Poslednje slovensko utočište pred najezdom hrišćana

Day 2,413, 14:37 • Published in Serbia Spain • by just Djox

U tada već hrišćanskoj Evropi, poslednje utočište pagana slovenskog panteona pred najezdom hrišćana, nalazilo se na najsevernijoj tački u Nemačkoj, na ostrvu Rujan, i na njegovoj najsevernijoj tački, rtu Arkoni u Baltičkom moru. Ostrvo su naseljavali Baltički Sloveni koji su se nazivali Rujanima, i koji su kao i ceo Baltik toga vremena živeli od pljački gusarenjem. Rujan je bio i trgovinski centar u koji su osim Slovena dolazili svi koji su hteli trgovati. Arkona je bilo visokim bedemima dobro utvrđeno naselje i moglo mu se prići samo sa jedne strane, i svi koji su dolazili da trguju morali su ostaviti nešto vredno u hramu zaštitnika Rujana, hramu boga koji vidi istoriju, sadašnjost i budućnost, hramu boga-proroka Svetovida. Na Rujnu se nalazilo više hramova, ali kako je Svetovid bio zaštitnik Baltičkih Slovena sa razlogom je imao najveći i najlepši hram, smešten u centru naselja.

Hroničari toga vremena do detalja su opisali Svetovidov hram i njegov kip u hramu, koji su panslovenski slikari vizualizirali.



Osim trgovaca u Arkonu su dolazili Sloveni iz svih krajeva ostavljajući u Svetovidovom hramu u Arkoni blago, kako bi čuli na daleko čuvena Svetovidova proročanstva. Njegova proročanstva su bila toliko čuvena da su poklone u njegov hram slali čak i hrišćanski kraljevi kojima bi se obistinila proročanstva. Rujani su nakon svih uspešnih pljački uglavnom danskih brodova, ostavljali jedan deo plena u hramu, kao svojevrstan porez. Tako se u ovom gradu nakupila ogromna količina raznog blaga koje nije ostavljalo ravnodušnim okolne hrišćanske kreljevine.



Nakon višegodišnjih pokušaja osvajanja ostrva kojima su Rujani uspešno odolevali, 1136. godine Danci se iskrcavaju na Rujan i u borbama prvi put pobeđuju Rujane, pa su ih mogli naterati da prihvate hrišćanstvo, što su Rujani i obećali, ali nakon povlačenja Danaca, Rujani odbacuju hrišćanstvo i vraćaju se svojoj staroj veri. Nastavak Rujanskih napada i pljački brodova po Baltiku, izaziva konstante ali bezuspešne napade na Rujan. Danski kralj Valdemar 28. Juna 1168. godine odlučuje se za napad na Rujan, i nakon žestokog otpora Rujana on uspeva da ih porazi tom prilikom.



Tako je došla jesen kulture čitavog jednog naroda, i uništenje Baltičkih Slovena kada oni padaju u vazalni odnos prema Danskom kralju.

Danski hroničari tad opisuju pad Arkone. Kad je Valdemar sa vojskom ušao u Arkonu, uz blagoslov svoga biskupa naredi da se svi hramovi i kipovi poruše i unište, a da se riznice sa blagom isprazne. Posebnu pažnju je obratio na Svetovidov hram jer je on pretstvaljao najveću pretnju. Hroničari navode da su Danci oborili kip da ga iseku na komade, ali da su strogo pazili da prilikom obaranja, kip ne padne na nekoga što bi izazvalo paniku među stanovništvom jer bi oni pomislili da se bog tako sveti.



Nakon pada Arkone stanovništvo je nasilno pokrštavano, ali stara vera u Svetovida nije mogla tako lako da izbledi. Hrišćani su tako kult Svetovida zamenili kultom ranohrišćanskog svetitelja sv. Vitusa kako bi sećanje na Svetovida izbledilo. Kod zapadnih Slovena sv. Vit, kod južnih sv. Vid, koji se pomalo maliciozno proslavlja baš na dan pada poslednjeg slovenskog svetilišta a ujedno i poslednjeg paganskog svetilišta u hrišćanskoj Evropi, 28. Juna koji Srbi nazivaju Vidovdanom.

Danas se Rujan i Arkona nazivaju i Svetom gorom, a ostrvo je postalo mesto hodočašća slovenskih pagana. Samo ostrvo obiluje slovenskim toponimima ali i lepo isklesanim Svetovidovim statuama, koji ambijentu doprinose sećanje na život i kulturu jednog naroda, koje je uništilo širenje hrišćanstva.