Πάταξον μέν ἄκουσον δέ

Day 2,490, 09:53 • Published in Greece Greece • by Asterios C

Έχεις το σύστημα ιδεών σου, τις αξίες σου, τις πρακτικές σου. Είσαι περήφανος για αυτά. Δε θέλεις κανένας να τις αμφισβητεί κι όποιος το κάνει σε προσβάλει. Οργίζεσαι που τολμούν. Ίσως αισθάνεσαι πως σου κλέβουν την προσωπικότητα και σου περιορίζουν το ζωτικό σου χώρο. Θεωρείς πως όποιος προσπαθεί να εδραιώσει ένα δίαυλο επικοινωνίας μαζί σου είναι κατ' ανάγκη υστερόβουλος. Πως το κάνει αποκλειστικά για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα και πως αυτά βρίσκονται νομοτελειακά σε σφοδρή αντιπαράθεση με τα δικά σου. Σφραγίζεις επομένως τ' αυτιά εκ των προτέρων. Ίσως να αρχίσεις να σφύρας κι ένα γνώριμο σκοπό να επικαλύψει τα λόγια, να τα μειώσει σε ανυπόστατο θόρυβο που μπορείς ευκολότερα ν' αγνοήσεις.



Τρομάζεις στο ενδεχόμενο κάποιος να έχει διευρυμένη δικαιοδοσία στις διεργασίες λήψης αποφάσεων που σε αφορούν. Έτσι κάθε προσέγγιση προοιωνίζει για σένα μια αυθαίρετη υποτίμηση του εαυτού σου που δεν μπορείς να ανεχτείς. Αυτό που δεν έχει μάλλον καταλάβει είναι πως δε χρειάζεται να υπ-ακούς. Χρειάζεται απλά να ακούς. Δεν θέλεις όμως. Αρκεί μονάχα κάποιος να σε πλησιάσει για να σου μιλήσει και νιώθεις πως απειλείσαι. Και αντιδράς. Αντιδράς βίαια, προτού ο άλλος προλάβει να αρθρώσει λέξη. Αντιδράς από συνήθεια. Λες και κουνάς τις σφιγμένες γροθιές στον αέρα, ενώ έχεις κλείσει τρεμάμενος τα μάτια. Αλήθεια, ακόμη κι αν επρόκειτο για μια πραγματική απειλή, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να την αναχαιτίσεις επιτυχώς μ' αυτόν τον τρόπο;

Κατέβασε λοιπόν τις γροθιές. Δεν ήρθα να σ' αλυσοδέσω στο δικό μου εγώ και να σε σέρνω επιδεικτικά ξοπίσω μου για να κορδώνομαι που υπάκουσες. Ήρθα να βρω μήπως μπορούμε να φτιάξουμε μαζί κάτι που μονάχος δεν μπορώ. Κάτι μεγαλόπνοα μεγαλύτερο. Κάτι αναζωογονητικά πληρέστερο. Και να βρεθώ στο πλάι σου και συ στο δικό μου να σεργιανάμε παρέα και να ευφραινόμαστε που ακούσαμε.