Sto idio ergo theates

Day 1,811, 11:28 • Published in Greece Croatia • by Tasos 1917
Στο ίδιο έργο θεατές, εσύ και γω τραγουδιστές, φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας..., είναι ένα μικρό απόσπασμα από το μελοποιημένο ποίημα του Αντώνη Ανδρικάκη . Πολλές φορές το έχουμε ψελλίσει σ' αυτό το παιχνίδι κάθε φορά που ακονίζονται μαχαίρια.

Μην περιμένετε κάτι περισπούδαστο και βαθυστόχαστο. Αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο ως ένας πουθενάς, με μηδενική προσφορά στην κοινότητα και στις φιλικές διαθέσεις των κρατούντων τις περίπλοκες και εξαιρετικά σύνθετες τύχες μας. Της κλίκας ντε! Εδώ και κάποιο καιρό έμαθα ότι δεν έχω δικαίωμα να μιλώ. Δεν έχω την κατάλληλη "δύναμη", τον δυσθεώρητο στρατιωτικό βαθμό και το δολοφονικό χτύπημα - ίσως μας είναι πιο ψηλαφητές οι λέξεις: strenght, rank και hit-.

Δεν μπορώ να μιλώ γιατί επέλεξα παρέα και συντροφιά τα σκοτεινά και τα σκιερά μέρη κάποιων βρωμερών οντοτήτων, που ζουν έρποντας τις υπάρξεις τους περιμένοντας να βγουν στον ήλιο μόνο και μόνο για να χύσουν το δηλητήριο τους στους πετυχημένους. Έμαθα πως είμαι αντιαισθητικός και αποκρουστικός όταν προσπαθώ να αρθρώσω έναν αντίλογο...

Βέβαια στο σάπιο βασίλειο μου υπάρχουν και οι αρχηγοί... Οι πλέον μισητοί και υποχθόνιοι άρχοντες. Είναι ανεπαρκείς όμως... Δεν μπορούν να ανατρέψουν το φανταχτερό σκηνικό. Θα τους κατεβάσουν τα άρθρα - Κλάρα μην διανοηθείς να σχολιάσεις-, θα τους φανερώσουν κρυφές ορέξεις παιδεραστίας -Stefen φρόνιμα- και ούτω καθεξής. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ταράξουν για λίγο το μονότονο ειδυλλιακό μοτίβο. Η φάλτσα νότα τους είναι ικανή να σπάσει την ήρεμη και γαλήνια αρμονία μας αλλά στο τέλος θα εξαφανιστεί.

Είναι τόσο απεχθείς που ακόμα και ο τρόπος που μιλάνε προκαλεί και ξενίζει τα χρηστά e-ήθη... Οι εξέχουσες προσωπικότητες γυρνάν αλλού το κεφάλι με κάποια δυσαρέσκεια. Συχνά, δεν τους αφορά το περιεχόμενο ή η καταληκτική σημασία των λεγομένων τους. Τους ενοχλεί που δεν μιλάνε με σωστό και πολιτισμένο τρόπο.

Κάθε φορά που προβάλλουν αυτό το επιχείρημα δεν μπορώ να παύσω την ανάδυση ενός ιστορικού γεγονότος στο μυαλό μου: πριν πολλούς αιώνες, ένας τρελός ποιητής προέτρεπε βρίζοντας και εξαπολύοντας επιτιμητικά σχόλια προς τους συμπατριώτες του να ξανά κερδίσουν την πατρογονική εστία της Σαλαμίνας. Ταυτόχρονα διέπραξε και θανάσιμο έγκλημα μιας και η αναφορά στην Σαλαμίνα αποτελούσε ειδεχθές και βαρύ ατόπημα. Ήταν ένας κοινός εγκληματίας, με μηδενικούς τρόπους. Του άξιζε ο θάνατος! Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Ξέρουμε και τί έγινε και ποιος ήταν αυτός ο πουθενάς της εποχής...

Δεν ξέρω εάν έχω καν την ικανότητα να καταλήξω σε μια προτροπή. Μέσα μου μπορεί ακόμα και τώρα να ξετρυπώνει η φωνή που με προστάζει να σταματήσω να γράφω και να ασχολούμαι. Το πρόβλημά μου είναι ότι ποτέ δεν άκουσα αυτή την φωνή. Η ελαττωματική κατασκευή μου, πρόσταζε σχεδόν μονότονα να υπακούω την ανάγκη να υπερασπιστώ το δίκαιο, απέναντι σ' όλους εκείνους που καμώνονται τους φάρους της πολιτικής ορθότητας και ορθολογικότητας. Απέναντι σ' εκείνους που πιστεύουν ότι το φρόνημα είναι καλύτερα να γράφεται με -ι και όχι με -η, απαντώ με την νιτσεϊκή φράση πως η ελευθερία είναι η πιο σκληρή φωνή.

Δεν επιζητώ την επικρότηση. Χρειάζεται αρετή και τόλμη άλλωστε... Ας συνεχίσουμε όλοι τον μικρό ή τον μεγάλο ρόλο που παίζουμε εδώ. Μην επιχειρείτε όμως να μας πείσετε ότι κατέχετε το μονοπώλιο της γνώσης. Γνωρίζουμε και την "τεράστια" προσφορά σας και την συμβολή σας.

«Εκείνο το κράτος έχει το καλύτερο σύστημα διοικήσεως, στο οποίο εκείνοι που δεν αδικούνται είναι προθυμότεροι να καταδιώξουν και να τιμωρήσουν εκείνους που αδικούν, παρά εκείνοι που αδικούνται.» Σόλων ο Αθηναίος.

ΥΓ1: Θέλω αλατιέρες! (και λαστιχιέρες εάν θέλετε οκ!)

ΥΓ2: Ο Zervakus ακόμα να παραιτηθεί...

ΥΓ3: Ζήτω ο Ταρτουφισμός. Εάν δεν ξέρετε τί είναι πηγαίνετε να πάρετε europalso!