نا امید نامه

Day 1,895, 13:21 • Published in Iran Turkey • by Puya Gh

اول از همه سلام
یه مدت بود زده بودم تو خط مقاله های اموزشی فقط
کاری هم نه به سیاست داشتم نه چیز دیگه
ولی امروز یکی از روزای باحال ایریپابلیکی بود
یه مقاله نوشتن حال یه بنده خدایی رو گرفتن
بعد تو شات باکس یه سری اینور یه سری اونور. زدن ترکوندن هم دیگرو
بعد یکی دیگه مقاله زد از نیما از طرف همه عذر خواهی کرد
اصلا یه وضی بودا
خلاصه که ما هم اول کلی خندیدیم
بعدش بازم کلی خندیدیم

اره امشب شب خنده داری بود
ولی میدونی خندش شاد نبود
خندیدن به دعوا نبود
خندیدم به خودم به اینکه کجام؟ به اینکه با کیام؟
یادمه تو فیسبوک واسم پیام اومده بود که ایران مجازی یه دنیای جدیده
یه جا که ما قراره بسازیمش و قشنگش کنیم
منم دنبال همین جمله اومدم
اومدم ببینم این دنیای قشنگ کجاس؟ مجازیه؟ مهم نیست
کافیه یه سری ادم باحال باشن که شب که خسته و کوفته میرسی خونه یه کم بشینی باهاشون بازی کنی
تو شات باکس شر و ور بنویسی چهار تا کلیک کنی
یه ورک یه ترین یه کم حساب کتاب پول و گلد و بری بخوابی
اوائل که کمتر میدونستم خوب بود بازیش هم جالب بود و حال داد
تا اینکه ادمای بیشتری رو ادد کردم مقاله های بیشتری هم دیدم
ریپورت دیدم انتقاد نما دیدم
امشب وسط همه خنده هام به این فکر کردم که ای بابا ما ایرانی هستیم و خواهیم موند
ما زاده شدیم که حتی تو جایی که قراره خستگی در کنیم خودمون خسته حرص خوردن کنیم
همه چی رو الکی جدی بگیریم
حالیم نیست که اینجا بازیه به همه مقدساتت قسم بازیه
به قول یکی روز خواستگاری در امدت رو به سی سی نمیپرسن
اره قبول دارم که بازی ادما رو هم تاثیر میزاره تو هر جامعه ای همینه
چه مجازی چه واقعی همینه که هست
ولی دوست عزیز و گلم تو اگه انتقاد کنی
تو اگه بفهمی تو اگه همرو زدی تو اگه اینکاره و تحلیل گری
همش واسه خودتی نه واسه من نه واسه کس دیگه
تو تو جامعه واقعیت خیلی جاها بیشتر از اینا .....شدی
ولی دهنت و بستی و بلد نبودی حرف بزنی
فوقش اگه دستتو بلند کردی میخواستی دمه دروازه شهر منتظر نمونی
این دوستمون نیما رو نمیشناسم شاید اگه امشب نمیدیم هم نمیدونستم اسمش نیماس
تو بازی قدیمی ای؟ باشه بابا بزرگ تو همه رو زدی دنبال مربی تونم کردی
اینجا اسمش دنیای جدیده
تو دنیای قدیمی نمیدونم چی هستی و کی هستی
ولی تو این دنیا هرچی بشی باعث نمیشه تو دنیای واقعی بگن با شعوری
اگه واقعا قدرت زندگی و همزیستی تو یه جامعه 4هزار نفری رو نداری بیرون از اینجا چی میخوای بشی
انگشتم طرف نویسنده مقاله نیست
طرف همه ست حتی خودم خود منم قسمتی از این جامعه کوچیکم
ولی واقعا بیایم یاد بگیریم فرق بعضی چیزارو بفهمیم
ما ایرانیا درد مشترک بیرون از اینجا زیاد داریم. یاد بگیریم اینجا حد اقل درد نباشیم و درمون باشیم
خنده امشبم از نا امیدی بود
نا امید شدم از دنیای جدیدی که حرفشو میزنن
نا امید شدم از ایران و ایرانی
از ایرانی که توش باید طرح اشتی ملی برگزار شه

طولانیش نمیکنم
فقط گاهی فکر کنیم حتی شده چند لحظه
ما اگه نتونیم دنیای کوچیک و مجازیمونو بسازیم دنیای واقعیمون چی میشه؟

ایران بی مرز هم نمیخوام
ایرانی خوب باشیم کافیه

خوب باشید

پ.ن : امیدوارم برداشت های جدید تو کامنت ها نباشه و از توش یه دعوای جدید ساخته نشه