Join the new world

Ο απελευθερωτικός πόλεμος τον βρήκε επικεφαλής μίας αναγνωριστικής ομάδας μοτοσυκλετιστών, η οποία είχε επιφορτιστεί με την εκκαθάριση προσβάσεων και γεφυρών . Στις 21 Αυγούστου, ο Τάδε διέκρινε την ευκαιρία για μία πιο επιθετική αναγνώριση αν και ο χρόνος τον πίεζε και έπρεπε να δώσει αναφορά στους ανωτέρους του. Παρόλα αυτά έκρινε ότι προλάβαινε να κάνει αναγνώριση στην απέναντι πλευρά του φουσκωμένου και αγριεμένου Σπερχειού.



Όμως το μόνο πλωτό μέσο που βρήκε ήταν μια μηχανοκίνητη λέμβος που χωρούσε μια μικρή ομάδα ανδρών. Χωρίς συζήτηση πέρασαν με τη λέμβο απέναντι με 9 ακόμα οπλίτες. Σκόπευε να πραγματοποιήσει την διαδρομή ξανά για την μεταφορά κι άλλων ανδρών, όμως με το δεύτερο ταξίδι η λέμβος βυθίστηκε, και επιβίωσαν μονάχα 10 άτομα με ανεπαρκή πυρομαχικά και εφόδια. Το χειρότερο όμως, ήταν ότι ο ασύρματος είχε βραχυκυκλώσει και δεν λειτουργούσε. Ήταν πλέον αποκομμένοι σε εχθρικό έδαφος.



Με χαλασμένο ασύρματο δεν άκουσαν τις οδηγίες του υπουργείου, τουλάχιστον έτσι ισχυρίστηκαν αργοτερα

10 άτομα ήταν εναντίον ολόκληρης της φρουράς της Λαμίας. Ο Τάδε και η ομάδα παρόλα αυτά συνέχισαν την αναγνώριση. Σύντομα βρήκαν μία μηχανοκίνητη ομάδα του πρώην Γιουγκοσλαβικού στρατού την οποία συνέλαβαν.



Η ομάδα συνέχισε την πορεία της μέχρι που μπήκε στη Λαμία. Στο κέντρο της πόλης εκτυλίσονταν παράξενες σκηνές. Οι Έλληνες δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι όλα έχουν πάει τόσο καλά και ταυτόχρονα ακριβώς δίπλα τους ήταν πρωην Γιουγκοσλάβοι πολίτες που τους περιεργάζονταν.



Ο Τάδε ξεκίνησε να συνειδητοποιεί την ευκαιρία που του παρουσιαζόταν. Κινήθηκε στο δημαρχείο, και από εκεί οι εργαζόμενοι τον εφέραν σε επαφή με τον διοικητή της Λαμίας. Ο Ταδε ζήτησε από τον διοικητή την άμεση παράδοση της πόλης, και μάλιστα τον προειδοποίησε ότι σε περίπτωση που δεν την παραδώσει, οι συμμαχικοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί θα εντείνονταν και θα συνοδεύονταν από μαζικά πυρά πυροβολικού και ανηλεείς χερσαίες επιθέσεις από ομάδες μεραρχιών.

Οι υπόλοιποι Έλληνες άκουγαν έκπληκτοι τον διοικητή τους να μιλά ατάραχος, γνωρίζοντας ότι ο ασύρματος τους δεν λειτουργούσε και τα περί ομάδας μεραρχιών ήταν απάτη. Ένα σμήνος αεροσκαφών που έτυχε να περνάει εκείνη τη στιγμή προσέδωσε κύρος στην απάτη.



Ο διοικητής και οι λοιποί αξιωματικοί δέχθηκαν να παραδώσουν την Πόλη στον Τάδε και να ζητήσουν από τη φρουρά της να αφοπλιστεί. Η φρουρά όντως αφοπλίστηκε και στρατωνίστηκε σε ξενοδοχεία της πόλης, ενώ οι άνδρες του Τάδε ξεκίνησαν να ασκούν κανονικά τα καθήκοντα ενός στρατού κατοχής. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνανε εικονικές επαφές ασυρμάτου για να προσδώσουν αληθοφάνεια στο τέχνασμα. Ο Τάδε γνωρίζοντας ότι άμα ανακαλυφθεί η απάτη δεν υπήρχε πιθανότητα να επιβιώσουν, οργάνωσε μεθοδικά τα πάντα : καταγράφηκαν προμήθειες και εφόδια στην πόλη, δόθηκε εντολή για λειτουργία των σχολείων, των νοσοκομείων και επιβλήθηκε απαγόρευση της κυκλοφορίας. Με λίγα λόγια οι πρώην Γιουγκοσλάυοι-ες κατέβασαν τα σώβρακα μόνοι τους.



Μετά από 2 ημέρες, η εμπροσθοφυλακή της μεραρχίας 4 μπαίνει στην πόλη έχοντας αντικρουόμενες πληροφορίες. Οι πιο αισιόδοξες μιλούσαν για κατάληψη της πόλης, ενώ οι πιο πιθανές για το ότι είναι ένα πρώην Γιουγκοσλαβικό τέχνασμα.





Μέχρι και η Λάρισσα δυσκολευόταν να πιστέψει ότι η πόλη είχε πέσει τόσο εύκολα. Η παραξήγηση λύθηκε μετά από μακρές διαβουλεύσεις. Ένας αντιστράτηγος του Υπ. Αμύνης έφτασε σύντομα να επιθεωρήσει την κατάσταση. Ο αντιστράτηγος επέπληξε τον Τάδε για την απείθεια του και διότι ρίσκαρε της ζωές την ανδρών του τις καραμέλες και τα όπλα. Απάντησε με ένα αφοπλιστικό επιχείρημα όμως : αναρωτήθηκε αν έπρεπε να επιστρέψει την πόλη πίσω στους πρώην Γιουγκοσλάβους αφού του την παρέδωσαν τόσο εύκολα.

Το παραπάνω όπως μας εξηγεί ο καλός μας φίλος Johnoagrios: "Αναφορικά η ιστορία μας δείχνει πως οι ευκαιρίες που αξιοποιούνται δημιουργούν και άλλες ευκαιρίες, πόσο μάλλον σε ένα πανούργο μυαλό."
To παραπάνω όμως είναι φανταστικό και οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι τυχαία.

το παρακάτω όμως είναι αληθινό

"....Ωστόσο οι καταδρομείς, παρόλο που δεν είχαν υποστεί την παραμικρή απώλεια, άρχισαν να αντιμετωπίζουν έλλειψη πυρομαχικών. Με πρωτοβουλία ενός δοκίμου, έφθασαν πυρομαχικά και η άμυνα έδειχνε ότι μπορούσε να διαρκέσει. Στο μεταξύ, αμέσως μετά την απόκρουση της πρώτης επίθεσης και τη σχετική αναφορά που δόθηκε προς τα προϊστάμενα κλιμάκια, οι καταδρομείς είχαν διαταχθεί να συμπτυχθούν.
Ήταν μια μάλλον αψυχολόγητη διαταγή. Εφόσον ο εχθρός έσπαγε τα μούτρα του και οι καταδρομείς δεν είχαν καμία απώλεια, ποιος ο λόγος για εγκατάλειψη της θέσης; Η επιμονή της διαταγής ηχούσε τόσο ενοχλητική για τους καταδρομείς, που την αγνόησαν αμέσως. Εκεί στο Πυρόι, οι άνδρες της 31 ΜΚ αναβίωσαν για άλλη μία φορά τις λαμπρές πολεμικές παραδόσεις του γένους. Ήταν τότε που καθιερώθηκε το εύγλωττο σύνθημα, τρανή απόδειξη του ηθικού των μαχητών: «Όταν ο ασύρματος λέει υποχώρηση, τότε είναι χαλασμένος»!"



απόσμασμα από "31 MK 1964 – 1974"

H πατρίδα,όπως κάνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, τους αγνόησε όλους...