Ν' ανατείλει η λευτεριά

Day 2,732, 02:06 • Published in Greece Croatia • by Tasos 1917
Πρώτα η κατάλληλη ηχητική υπόκρουση…

Καλησπερίζω τη πολύπαθη και μαρτυρική κοινότητα τούτου του μίζερου μα συνάμα ξεχωριστού παιχνιδιού –λέμε τώρα..- Τις τελευταίες μέρες το νιώσατε και σεις έτσι δεν είναι; Μια μικρή ανατριχίλα στα απόκρυφά σας; Ένα ρίγος στη ραχοκοκαλιά σας; Ένα φτερούγισμα στη καρδιά σας;

Εγώ ξέρω το γιατί. Δεν πάθατε ούτε ουρολοίμωξη, ούτε αλλάζει ο καιρός αλλά ούτε και έχετε ανάγκη από σαλοσπίρ –ακόμα τουλάχιστον…- Απλά μια νέα εποχή ανέτειλε. Η εποχή των Παρτιζάνων! Η εποχή που δεν θα ταράξει απλά τα νερά, μα θα προκαλέσει τσουνάμι στα αιματηρά πεδία των μαχών…



Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν αμέσως οι πιο εκλεκτοί φίλοι και συνοδοιπόροι. Εκείνοι που χόρτασαν από ψωμί και αλάτι, από όξο και χολή!

Πρώτος απ όλους ο Cool Blood… Τι να πει κανείς για τη νηφαλιότητα, την ευγένεια και την υπομονή αυτού του παίχτη. Όαση ψυχραιμίας σε τούτο το άνυδρο τοπίο. Παίχτης με σαφή προσανατολισμό που δεν χαρίζει κάστανα –για καλαμπόκια ίσως παίξει κάτι…-

Δεύτερος ο Stefen. Ο Στέφανος της κοινότητας, ο Στεφανάκος της καρδιάς μου. Η e- ιστορία δεν έχει αποφανθεί ακόμα για κείνον –και ούτε πρόκειται μεταξύ μας-. Γιατί; Διότι δεν θα ασχοληθεί με αυτόν που ζητούσε ριζοσπαστικό σύνταγμα, την εποχή που μόνο η Τέφρα μας ένωνε… Δεν θα ασχοληθεί με κείνον που "μικρός στο δέμας" θέλησε να χαράξει άλλον δρόμο από κείνον του strength. Δεν θα πολύ προβληματιστεί με αυτόν που η πένα του προσπαθούσε να ομολογήσει τα στραβά και τα ανάποδά μας. Γι’ αυτόν πάντα η πολιτική θα χει πρωτεύοντα ρόλο και γι’ αυτόν τον χαιρόμαστε. Αυτό το «κακό σπυρί» λοιπόν, είναι ο δεύτερος Commander των επίλεκτων ανταρτών.

Τρίτος και καταϊδρωμένος –αλλά παραμένει ακόμα σέξυ- ο Asomac.Ο κύριος που ανδρώθηκε ως εθνοπροδότης των τουρκόφιλων της Lynx ήρθε να χαρακτηρίσει και το δικό μας μαγαζί… Όσο είναι μαζί μας δεν σκιαζόμαστε τίποτις… Είναι το γρανάζι στη μηχανή του παιχνιδιού –και ας είναι ολίγον προβληματική-. Είναι ένας δίκαιος χαρακτήρας που δεν φοβάται να χαρακτηριστεί παρά τη θέση του. Αν και ταξικός αντίπαλος στρατεύθηκε με τους Παρτιζάνους –κάτι σαν τον Πέτρο Κόκκαλη ένα πράμα…-

Τέταρτος, το ιστορικό στέλεχος της ελληνικής χαλβαδοκρατίας, ο Καπετάνιος του Λαϊκού Στρατού, ο Μάρκος ο Βαφειάδης –ή Φίλιππος ο Μονόφθαλμος-. Ο άνθρωπος που επέτρεψε το MU.NI να γίνει πραγματικότητα σ’ αυτήν την έρημο… Τον αγαπάμε όχι μόνο γιατί έχει αποδείξει τι σημαίνει στρατιωτικά αλλά και γιατί πολιτικά είναι ίσως ο πιο ακέραιος απ’ όλους μας. Έχει δώσει μάχες απ’ όλα τα μετερίζια και ποτέ μα ποτέ δεν ακούστηκε κάτι επιλήψιμο για την ηθική και τον χαρακτήρα του.

Αυτή είναι η ομάδα μας. Μία ομάδα που θα χτυπά εκεί που υπάρχει ανάγκη. Στον ανίσχυρο και τον ταπεινό. Γιατί για μας πλάκα έχει όλοι να περνάνε καλά! Και αν για κάποιους φαίνεται σαν ουτοπία, με χαρά το αποδεχόμαστε. Στις κρίσιμες μάχες της γαλανόλευκης θα μαστε εκεί. Όπως ήταν πάντα ιστορικά οι αντάρτες… Νέους θέλουμε γιατί εμείς παρα μπαγιατέψαμε και για φαϊ θα μοιράζουμε πέργκολες με ρύζι.

Αυτοί είμαστε και όποιος θέλει να μπει στη παρέα με χαρά να το δεχτούμε. Απαραίτητη μία προϋπόθεση όμως... Η δημοκρατία σε επίπεδο ομάδας, κόμματος και κοινότητας είναι αδιαπραγμάτευτη.

ΥΓ1. Οι Παρτιζάνοι ήταν να πάρουν σάρκα και οστά πριν δύο χρόνια. Όταν διαλύθηκε το μόνο αξιόλογο –για μας- στρατιωτικό κομμάτι, η Libertad. Πολλά συνέβησαν και αδρανήσαμε. Ποτέ δεν είναι αργά όμως.

ΥΓ2. Το σοβαρό άρθρο για τη μονάδα απέχει 500 χιλιόμετρα μακριά και μπορεί να βγει κατακαλόκαιρο –τότε που ναι και παχιές και οι μύγες…-

ΥΓ3. Οι περιγραφές το προσώπων είναι πέρα για πέρα σοβαρές –καλά ο Asomac ποτέ δεν θα γίνει σέξυ…- όπως και νέα μονάδα. Τα υπόλοιπα είναι χιουμοριστικά (😉 )

Εσύ τι περιμένεις για να μπεις;