Join the new world

Καλησπέρα σας.

Αν και είμαι από τους νέους παίκτες του παιχνιδιού και παίζω 2 μήνες περίπου θα πάρω το θάρρος να πω την γνώμη μου σχετικά με ότι βλέπω όχι μονό εδώ αλλά και σε αλλά παιχνίδια που πέρασα.

Λόγο επαγγέλματος ως τεχνικός υπολογιστών και δικτύων δούλευα σε μια γνωστή εταιρία παροχής υπηρεσιών ιντερνέτ. Δουλειά μου ήταν να κρατάω ενήμερους τους υπολογιστές, τα servis τους, το δίκτυο και αλλά. Τις δουλειές μου αυτές τις έκανα συνήθως το βραδύ μετά τις 11 καθώς δεν υπήρχε τόσο πολύ κόσμος. Αυτό ξαφνικά άρχισε να αλλάζει όμως. Όσο τα online παιχνίδια άρχισαν να πληθαίνουν, τα websites games να πολλαπλασιάζονται και τα sites κοινωνικής δικτύωσης να γίνονται αμέτρητα ο κόσμος έμενε όλο και περισσότερη ώρα μπροστά στο "kouti". Άρχισα να μην ακούω ονόματα μέσα στο μαγαζί. Εξαφανίστηκε ο Μάκης, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Γιάννης και ήρθε ο Aiglotas, ο Zormp, ο Unklion και ο Noxiz. Το αποκορύφωμα ήταν όταν άκουγα να μιλάνε στο τηλέφωνο και να μην ζητάν τον άνθρωπο με το όνομα αλλά με το ψευδώνυμο του! Μαζευόντουσαν στο ιντερνέτ καφέ και έμεναν πανό από 12 ώρες. Ένα Lan! Πλέον άκουγα μονό αυτό. Ένα Lan. Παιδιά 15 ετών να ζητάνε μονό αυτό. Και να με ρωτάει η κοπέλα που δουλεύει... Είναι λογικό αυτό; Η Απάντηση μου ήταν πάντα όχι!

Το θέμα είναι πως έχουμε χάσει την ουσία του υπολογιστή. Δημιουργήθηκε αρχικά σαν ένα εργαλείο που θα μας βοηθήσει και κατέληξε να είναι ένα εργαλείο που μας καταστρέφει, είτε οικονομικά, είτε εμπειρικά, είτε ως ανθρώπους.

Δεν είμαι κανένας 50αρής που τα λέει αυτά. Είμαι ένα παιδί 25 ετών που ανήκω στην τελευταία τυχερή γενιά χωρίς υπολογιστές. Στα 12 μου δεν ήξερα τι είναι ο υπολογιστής. Ήξερα μονό να παίρνω το ποδήλατο μου, να πηγαίνω στην αλάνα παρακάτω και να παίζω ποδόσφαιρο, μήλα, κυνηγητό, κρυφτό. Δεν με έπαιρνε τηλέφωνο η μητέρα μου να γυρίσω σπίτι στις 4 τα μεσάνυχτα. Ήξερα ότι μόλις νυχτώσει έπρεπε να είμαι σπίτι μου. Κοιμόμουν κανονικά και την επόμενη το πρωί πάλι παιχνίδι. Όχι σε υπολογιστή. Γύριζα πίσω με γδαρμένο γόνατα, μέσα στη λάσπη και το χώμα και γελούσα! Δεν είχα ούτε IPod, ούτε playstation. Είχα μια μπάλα και ένα ξύλο που το έλεγα σπαθί. Σήμερα τι γίνετε; Γυρίζουνε οι μικρές ηλικίες στις 6 από το net, κοιμούνται όλη την ημέρα και το βραδύ ξανά net. Τι ζούνε αυτά τα παιδιά; Είναι ζωή αυτό;

Να μην το πάω ποιο μακριά. Κοιτάξτε εδώ. Πόσοι χριστές βάζουν αληθινά χρήματα σε αυτό το παιχνίδι και σπαταλούν πολύτιμε ώρες από την οικογένεια τους για ένα εικονικό μετάλλιο; Βλέπετε τόσα ψευδώνυμα εδώ...Ξέρετε τα ονόματα τους; Εγώ προσωπικά πέρα από την σχέση μου που ασχολείται ξέρω μονό το όνομα του Στεφάνου. Του Stefanos 72. Κι αυτό γιατί το έχει ως nick και υπόθετο πως είναι 42 ετών. Στέφανε πάντα χωρίς παρεξήγηση. Εσείς τι ξέρετε;

Δεν το κάνω με σκοπό ούτε να κράξω κανένα, ούτε και να προσβάλω. Προσπαθώ να δείξω που να έχει καταντήσει η τεχνολογία που έχουμε. Μέσα σε αυτούς βάζω κι εμένα.

Ίσως να μην μπορούμε να το αλλάξουμε από την μια μέρα στην άλλη αλλά μια προσπάθεια μπορεί να γίνει και την ξεκινάω εγώ πρώτος, τουλάχιστον εδώ.

Καλησπέρα σας! Είμαι Ο Νίκος από Σέρρες και είμαι 25 ετών! Είμαι τεχνικός υπολογιστών και διαιτητής ποδοσφαίρου στη Fooball League. Ακούω κυρίος ελληνική μουσική και λατρεύω τα λαζάνια!!

Εσείς ποιοι είστε;;