Persia Times - روزنامه پرشیا تایمز / No 2

Day 2,371, 03:58 • Published in Iran Iran • by Persia Guard
Day 2,371 of the New World روز 2,371 دنیای جدید

No 2 شماره دو

سلام ! خوشحالیم که با دومین شماره روزنامه پرشیا تایمز در خدمت شما هستیم. شماره اول آن چندین هفته قبل منتشر شد که می توانید آن را از این لینک مطالعه بفرمایید.
امیدواریم که این شماره نیز مورد پذیرش و استقبال شما عزیزان قرار گیرد.

در پایان از همه کسانی که تمایل به همکاری در انتشار این روزنامه را دارند صمیمانه دعوت می کنم تا با ارسال پیامی خصوصی بنده را در جریان بگذارند.

با احترام فراوان
پرشیا گارد



طی روز های گذشته شاهد دادن لایحه حمله هوایی ترکیه به اتریش بودیم. در گفتگوی کوتاهی که با پیمان عزیز، رئیس جمهور کشورمان، داشتیم نظر ایشان را راجع به این لایحه پرسیدیم. با ما همراه باشید.


برای بررسی تحلیل حمله ی هوایی ترکیه باید دو مورد در نظر گرفته بشه
اول اینکه رییس جمهور فعلی ترکیه در دور قبل خودش به کم کاری و کشتن هیجان بازی متهم شده بود و از اونجایی که این دوره هم ناخواسته به این پست رسید میشد تخمین زد که حتما به دنبال جنگ خواهد رفت

پس از حیث جنگ میتونیم بگیم که ترکیه طبق پیشبینی رفتار کرد

اما در مورد هدف حمله اوضاع کمی متفاوت تر هست. با توجه به نظرسنجی اخیر ترکیه احتمال میرفت که ترکیه به سمت چین یا رومانی پیشروی کنه اما حمله به یک کشور بدون ام پی پی و شیلد نشون داد که ترکیه بیشتر از اینکه طالب هیجان باشه ، زیر فشار شدید متحدان خودش برای کمک نکردن به اونها هست و رفع این فشار اولویت اول دستگاه دیپلماسی خارجی ترکیه قرار گرفته

مطمئنا اتریش تنها یک فرودگاه کوچک برای فرود ترکیه است و اونها دارند خودشون رو آماده میکنند تا بعد از اتریش سراغ اسلوونی و کشورهای دیگه برند

ترکیب فعلی اون منطقه به نحوی هست که سیریوس 70 به 30 برتری نظامی داره و درواقع ترکیه داره تا حدودی رفع مسئولیت میکنه

اسلوونی در این وضع بین کرواسی و ترکیه گیر خواهد کرد در حالی که رومانی وضع خوبی بعد از جنگ های سیلی نداره و به دوست قدیمی خودش حمله نخواهد کرد

مجارستان با مشکلاتی که با اتحاد داره بعید هست خودش رو فدای بیرون کردن ترکیه بکنه و به نظر میاد که ترکیه برای مدتی در اون منطقه ساکن خواهد شد

باید دید آیا اروپا بعد از مدت ها دوباره تبدیل به پایگاه مطلق یک اتحاد خواهد شد یا نه؟

نویسنده: آلبوس



یکی از اتفاقاتی که در دولت جدید شاهدش هستیم، گنجانده شدن نظرسنجی های عمومی در برنامه های دولت برای بررسی نظرات و عقاید شهروندان راجع به مسائل روز و آگاهی از خواست عمومی و اکثریتی مردم ایران جهت اتخاذ تصمیماتی راهبردی در عرصه های مختلف اداره کشور است.

انجام این نظرسنجی ها را از این حیث که نمونه آن ها را به ندرت در دولت های قبل دیده ایم می توان ابتکاری جدید برای پررنگ تر کردن نقش و خواست عمومی مردم برای اجرای امور کشور تعبیر کرد و به فال نیک گرفت.

در ادامه این مقاله قصد داریم اولین نظرسنجی مطروحه را مورد بررسی قرار می دهیم. با ما همراه باشید.


اولین نکته ای که دولت در برگزاری نظرسنجی با آن رو به روست این است که اساسا راجع به چه موضوعاتی باید از مردم نظرخواهی شود ؟ آیا این نظرخواهی ها باید در امور کلی و خیلی مهم یا مسائل جزئی و بی اهمیت تر انجام شود ؟ همچنین این بحث مطرح است که آیا موضوع مورد نظرخواهی توسط اعضای کابینه یا نمایندگان مجلس و یا حتی بزرگان سیاسی کشور قابل حل و فصل است یا حتما نیاز به نظر مردم در مورد موضوع مطرحه است ؟
در هفته گذشته و در اولین نظرسنجی برگزار شده توسط دولت دو سوال اساسی از شرکت کنندگان پرسیده شد:

سوال اول: به عنوان شهروند محترم ایران مجازی، صلاحدید شما برای اتخاذ تصمیمی در باب حل و فصل مشکل حذف کشور و برگرداندن آن به روی نقشه چیست؟
سوال دوم: به عنوان شهروند محترم ایران مجازی، صلاحدید شما در مورد اتخاذ تصمیمات جنگی به چه صورت است؟

در مورد سوال اول که در واقع چالشی است که دولت های ایران ماه ها با آن رو به رو بوده اند و هیچ کدام نتوانستند راه حلی درست و نتیجه بخش برای آن پیدا کنند. در این میان راه حل های مختلفی مورد بررسی قرار گرفت. از جمله این که تلاش هایی برای جذب بازیکن و بی بی بوم انجام شد که هیچ کدام از آن ها موفقیت آمیز نبود. همچنین مقادیر زیادی پول مولتی برای جنگ با ترکیه تهیه شد که به خاطر ریپورت دشمنان رئیس جمهور و بسیاری از اعضای دولت بن شدند و تمامی زحمات کشور بر باد رفت. حتی راه مذاکره با ترکیه هم در پیش گرفته شد که باز هم موفقیت آمیز نبود.

در واقع می توان گفت که دولت در این زمینه مسئولیت تصمیم گیری را به مردم محول کرده تا راهی را که مد نظر آنان است ادامه دهد. در واقع دولت می خواسته با این نظرسنجی و عمل کردن به نتیجه آن به مردم این پیام را برساند که در صورت شکست سیاست در پیش گرفته دولت نقش چندانی نداشته و در واقع به خواست و نظر اکثریت مردم عمل کرده.

در مورد سوال دوم نیز می توان گفت که این سوال هم به جا و درست بوده است. با توجه به وضعیت دیوبیژن های جدید بسیاری از بازیکنان برای بالا بردن قدرت نظامی خود تلاش می کنند و حتی الامکان سعی می کنند از لول آپ کردن و بالا بردن سطح تجربه اکانت خود داری نمایند. در نتیجه اگر تعداد جنگ ها و انقلاب ها زیاد باشد مستقیما بر وضعیت اکانت های آنان تاثیر خواهد گذاشت. بنابراین این موردی نیست که دولت یا نمایندگان مجلس بتوانند راجع به آن نظر دقیقی بدهند زیرا هر کس بر اساس وضعیت اکانت خود و سبک بازی کردنش راجع به آن تصمیم می گیرد. حال اگر اکثریت بازیکنان کشور تمایلی به فایت زدن نداشته باشند و دولت انقلاب های پی در پی راه اندازی کند و یا بالعکس، برنامه ها عملا به بن بست می خورد.

اما نکته ای که در این میان وجود دارد جواب ها و گزینه های موجود در نظرسنجی برای پاسخ به سوالات بود. در این باره دو پرسش اساسی مطرح است:

آیا گزینه های مطروحه در نظرسنجی کافی و تنها راه حل های موجود بودند ؟
و آیا بهتر نبود یک فیلد اضافی زیر گزینه ها اضافه می شد تا شهروندان بتوانند نظر خود را (در صورتی که با هیچ کدام از گزینه های موجود موافق نیستند) در آن بنویسند ؟

و اما مسئله برگزاری نظرسنجی. برای برگزاری نظرسنجی راه های مختلفی وجود دارد. شاید ساده ترین و مطمئن ترین راهی که دولت انتخاب کرد استفاده از یک وب سایت مخصوص ابزار نظرخواهی بود. این نظرسنجی می توانست از طریق ارسال پیام خصوصی به شهروندان نیز انجام شود. مهم آن است که اطلاع رسانی های لازم برای انجام چنین نظرسنجی انجام شود که توسط سخنگوی دولت طی چندین مقاله پی در پی انجام شد. بنابراین به اطلاع رسانی و نحوه اجرای نظرسنجی ایرادی وارد نیست.

اما مهم ترین نقد وارد به طرح انجام نظرسنجی های ملی جلوگیری از تحریف آراء و یا تقلب بوده است.

در فرم نظرسنجی هر کس باید آدرس پروفایل خود در درون بازی را وارد می کرد که دلیل آن مشخص است: جلوگیری از دادن چند رای توسط یک شخص. ولی آیا این به خودی خود کافی است ؟
فرض کنید شخص > آ ب ب
به عقیده نگارنده این مقاله بهتر بود که دولت پس از ثبت رای به شهروندان نامه ای به تک تک رای دهندگان در درون بازی می فرستاد و به آنان 24 ساعت فرصت می داد تا رای خود را تایید کنند و در غیر این صورت رای داده شده باطل اعلام می شد. اما تیم برگزاری نظرسنجی هیچ اقدامی در این زمینه انجام نداد.

مورد دیگری که مطرح است شرکت اکانت های فیک و مولتی در نظرسنجی هست. البته خواه ناخواه و در تمام انتخابات ها این مسئله وجود دارد. اما دولت می توانست شرایط و چارچوبی را برای رای دهندگان تعیین کند. مثلا تنها اکانت هایی که از زمان عضویتشان در ایریپابلیک بیش از سه ماه می گذرد حق ثبت رای دارند. درسته که با چنین طرح هایی نیز نمی توان به طور 100 درصد از حضور اکانت های فیک در نظرسنجی جلوگیری کرد، اما لا اقل دولت می توانست با چنین اقداماتی تا حد قابل توجهی میزان آن ها را کاهش دهد.

با توجه به دو مورد ذکر شده در بالا نتیجه نظرسنجی برگزار شده را نمی توان خیلی معتبر و قابل استناد دانست. اما به هر حال تلاش دولت برای شرکت دادن مردم در اتخاذ تصمیمات کشوری قابل تقدیر است و می توان چنین اشتباهاتی را به حساب بی تجربگی آنان گذاشت.

نکته پایانی که باید مورد توجه قرار گیرد نتایج نظرسنجی و تاثیر بالقوه آن بر تصمیمات آتی دولت است. این نکته را هرگز نباید فراموش کرد که این نظرسنجی ها اعتبار قانونی و اجرایی ندارند و صرفا جنبه آگاهی از خواست عمومی مردم دارند. بنابراین نتیجه نظرسنجی، هر چه که باشد، باید در مجلس توسط دولت به بحث گذارده شود و پس از تایید و تصویب قانونی آن به مرحله اجرا در آید.

نویسنده: پرشیا گارد



رضای عزیز با فرستادن مقاله ای به پرشیا تایمز به شرح خاطرات دو سال حضورش در بازی آنلاین ایریپابلیک پرداخته. ما نیز با کمال میل این مقاله را به چاپ می رسانیم. امیدواریم که از مطالعه آن لذت ببرید.

تقریبا 2 سالی میشه که من توی بازی هستم و توی این 2 سال اتفاقات خوب و بد زیادی افتاده که بدترینشون که تا الانم ادامه داره استعمار ایران توسط ترکیه هست.

اوایل که من اومده بودم توی بازی زیاد به تازه واردا رسیدگی نمیشد و اوضاع تازه واردا هم زیاد خوب نبود.اون زمان هیچ چیز مفیدی برای یه تازه وارد وجود نداشت تا بتونه خودشو بالا بکشه. اون موقعه نه منتوری بود نه اون ماموریت مخصوص اول بازی. نه چلنج هفتگی بود نه 500 سی سی اولیه بود و در کل خیلی چیزای دیگه وجود نداشت

با این وضعیت منم گفتم مثل این که توی این بازی فقط خودم و خودم هستم و این شد که رفتم تو کار مولتی بازی. جالب اینجا بود که با ساده ترین روش مولتی بازی میکردم و چون سر و صداشو در نیاوردم اتفاقی هم نیفتاد و اکانتمو تا حدودی با مولتی کشیدم بالا.

قبل از درگیری های ایران و ترکیه، امارات و عربستان حیاط خلوت ایران بودن و هر هفته ایران چندین بار جنگ تمرینی تو این مناطق راه مینداخت و فرصت خوبی برای بی اچ گرفتن بود.

در ضمن در اون زمان با این که سایت فیلتر بود، جمعیت فعال ایران خیلی زیاد بود. مولتی بازی هم خیلی کمتر بود و اگر جنگی میشد همه برای کشور فایت میزدند.

مدتی بعد ترکیه به ایران حمله کرد و کشوری رو که زمانی کل منطقه محل سکونتش بود از روی نقشه حذف کرد. حدود دو ماه بعد بود که بلغارستان به ترکیه حمله کرد و در نتیجه ترکیه نتونست مناطق ایرانو نگه داره. چرا که خاک خودش داشت تصرف میشد و سر انجام ایران از حذف در اومد. اما این رهایی مدت زیادی دووم نیاورد. چندی بعد مقدونیه با کمک بلغارستان به سمت مناطق ایران اومد و تونست نصف مناطق ایران رو بگیره. نصف دیگشم گذاشت برای روسیه که روسیه هم اومد و اون مناطقو گرفت. از این رو بود که دشمنان دیرینه که سایه همو با تیر میزدند (ایران و ترکیه) برای رهایی از حذف با هم متحد شدند تا مقدونیه و بلغارستان رو از منطقه بیرون کنند. .

در همین اوصاف وقتی لهستان دید که روسیه سرش با ایران گرمه، به روسیه حمله کرد و مناطق غربی روسیه رو گرفت و بعد از اون هم کل روسیه رو به تصرف خودش در آورد. البته در همون دوره لهستان پاش صد جا گیر بود و چین هم با توجه به همین اوضاع حمله کرد به مناطق لهستان توی روسیه و تمام مناطق به جز مناطق غربیشو گرفت.

بالاخره بعد از این که شر بلغارستان از مناطق ترکیه در اروپا کم شد (ما هم توی این مورد خیلی بهشون کمک کردیم)، دوباره ترکیه هوس مناطق ما رو کرد و باز به ما حمله کرد و نصف مناطق ما رو گرفت.

در این هنگام اندونزی هم به پاکستان حمله هوایی کرد و میخواست که بعد از اون مناطق ما رو هم تصرف کنه که خیلی خوب جلوشون وایستادیم. البته چینی ها و پاکستانی ها هم خیلی توی اون جنگ به ما کمک کردند. یک ماه بعدش برای تلافی ما بهشون حمله هوایی زدیم که به همون منطقه ای که ما حمله کردیم، استرالیا هم نچرال داد و تو همین حالت سیستم بازی باگ خورد که خود ادمینم نمیدونست چی کار کنه. بلاخره دیر یا زود جنگ آغاز شد و خوبم داشت پیش میرفت ولی آخرای جنگ که داشتیم برای جشن پیروزی آماده میشدیم، نتیجه برعکس شد و متاسفانه جنگو باختیم. نتیجش هم این بود که کلی ترول شدیم و مسخرمون کردن.

برای این که از بتونیم کشور رو از حذف در بیاریم باید بتونیم حریفمون رو بشناسیم. به نظر من ترکیه یه نقطه ضعف بزرگ داره. فقط کافیه که با یک کشوری که قدرتش در حد متوسط هست در بیوفته و اون موقع با یه برنامه ریزی درست میتونیم مناطقمونو ازاد کنیم. البته شرط اصلی موفقیت اینه که همه متحد باشیم و تو جنگ ها با تمام توان فایت بزنیم.

نویسنده: رضا دراز



دوستان عزیز !
در صورتی که از ما راضی بودید با وت دادن به مقاله و شات کردن لینک زیر حمایت خود را از ما اعلام فرمایید.

Persia Times - روزنامه پرشیا تایمز / No 2
http://www.erepublik.com/en/article/-persia-times-no-2-2400747/1/20