een van de meest fundamentele zaken waar elke eBurger van op de hoogte zou moeten zijn, is de tegenstelling tussen EDEN en PHOENIX, de twee belangrijkste militaire allianties die de nieuwe wereld min of meer in twee vijandige blokken verdelen. In onze contreien maken bijvoorbeeld eSpanje, ePolen, eKroatië, eZweden, en tot voor een week geleden ook eUSA, deel uit van EDEN, terwijl eUK, eNederland, eFrankrijk, eDuitsland (laatste twee waren lange tijd van de kaart geveegd door ePolen en eSpanje), eRusland, eHongarije en eServië (deze drie zijn zeer invloedrijke naties in eRepublik) bij PHOENIX horen. De ontwikkelingen in eBelgië moeten dan ook gezien worden tegen de achtergrond van een wereldwijd conflict tussen de twee allianties en de hevig woedende WO IV op het moment dat ons landje plots onafhankelijk werd. (Meer informatie over deze periode dus hier).

Wanneer eBelgië terug op de kaart verscheen midden januari 2010, aanvankelijk enkel als Brussel en Vlaanderen, trok deze gebeurtenis veel buitenlandse lieden aan, die in opdracht van hun overheid de greep van hun alliantie op het strategisch gelegen lapje grond in het hart van Europa wilden verstevigen. Dit werd mogelijk gemaakt door het feit dat wanneer een land terug onafhankelijk wordt staatsburgerschap automatisch verleend wordt op eenvoudige aanvraag tot de eerste Congresverkiezingen plaats vinden, waarna enkel congresleden nieuwe staatsburgerschappen aan inwijkelingen kunnen verlenen. Staatsburgerschap is dan weer nodig om eigen kandidaten te plaatsen voor congres- of presidentsverkiezingen en ze voldoende eigen stemmen te kunnen bezorgen (en zo invloed te krijgen op de besluitvorming en de staatskas), waardoor de Congresverkiezingen van 25 januari een enorme toeloop van eAmerikanen, eKroaten en ePolen van de EDEN-kant lokten, en eHongaren, eServiërs en eBritten van de PHOENIX-kant. Het aantal echte Belgen, die mondjesmaat uit de buurlanden afzakten, vormde een heuse minderheid.



Op 25 januari brachten maar liefst 1646 burgers hun stem uit, een nooit eerder gezien aantal stemgerechtigden in eBelgië, dat ook erna niet meer geëvenaard zou worden. Hoewel er vijf partijen aan de verkiezingen deelnamen (waarvan de meesten "Belgium" of "Belgian" in hun naam hadden staan), waren er slechts twee partijen die "echt" Belgisch waren - National Democratic Front (later omgedoopt to Res Belgica), dat zonder buitenlandse steun echter geen enkel vertegenwoordiger in het Congres kon plaatsen, en Belgium for Belgians (thans eBelgium for eBelgians), wiens kandidaten op PHOENIX stemmen konden rekenen (op enkele Macedoniërs na, die op eigen initiatief zouden gehandeld hebben, heeft PHOENIX geen eigen kandidaten voorgedragen). De andere drie partijen waren respectievelijk Amerikaans, Kroatisch en Pools. De uitslag van de verkiezingen en de samenstelling van het Congres zag er uiteindelijk zo uit:

Belgium for Belgians - 9 zetels
Movement for Belgium (Polen) - 6 zetels
Free Belgium (toen enkel eUS militairen) - 3 zetels
Belgian Neutrality Party (Kroaten) - 2 zetels
National Democratic Front - 0 zetels

Een evenwichtig en sterk gepolariseerd Congres moest dus de eerste stenen van de nieuwe democratie leggen, balancerend op de dunne lijn van nationale neutraliteit en onder scherp toezicht van beide allianties...

Maar dat is voor de volgende lezing.



Voten & subscriben is niet verboden 😉