Join the new world

На конкурс Па 200.
:
- = = = 01 = = = -
Ў адной краіне (ня важна ў якой), каб паказаць ўсяму сьвету, магутнасьць эканомікі "даказаўшай сваю эфекціўнасьць" "радасная і шчасьлівая жызьнь, напрімер" далі абвестку, што гастраноме нумар 13 будуць раздаваць ікру перад новым годам. Ўсім. Дарма.
Ў дзень абвешчанай раздачы ня гледячы на люты, бешаны мароз народу сабралася вакол крамы , як на кашэрна-правасалаўны рамадан ў масквабадззе!
Перад адкрыцьцём крамы дырэктар выглянуў ў вакно, некуды патэлефанаваў, потым выйшаў і паведавім людзям:
-- Габрэям ікру выдаваць ня будзем!
З пачатку натоўпу пачалі разыходзіцца некалькі соцен габрэяў. З чаргі чулася: "Жыды!" "Правільна!" "Няхай купляюць!".
Дырэктар яшчэ раз зьбегаў й некуды патэлефанаваў. Зноў выйшаў і сказаў:
-- Без праспіскі ікру даваць ня будзем!
Натоўп зноў зароў: "Панаехалі тут!", "З-за іх людзям і так ўсяго не хапае!", "Правальвайце!".
.
Пакуль ўжо добра парадзеўшы натоўп "кіпеў вазмушчонно" дырэктар пасьпеў зьбегаць і зтэлефанавацца "з кім нада" і зноў адсек частку чаргі:
-- "Тунеядцам" і беспрацоўным выдаваць ня будзем!
Зноў раўлі і зноў ганілі новых "нявартых".
дырэктар бегаў й бегаў.
(Не зусім, мабыць, ў тэму: "А люди все роптали и роптали")
І калі натоўп паменьшыўся ўжо да купкі ў некалькі дзесяткаў людзей, дырэктар выйшаў і сказаў:
-- Будуць выдаваць толькі ветэранам вайны.
Калі і гэтая купка людзей ўпалавінілася.
Дырэктар сказаў:
-- Будзем выдаваць толькі поўным кавалерам ордэна славы.
Засталося чалавек пяць...
І каб ўжо ўсіх адправіць дахаты дырэктар сказаў, што дадуць толькі тым, хто ваяў з Рыгорам Л. з Александрыі, што пад Копысем.
Але да дзіва дырэктра застаўся такі адзін суханькі скручаны дзядок.
Магчыма не пачуў,о няўжо ваяваў з бацькам самога Л.!?
І ад дабраты душэўнай (ну і каб ненарокам не нагрубіяніць, магчыма й праўда, такому гераічнаму чалавеку!) запрасіў да сябе ў кабінет.
Там дырэктар з вялікай рандолі добра так навярнуў заслужанаму ветэрану ікры на батон. І гарэлкі нейкай замежнай не шкадуючу плехануў ў стакан. І выпіўшы з ветэранам разгаварыўся й пачаў яму расказваць-тлумачыць:
-- Вы ж павінны разумець паважаны, што зараз ў краіне цяжкія часы і няма зараз не тое, што ікры раздаваць дарма, а няма грошай ў дзяржавы на самае неабходнае. Але трэба неяк сітуацыю трымаць спакойнай ну і нашым ворагам, што "вакол мяжы стаяць і зубамі шчоўкаюць" паказць ім, што ў нас ўсё добра! Можа вам штосьці не зразумела?
-- Я не разумею, чаму жыдоў першымі адпусьцілі...
- = = = . . . = = = -
.
- = = = 02 = = = -
Не зусім жыдоўўская тэма, але чуў яе ў жыдоўскім варыянце.
Але тым ня меньш "вечная тэма", "радужная".
Як казаў Картман: "нянавіджу радугу!".
:
-- Хаім! Чуў? А Іцхак під@р@с!
-- Шо? Ён зноў такі не вярнуў пазыку!?
-- ... Ды не... ў добрым сэнсе...
- = = = . . . = = = -
.
- = = = 03 = = = -
Над вечаровым цёмным асеньнім лесам садзіцца сонца. Ў лесе ледзьве бачныя ў прыцемках ледзьве бачныя суворыя каржакаватыя з бародамі каўняром. Гэтыя постаці амаль нерухомыя, як камлі старых дубоў з абламанымі ліхімі віхурамі галінамі, над нечым схіліліся.
Нарэшце адзін з гэтых маўклівых цёмных людзей загаварыў. Было бачна, што словы ня самы моцны ягоны бок.
Але адчувалася, што абставіны ўсё ж вымагаюць нейкіх слоў.
Калі апынуцца бліжэй, да гэтых людзей і да таго месца, дзе яны стаялі, то можна было пабачыць, што схіліся яны, каля сьвежых магіл.
Нарэшце галоўны ўсё ж загавыў:
-- Хлопцы! Паглядзіце, што немец зрабіў з нашымі жыдамі!
І троху, памаўчаўшы:
-- Ну нічога, хлопцы! Дайдзем да Берліна мы зь іхнымі жыдамі яшчэ й ня тое зробім!
- = = = . . . = = = -
+
Бонус
- = = = BONUS = = = -
Бонус музычны.
Можна яшчэ паўдзельнічаць ў другой "намінацыі" 🙂
Нават, калі песьня НЕ невядомая, то ў тэму будзе:
Гебрайскі швадрон
- = = = BONUS = = = -