Join the new world

Charles Baudelaire:



Γεννηθείς στο Παρίσι το 1821. Ποιητής, κριτικός τέχνης, γνωστός και για το μεταφραστικό του έργο, κυρίως έργων του Edgar Alan Poe. Επίσης γνωστός για την έκδοση της ανθολογίας
"Τα Άνθη του κακού".


Έργο για το οποίο μηνύθηκε για προσβολή της δημοσίας "ηθικής. Αμφισβητήθηκε ακόμα και η ψυχική του υγεία. Σίγουρα ένα τόσο ριζοσπαστικό έργο για την εποχή του, δεν θα μπορούσε να μην δημιουργήσει καχυποψία, μέχρι και φθόνο. Τα ποιήματά του, διακατέχονται από μια "νοσταλγικότητα" με αναφορές στο σεξ, ομοφυλοφιλία, θάνατο, μεταμορφώσεις, δαιμόνια, Αποτέλεσμα αυτού του "πολέμου" εναντίον του, ήταν να κυκλοφορήσουν οι επόμενες εκδόσεις, ακρωτηριασμένες μιας και απουσίαζαν από αυτές έξι ποιήματα, όπως το "Λέσβος", "οι μεταμορφώσεις του Βαμπίρ" και άλλα. Χαρακτηριστικό είναι πως άρση της απαγόρευσης για αυτά τα ποιήματα, έγινε το 1949.


Οι Λιτανείες του Σατανά

Ω Συ, ο πιο όμορφος κι ο πιο σοφός απ' τους Αγγέλους,
Θεέ που η μοίρα σε πρόδωσε και δε σου ψέλνουν ύμνους,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Της εξορίας, ω Πρίγκιπα, που σ'αδικήσαν κι όμως,
και νικημένος πιο ισχυρός ορθώνεσαι, Συ, αιώνια,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που όλα τα γρικάς, τρανέ ρήγα του κάτω κόσμου
και γιατρευτή πονετικέ κάθε αγωνίας του ανθρώπου,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που και στους πανάθλιους και στους λεπρούς ακόμα
μαθαίνεις με τον έρωτα το τι ο Παράδεισος είναι,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Ω Συ, που από το Θάνατο - παλιά, τρανή σου αγάπη -
γέννησες την Ελπίδα - μια τρελή χαριτωμένη,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που ησυχάζεις τη ματιά του κάθε προγραμμένου,
που ολόκληρο ντροπιάζει λαό γύρω απ' την καρμανιόλα,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Εσύ, που ξέρεις πού, βαθιά στη γη, στα έγκατά της,
έκρυψε ο Θεός ζηλόφθονα τ' ατίμητα πετράδια,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που 'χεις μάτι που τρυπά τα τρίσβαθα εργαστήρια,
που μέσα τους τα μέταλλα κοιμούνται αποκρυμμένα.
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που το χέρι σου, πλατύ, βάραθρα κελί και σώζει
τον υπνοβάτη που βαδίζει στων σκεπών το χείλος,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που σαν μάγος τα σκληρά τα κόκαλα απαλύνεις
του μέθυσου που νύχτωσε κι άλογα τον πατήσαν,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που τον πόνο του άρρωστου για να τόνε γλυκάνεις,
μας έμαθες να σμίγουμε το νίτρο με το θειάφι,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που τη βούλα σου, ω κρυφέ συνένοχε, την βάζεις
στο μέτωπο του ανήλεου και τιποτένιου κροίσου,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Συ, που τα μάτια, την καρδιά των κοριτσιών κάνεις,
τους πονεμένους ν' αγαπούν και τους κουρελιασμένους,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Ω Συ, ραβδί του εξόριστου και λάμπα του εφευρέτη,
του κρεμασμένου και του συνωμότη ξομολόγε,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!

Θετέ πατέρα, Εσύ, εκείνων, που μες στη μαύρη οργή του
τους έδιωξε από την Εδέμ της γης ο Θεός Πατέρας,
ω Σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου!


Τα ποιήματά του ήταν όμως πηγή έμπνευσης για διάφορους καλλιτέχνες.
Χαρακτηριστικά αναφέρω την πατριώτισσά μας, Diamanda Galas.



Have fun,
keep the lights on.
http://www.youtube.com/watch?v=Mz6KA-qTNO4