Μια ανάμνηση μακρινή;

Day 2,675, 06:13 Published in Greece Croatia by Tasos 1917
Περισσότερο από εσωτερική ανάγκη βγάζω αυτό το άρθρο παρά για να πω ή να αναδείξω κάτι. Δεν θα μπω στη λογική ποιος τα κατέβασε και ποιος έμεινε πιστός. Δεν κουβαλάω και πάνω μου ζυγαριά και σπαθί για τη κρίση… Απλά λίγο τις σκέψεις μου να γράψω και συντάξω …

Περίεργο παιχνίδι αυτό που παίζουμε. Καταφέρνει να ενώσει ανθρώπους με ισχυρότατους δεσμούς αλλά και να τους χωρίσει με πολύ άσχημο τρόπο. Ήπιαμε μπύρες, κεραστήκαμε, γελάσαμε και τσακωθήκαμε για κάτι εικονικές διαμάχες. Χτίσαμε σχέσεις που δοκιμάστηκαν στον χρόνο αλλά πάντα με μία αξιοσημείωτη αλληλεγγύη καταφέρναμε να τα ξεπεράσουμε όλα. Όχι χωρίς κόστος φυσικά.

Κάποτε, σ’ ένα μακρινό παρελθόν κάτσαμε και φτιάξαμε μια εικονική αριστερά. Κουτσή και στραβή θα μου πείτε. Όπως και η πραγματική άλλωστε. Είχαμε όμως την όρεξη να δεχτούμε την ευκαιρία και να διορθώσουμε ό,τι μπορούσαμε, να οραματιστούμε ό,τι μας ενέπνεε και να υλοποιήσουμε ό,τι φοβόμασταν να εκπληρώσουμε εκεί έξω. Πάντα με σεβασμό και πολύ κουβέντα. Ποτέ δεν κοιτούσαμε να θέσουμε μικρό-ηγεμονισμούς και απωθημένα. Θυμάμαι βέβαια κάποιες εξαιρέσεις, αλλά δεν παύουν να ναι εξαιρέσεις στον κανόνα της δράσης μας.

Αλλόκοτη λοιπόν ιστορία η εικονική μας αριστερά. Συσπείρωσε καταρχήν ανθρώπους που rl με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συστρατεύονταν μαζί της, αλλά και πολλούς που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με δαύτην. Πολλούς; Πολλούς! Θέλετε να θυμηθούμε ονόματα μη rl αριστερών που τάχθηκαν στο πλευρό της εικονικής αριστεράς; Έγιναν όλοι αυτοί ξαφνικά αριστεροί; Όχι βέβαια! Άρχισαν να εμπνέονται από τις κομμούνες μας, τα κοινά μας ταμεία και δεν ξέρω εγώ τι άλλο; Μήπως γιατί τσακωνόμασταν με τους «άλλους»; Όχι βέβαια.

Η απάντηση κρύβεται αλλού. Ό,τι και να ήσουν εκεί έξω, εδώ μέσα αν δεν σου άρεσαν τα multies, οι φραγκάτοι αρχηγοί μας και το επίπεδο των κυβερνώντων διάλεγες το στρατόπεδο της e- αριστεράς. Σε όποιον δεν άρεσαν τα game mechanics, η αδικία που αυτά παρήγαγαν, οι κακοδιαχειριστές και οι επεκτατικοί πόλεμοι ήξερες που μπορούσες να βρεις «λιμάνι».

Όσοι ήθελαν να γελάσουν με κείνους που παρά έπαιρναν σοβαρά τα pixels και ασκούσαν κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο για να σε εξαφανίσουν ή να σε εξευτελίσουν, γνώριζαν πολύ καλά που να στραφούν.

Αυτοί ήμασταν τότε και αυτοί είμαστε και τώρα. Εκείνοι που περνούσαν ώρες πάνω από τον υπολογιστή όχι για να βαράνε hits για έναν κατά φαντασία αρχιστράτηγο ή «μαϊμούδες» για τη δόξα ενός λογαριασμού αλλά για να βάλουν την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά εδώ μέσα.

Όταν κάποιοι αποδέχονταν τα «τικ – τακ» άλλοι ζητούσαν σύνταγμα και κανόνες για να μην υπάρχουν αυθαιρεσίες. Όταν άλλοι ζητούσαν ένα «hit τώρα», οι άλλοι πάλευαν για το δικαίωμα και του μικρού να παίζει το παιχνίδι. Όταν κάποιοι έπαιρναν και έκρυβαν orgs, κάποιοι κοιτούσαν να φτιάχνουν εταιρίες που τα κέρδη θα τα μοιράζονται όλοι οι εργαζόμενοι ισομερώς. Όταν άλλοι φτιάχνανε στρατούς από multies, άλλοι γράφανε tickets που ζητούσαν από τους admins να μη φαίνονται οι ψήφοι για να μην έχουμε παρέλαση από ζόμπι…

Σαν εκείνα τα πεισματάρικα παιδιά που ενώ όλα έκαναν ό,τι τους υπαγόρευαν οι μεγάλοι, εκείνα επέλεγαν να κάνουν αυτά που ήθελε η ψυχή τους.
Ανεδαφικοί και ονειροπόλοι. Αυτοί ήμασταν για τους ρεαλιστές και τους «μεγάλους..». Μα περνούσαμε καλά. Με τις διαφορές και τις αντιθέσεις μας και τις πρόσκαιρες ρήξεις μας. Αλλά ποτέ να στεκόμαστε δίπλα και να αποδεχόμαστε τα στραβά των μεγάλων.

Ποτέ δεν κοιτάξαμε να επιδοκιμαστούμε για τον συμβιβασμό και τον ρεαλισμό μας. Ήμασταν ρεαλιστές γιατί διεκδικούσαμε το αδύνατο! Γιατί κοιτούσαμε πώς να βγούμε από τη σαπίλα εδώ και τώρα και όχι αποδεχόμενοι τους παράγοντες που τη γέννησαν. Σε ποια λογική και φαντασία το παιχνίδι μας διασταυρώθηκε έστω και λίγο με τα πιστεύω της άλλης πλευράς;

Αυτή ήταν η ηλεκτρονική αριστερά. Όχι αυτή που κοιτούσε πως θα παράξει μία rl αριστερά, αλλά εκείνη που θα σταθεί αλληλέγγυα σ’ αυτούς που δεν συμβιβάζονται. Γιατί ό,τι και να λένε τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω, όπως θα λεγε μια χαμένη ψυχή.

Ίσως παρά e- μεγάλωσα και φαίνομαι σαν εκείνους τους ξεδοντιάρηδες γέρους που απλά γουστάρουν να τσακώνονται και να μιζεριάζουν. Αν τότε αυτό ισχύει, παρακαλώ μην με χλευάσετε. Γιατί θα βρεθείτε σύντομα στη θέση μου. Αν πάλι δεν e- γέρασα και όλα αυτά δεν είναι κακία και μιζέρια, αλλά τα πραγματικά δεδομένα, τότε κάτι δεν πάει τρομερά στραβά; Δεν νομίζετε;

ΥΓ1: Μην ξεχνάμε πώς βγήκαν και τα e- trolls… Από τα σπάργανα του χώρου πολλά απ’ αυτά… Γιατί; Ξαφνικά τρελάθηκαν και το έριξαν στο χαβαλέ; Ή μήπως και αυτά δεν μπορούσαν να ξεχάσουν και βλέποντας τα καμώματα μας αποφάσισαν να μην συμβιβασθούν;

ΥΓ2: Τόσα χρόνια πέρασαν μα ο Zervakus ακόμα να βγάλει τον σκληρό του δίσκο από τη κατάψυξη…

ΥΓ3: E- Πολυτεχνείο θα γίνει; Για να ξέρω να προβάρω τραγούδια του Θεοδωράκη .

ΥΓ4: Σε όσους βιαστούν να πουν ότι αυτό το άρθρο ήλθε να κατακεραυνώσει τα πιστεύω του Κλάρα, θα πω απλά πως είναι εντελώς @νεγκέφαλος. Και αυτό γιατί ο συγκεκριμένος παίχτης έπραξε τα μέγιστα για να διαμορφώσουμε την άλλη πλευρά. Τη πλευρά τη δικιά μας.