ΟΝΟΛΟ& Gamma;ΙΑ

Day 1,957, 05:11 Published in Argentina Cyprus by EvangelosA

[ Το παρόν άρθρο είναι προϊόν λογοκλοπής. Δημοσιεύεται για την επιμόρφωση των νέων e-πολιτών. ]

Με λυχνίαν Διογένους περιτρέχω τας Αθήνας,

και ζητώ της πάλαι δόξης και του κλέους τας μυρσίνας,

αλλά όπου κι αν υπάγω, και ιδώ και σταματήσω,

ένα γάϊδαρον μεγάλον εμπροστά μου θ΄ απαντήσω,

και τα χείλη μου συσφίγγων, την λυχνίαν μου αφήνω,

και αμέσως ενθυμούμαι το γνωστόν ρητόν εκείνο:

Ώ! Αθήνα, πρώτη χώρα,

τι γαϊδάρους τρέφεις τώρα!




Και τωόντι τώρα πλέον οι γάϊδαροι εξέχουν,

και αυτοί τας πρώτας θέσεις της πατρίδος μας κατέχουν,

επειδή εις την ζωήν των προς στιγμήν δεν συνειθίζουν,

όπως άλλοι, εις τους λόγους τους κακούς να κοκκινίζουν,

και εις ό,τι και αν είπουν δια τούτους δεν προσέχουν,

αλλά μάλιστα τιμήν των και υπόληψιν να έχουν.

Και ωσάν από τον κόσμον κατά πρόσωπον πεισθώσι,

μη νομίζετε πως τότε ημπορεί να ταραχθώσι,

και ολίγον δια τούτο το κακόν να κοκκινήσουν...

με το μυξομάνδυλόν των τους σιέλους θα σπογγίσουν

και κτυπώντας αγερώχως την ταχείαν των γαστέρα,

θα σας είπωσι με τόνον "κοπανίζετε αέρα!

πτύετέ μας, πτύετέ μας, φθάνει μόνο να χορταίνει

με το ένα και με τ΄άλλο "η κυρά παραδαρμένη".

Ούτοι πάντοτε τρυφώσι πάσαν νύκτα και ημέραν

κι έχουν είσοδον εις όλα τα ταμεία ελευθέραν,

και τας θύρας ευχαρίστως τις ανοίγουν οι κλητήρες

κι ονομάζονται του έθνους ευεργέται και σωτήρες,

επειδή καλώς ηξεύρουν και εσπούδασαν τον τρόπον

να αρπάξουν και να κλέπτουν τους ιδρώτας των ανθρώπων.



Δια τούτους μόνον είναι της Ελλάδος τα ταμεία,

δια τοὐτους και η δόξα, η τιμή η εξουσία,

οι σωροί των αδαμάντων και τα σκεύη των εμπόρων,

αι πολλαί φιλοφροσύναι, οι χοροί των Ανακτόρων,

αι πολύφερνοι αι νύμφαι, αι κυρίαι αι μεγάλαι,

οι ωραίοι ινδιάνοι, της σαμπάνιας αι φιάλαι,

τα παράσημα του έθνους τα χρυσά και αι ταινίαι,

η ευγένεια, η χάρις και αι άλλαι ευτυχίαι.

Τα συμφέροντα του κράτους διοικούσιν όπως θέλουν

και συντάγματα και νόμμους εις τους κόρακας τους στέλλουν.

Κι αν κανείς τους ερωτήσει "το κουβέρνο πως πηγαίνει;"

"Πάντα πρίμα" ! θα σας είπουν, λυγιστοί, καμαρωμένοι.

"Αφού είναι έως τώρα η κοιλία μας γεμάτη,

τούτο δείχνει, πως προκόπτει η πατρίς μας η φιλτάτη,

και ενόσω διοικούμεν ημείς μόνον την πατρίδα,

πρέπει πάντα να γελάτε και να έχετε ελπίδα"



Είτε κλέπτουν δίχως φόβον της πατρίδος των τον πλούτον,

και τον ρίπτουν μ΄αφειδίαν εις εκείνον και εις τούτον,

είτε έχουσιν ως φίλους δολοφόνους να φονεύουν,

είτε κόρας ατιμάζουν ελευθέρως ή μοιχεύουν,

δι αυτά δεν δίνουν λόγον, όπως άλλοι, εις τους νόμους,

αλλά μάλιστα σηκώνουν υπερήφανα τους ώμους

και καυχώμενοι γελώσι... και αν εύρεις δε ακόμα

την γυναίκα σου με τούτους εις την κλίνην σου το στρώμα,

ευθύς κάνε πως δεν είδες τι συμβαίνει εις την κλίνην,

και υπέφερε ησύχως την μεγάλην σου αισχύνην,

επειδή, εάν αλλάξει του προσώπου σου το χρώμα,

και τολμήσεις να ανοίξεις με τρελλήν οργήν το στόμα,

και ειπείς πως ητιμάσθη της συζύγου σου η κλίνη,

ευθύς πάλιν θα γελάσουν και θα σ΄είπωσιν εκείνοι

"κάθε δίκαιον και νόμος δ΄ημάς δεν έχει κύρος,

αφού έχομεν στο στήθος τον σταυρόν τον του Σωτήρος".



Επειδή τιμήν διόλου και υπόληψιν δεν χαίρουν,

δια τούτο εις το στήθος τα παράσημά μας φέρουν,

και μας λέγουν: "Αν μας λείπει εντροπή εκ του προσώπου

αν και είμεθα γαϊδάροι υπό πρόσχημα ανθρώπου,

αν μας λέγωσιν ατίμους, αλλά είμεθα μεγάλοι,

και παράσημα φορώμεν, όπου δεν τα έχουν άλλοι.

Και ενόσω σεις κοιμάσθε και διόλου δεν κινείσθε,

εις αυτήν την θέσιν πάντα, όπως σήμερον, θα είσθε,

και θα έχετε ηγέτας τους αγύρτας και τους βλάκας,

και παράσημα θα πάρουν κι οι γάϊδαροι της Πλάκας".

Και τωόντι, αν ως τώρα ο λαός δεν εκοιμάτο,

αν με τόσες υποσχέσεις πονηράς δεν επλανάτο

και εσήκωνεν ολίγον τον αυχένα μετά θάρρους,

εις την ράχιν του επάνω να ακούσει των ρητόρων,

δεν θα έστεκε σαν χάχας εμπροστά των Ανακτόρων,

και στου δείνα και του τάδε δεν θα πήγαινε το σπίτι,

και τον πόλεμον με ζήτω και κεριά δεν θα εζήτει.

Αντιγραφή από τα "άπαντα Σουρή", τόμος 4ος, εκδόσεις Χ.Γιοβάνη 1966. Δεν ακολουθείται ο τονισμός.

Δημοσιεύτηκε στο πολιτικοσατιρικό περιοδικό "Αρχίλοχος" τον Νοέμβρη του 1876 με το ψευδώνυμο Εριννύς. Ο ποιητής, επειδή η σάτιρά του ήταν πολύ τσουχτερή, προτίμησε να χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο. Σατιρικός του στόχος είναι οι χρυσογαϊδουράκηδες της εποχής, δηλαδή οι νεόπλουτοι, που αριστοκράτιζαν και οι παλιοί ανεξέλικτοι αρχοντάδες των τζακιών, που νεωτέριζαν, παίρνοντας τα αστικά ήθη. Όλοι αυτοί αποτελούσαν μια τάξη ανερμάτιστη, που ήθελε να κυβερνά και να καταπιέζει τον λαό, καταπατώντας όχι μόνο τα στοιχειώδη δικαιώματά του, αλλά και την ανθρώπινή του αξιοπρέπεια. Η σκιαγραφία του Σουρή με τους πλαδαρούς της ακόμα καθαρευουσιάνικους στίχους, που θυμίζουν Σούτσο, είναι πολύ πετυχημένη . Η αγένεια, η αδιαντροπιά, η ασυδοσία, η διαρπαγή και η κλεψιά, η ατιμία ήταν τα κυριότερα χαρακτηριστικά των χρυσογαϊδαράκηδων, που αντιπροσωπεύουν ένα μεταβατικό τύπο της νεοελληνικής κοινωνίας από τον άρχοντα στον αστό. Θαυμάσιο είναι το τέλος όπου ο ποιητής κατηγορεί το λαό για την ανεκτικότητά του. Ο λαός παρασύρεται από τις πονηρές υποσχέσεις, στέκει σαν χάχας μπροστά στα ανάκτορα, "δεν σηκώνει τον αυχένα του μετά θάρρους".