ΜΟΝΑΧOS ΣΑΝ LOG IN

Day 2,171, 01:54 • Published in Greece Greece • by Makrugiannis

Καθ'όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας μου στο erepublik,προσπάθησα στο μέτρο του δυνατού, να εισχωρήσω λίγο βαθύτερα στο τούνελ με το εκτυφλωτικό φως του κόσμου των πίξελς.Αρκετές φορές χρειάστηκε να κλείσω τα μάτια για να δω,κι άλλες τόσες τα ξανάνοιξα για να ξανατυφλωθώ.

Σ'έναν κόσμο όπου οι προθέσεις και οι στόχοι του νεοεισερχόμενου,φαντάζουν ίδιες/ίδιοι,τουλάχιστον στην αρχή της διαδρομής,αλλά πάντοτε στην πορεία,οι στόχοι και οι προθέσεις,αλλάζουν ανάλογα με τα ερεθίσματα και τις συναναστροφές του καθενός.Μια διαδρομή,την οποία θα παρομοίαζα με αμέριμνο μεταμεσονύκτιο περίπατο,σε κακόφημη συνοικία.Έχεις ριχτεί στο πεδίο της μάχης άοπλος,αγνοώντας τους κινδύνους.Όσο περισσότερο προχωράς χωρίς να σου συμβαίνει τίποτα,τόσο η αυτοπεποίθηση αυξάνεται και η επιφυλακτικότητα ελαττώνεται,μέχρι να αισθανθείς μια πρωτόγνωρη σιγουριά και ασφάλεια.Τότε ακριβώς θα δεχτείς την επίθεση,ένος είδος επίθεσης που μπορεί και να μην αντιληφθείς ποτέ!

Υποψιασμένος, για το πνεύμα και τη φύση του πολεμικού αυτού παιχνιδιού,αποφάσισα να πορευτώ σ’αυτό,λαμβάνοντας τα μέτρα μου.Για να επιβιώσεις σ’ένα πολεμικό παιχνίδι,επιβάλλεται να γνωρίζεις,αν μη τι άλλο,μια πολεμική τέχνη.

Τα μαθήματα πυγμαχίας,μου έμαθαν πώς να ρίχνω δυνατές γροθιές.Μια-δυο εύστοχες φράσεις/κραυγές ή και άρθρα,μοιάζουν με δεξί κι αριστερό κροσέ που μπορούν να βγάλουν νοκ άουτ και τον πιο δυνατό αντίπαλο(ρήτορα/συγγραφέα).Στην πορεία όμως,συνάντησα παίχτες που χρησιμοποιούσαν εκτός από τις γροθιές τους και λακτίσματα,κι έτσι πολύ σύντομα κατάλαβα ότι η πολεμική τέχνη που διδάχτηκα ,μειονεντούσε αισθητά έναντι ορισμένων αντιπάλων ,κι έπρεπε να στραφώ σε κάτι πιο ευέλικτο.

Τα λακτίσματα είναι πολύ χρήσιμα,μπορείς να εξουδετερώσεις τον αντίπαλο,κρατώντας τον πάντα σε απόσταση.
Το καράτε είναι πολύ μαχητικό.Συνδυασμός γροθιών και λακτισμάτων.Συνδυασμός γραπτών κειμένων και πολιτικών λόγων,σα να λέμε στη γλώσσα του erepublik.Σπεύδω στην πλησιέστερη,στην ψυχοσύνσθεσή μου σχολή καράτε,εν προκειμένω στο πλησιέστερο στην ιδεολογία μου πολιτικό κόμμα ή στρατιωτική μονάδα.Η αυτοπεποίθηση φτάνει στο ζενίθ.Είμαι ακαταμάχητος.Ο καιρός μέσα στο πολιτικό κόμμα περνά γρήγορα και η εκπαίδευση συνεχίζεται,εξελίσσομαι γρήγορα και η μαύρη ζώνη(βουλευτική θέση) είναι κοντά.Έρχεται και η στιγμή για τον πρώτο μου αγώνα,επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα με μόναδικό περιορισμό τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.Φυσικά πρέπει να πολεμήσω και να κερδίσω με τους κανόνες του παιχνιδιού,δεν επιλέγω εγώ τη στρατηγική που θα ακολουθήσω,αν δηλαδή θα παίξω αμυντικά ή επιθετικά,αλλά ο προπονητής μου(ο πολιτικός αρχηγός).Ο αδρανής αθλητής μέσα στο ρινγκ,δέχεται συγχρόνως την παρατήρηση του διαιτητή και του προπονητή,πρέπει να επιτεθεί..όπως ακριβώς και ο αδρανής βουλευτής ο οποίος δεν έχει περιθώρια επιλογής,δέχεται την παρατήρηση του πολιτικού του αρχηγού,επίθεση!
Η επίθεση δεν είναι σε ολες τις περιπτώσεις η ιδανική στρατηγική,άσε που όπως προανέφερα το erepublik δεν είναι ρινγκ για να παίξεις με κανόνες,είναι ένα κακόφημο στενό όπου όλα μπορούν να συμβούν και ο κάθε αντίπαλος παίζει με τους δικούς του κανόνες.

Ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη θα μου αποδείξει και πάλι την ανεπάρκεια και αυτής της πολεμικής τέχνης,στην οποία εναπόθεσα σχεδόν όλες μου τις ελπίδες.Πρέπει να βρω κάτι πιο αποτελεσματικό..κάτι το οποίο θα δώσει μια πραγματική αίσθηση ασφάλειας.

Χρειάζομαι κάτι πιο γρήγορο και πιο ρεαλιστικό μέσα σ’αυτή την εικονικότητα.Χωρίς περιορισμούς και κανόνες,που θα μου επιτρέπει να εναλλάσω την στρατηγική μου ανάλογα με τις συνθήκες.Η νέα μου τεχνική,το Κουνγκ Φου,δεν έχει περιορισμούς,δεν μπαίνει σε καλούπια.Καταστρέφει κάθε επίθεση και δεν αφήνει περιθώρια στον αντίπαλο για ανασυγκρότηση.Η μοναδική συμβουλή του εκπαιδευτή μου είναι τούτη:

Νίκη είναι όταν επιστρέφεις ασφαλής στο σπίτι σου,ή αλλιώς όταν αποσυνδέεσαι αλώβητος(όχι φυγόμαχος)

Περιόρισα τις γροθιές μου,μείωσα τα λακτίσματά μου και κρατώ ουδέτερη στάση στις ορδές των εικονικών βαρβάρων,κι ανάλογα με το πλήθος των αντιπάλων ή την ένταση της μάχης αμύνομαι ή επιτίθεμαι.Μα για να πω την πικρή αλήθεια,αισθάνομαι και πάλι μια ανεπάρκεια,μια ανασφάλεια μέσα μου,όσο καλά κι αν γνωρίζω να ρίχνω εικονικές γροθιές.

Θυμήθηκα τότε τα λόγια του μεγάλου Σοφού,στο ναό των μοναχ(ικ)ών (όχι Σαολίν) αλλά των Σαν Log In..

Όταν πριν από κάθε Log in,διαισθάνεσαι τον "κίνδυνο" να πλησιάζει,τότε κάνε κάτι σαν Log in.
Συνδέσου με την εικονικότητα νοητά, κι αναρωτήσου πόσο απαραίτητη,σού είναι αυτή η σύνδεση.
Ένας τρόπον τινα εικονικός διαλογισμός.
Αυτό είναι το Σαν Log In των σοφών μοναχ(ικ)ών

Αυτό που μας προσδιορίζει και που τελικά είμαστε,είναι αυτό που απομένει μετά από κάθε Log Out και ουχί κατα τη διάρκεια του Log In.
Αυτό που τελικά αξίζει,είναι όταν εν τη απουσία μας,είμαστε παρόντες για τους άλλους,κάτι δηλαδή σαν log in,αυτή είναι η σοφία των μοναχ(ικ)ών Σαν Log In