Join the new world

Η CIVITAS, το ΔΝΤ, η πτώχευση και οι χρυσές δουλειές

Η CIVITAS έκανε πρόσφατα αίτηση για να υπαχθεί στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Η μητρική εταιρία δείχνει να αντιμετωπίζει δυσκολίες από τις μη πληρωμές του Δημοσίου. Μπορεί ωστόσο να κάνει δουλειές με τις θυγατρικές της στην Ελλάδα, την ώρα που ένα τμήμα της εταιρίας δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Η CIVITAS υπήρξε η εταιρία που ανέλαβε τις πολιτικές προεκλογικές εκστρατείες της ΝΔ από το 2004 έως το 2009. Ανέλαβε επίσης την αντιμετώπιση κρίσεων για εταιρίες που βρέθηκαν στο επίκεντρο σκανδάλων. Συνεργάστηκε με τα ναυπηγεία την εποχή που ήταν στην ιδιοκτησία της HDW της εταιρίας με το σκάνδαλο των υποβρυχίων, με την Ericson την περίοδο των υποκλοπών, με την ιδιοκτήτρια εταιρία του Sea Diamond που ναυάγησε στη Σαντορίνη και άλλους πολλούς.

Όπως δήλωσε ο Γ. Φλέσσας στην Εξεταστική της Βουλής, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να συμβουλεύει για μια επικοινωνιακή πολιτική. Στα ημερολόγια του Χριστοφοράκου, ο Φλέσσας αναφέρεται συχνά ως διοργανωτής media training πράγμα που αρνείται ότι έκανε. Επίσης στο ημερολόγιο εμφανίζεται να διοργανώνει για τον Χριστοφοράκο δείπνα με δημοσιογράφους. Στην επιτροπή της Βουλής απαντά: «Δεν θυμάμαι. Στο πλαίσιο της γνωριμίας των πελατών μας με δημοσιογράφους με τα σχετικά ρεπορτάζ, συχνά πυκνά διοργανώνονται τέτοια πράγματα. Για τον Χριστοφοράκο δεν θυμάμαι τι έγινε, θα σας γελάσω».

Πρόσφατα η CIVITAS του Γ. Φλέσσα ανέλαβε ένα μέρος της επικοινωνιακής πολιτικής του ΔΝΤ από την εταιρία EURO RSCC. Αρνείται πως αυτή η ανάθεση αφορά τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης με επιρροή δημοσιογράφων. «Κάνουμε απλώς monitoring, παρακολουθούμε τι λένε τα ελληνικά Μέσα και τους το μεταφέρουμε», λέει στη Βουλή. Παραδέχεται όμως πως έκλεισε δείπνα σε δημοσιογράφους με εκπροσώπους του ΔΝΤ: «Μας ζητήθηκε κάποια στιγμή. Οι εκπρόσωποι της τρόικας θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα Μέσα Ενημέρωσης και μας ανατέθηκε να πάρουμε τηλέφωνα κάποιους δημοσιογράφους να πάνε την τάδε ώρα στη Μεγάλη Βρετανία για να τους μιλήσουν». Βέβαια ο κύριος Φλέσσας δεν θυμάται ποιους δημοσιογράφους έστειλε στα δείπνα με τον Χριστοφοράκο και με το ΔΝΤ.

Η CIVITAS αγόρασε μέσω των θυγατρικών της το 8ο% της τουρκικής εταιρίας CLOBAL TANITIM για λίγο διάστημα. Τον Δεκέμβριο του 2010 η αμερικανική εταιρία Hill &Knowiton αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο της global από την civitas. Έχει σημασία ποια είναι η Hill &Knowiton. Πρόκειται για έναν επικοινωνιακό κολοσσό με πολλές αμαρτίες. Η Knowiton είναι η εταιρία που έστησε μια από τις μεγαλύτερες επικοινωνιακές προβοκάτσιες. Το 1990 εμφάνισε στην αμερικανική τηλεόραση τη «νοσοκόμα Ναϊράχ», μια νοσοκόμα από το Κουβέιτ που περιέγραφε πώς οι ιρακινοί στρατιώτες, όταν εισέβαλαν στη χώρα της, έβγαλαν τα μωρά από τις θερμοκοιτίδες και τα άφησαν μπροστά της να πεθάνουν στο κρύο πάτωμα. Λίγο αργότερα αποκαλύφθηκε πως ήταν η κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ σε μία από τις μεγαλύτερες απάτες στον τομέα της επικοινωνίας.

Η Knowiton, η οποία έχει κατηγορηθεί για σχέσεις με τη CIA, τη δεκαετία του ’90 είχε αναλάβει για χάρη των καπνοβιομηχανιών να κάνει καμπάνιες που θα έπειθαν τον κόσμο ότι το τσιγάρο δεν σχετίζεται με τον καρκίνο. Φέρεται επίσης να πληρώνεται από κυβερνήσεις για να ενοχοποιεί ή να απενοχοποιεί για εγκλήματα πολέμου και σφαγές. Όλο αυτό το πλαίσιο λειτουργίας των εταιριών, προφανώς γίνεται με κάθε νομιμότητα. Η επιχειρηματικότητα εμφανίζεται ως το ζητούμενο και το κίνητρο. Και η «νομιμότητα» ως το δικαιολογητικό πλαίσιο. Με τρόπο που ακόμη και η SIEMENS, που κατέκλεψε την Ελλάδα, είναι νόμιμη.

Δημοσιο ΜΗ γράφεις για τα σκάνδαλα και θα έχεις πακέτο

Του Στέφανου Γεωργίου

Ένας άνθρωπος με αναγνωρισιμότητα και επιρροή στην κοινή γνώμη μπορεί να αποτελέσει πραγματικό θησαυρό. Δεν είναι λίγες οι επιχειρήσεις που «βλέπουν» τέτοιους, μικρούς και μεγάλους, θησαυρούς στα πρόσωπα δπμοσιογράφων με πρόσβαση σε δημοφιλή και προβεβλημένα ΜΜΕ, ώστε να προασπίζονται τα συμφέροντα τους και ενίοτε να κουκουλώνουν σκάνδαλα, κομπίνες δεκάδων εκατομμυρίων, υπόγεια αλισβερίσια και σκοτεινές διαδρομές μαύρου χρήματος, μέχρι και ψυχροπολεμικού τύπου υποθέσεις κατασκοπείας. Ένας κεκαλυμμένος εκπρόσωπος Τύπου που με γκεμπελικές μεθόδους θα φροντίζει να βγάζει «λάδι» την εταιρία που τον έχει στα μυστικά κονδύλια της, φουσκώνοντας παράλληλα τους προσωπικούς του λογαριασμούς σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο και φορολογικό παράδεισο του πλανήτη…

Τα «μυστικά» αυτά κονδύλια, ωστόσο, δεν είναι και τόσο μυστικά. Για να μπορέσουν να «νομιμοποιηθούν» παίρνουν τη μορφή διαφήμισης. Ενδεικτικό είναι ότι εφημερίδες με εξαιρετικά μικρή κυκλοφορία καταφέρνουν χρόνια τώρα να επιβιώνουν, έχοντας εξασφαλίσει δυσανάλογα προς τις πωλήσεις τους διαφημιστικά μπάτσετ. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι την πρωτοκαθεδρία στη διαφημιστική δαπάνη κάθε χρονιά την έχουν οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, με τα πρώτα για το 2011 να έχουν καταβάλει στα ΜΜΕ 97,36 εκατ. ευρώ και τα δεύτερα 92,85 εκατομμύρια, από τα οποία το 55% οδηγήθηκε προς τις εφημερίδες.

«Άκρα του τάφου σιωπή» για τα «λαθραία» δάνεια της Πειραιώς

Στις αρχές Απριλίου παρατηρήθηκε μια παγκόσμια πρωτοτυπία στη δημοσιογραφία. Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων σχεδόν όλων των καναλιών, εφημερίδες αλλά και δεκάδες ειδησεογραφικά site και αμφιλεγόμενα για τον πραγματικό τους ρόλο blog αφιέρωσαν εκτενή ρεπορτάζ για τη διάψευση μιας είδησης που δεν είχαν μεταδώσει! Με προσήλωση ιερομόναχου, σχεδόν όλα τα ΜΜΕ της χώρας αναπαρήγαγαν το Δελτίο Τύπου της Τράπεζας Πειραιώς σε απάντηση δημοσιεύματος του πρακτορείου Reuter, χωρίς ωστόσο να έχουν κάνει την παραμικρή αναφορά στο ίδιο του ρεπορτάζ του διεθνούς πρακτορείου. Η διάψευση ουσιαστικά ήταν στον αέρα, ενώ όσοι δεν είχαν παρακολουθήσει ενδελεχώς την ειδησεογραφία των ημερών θεώρησαν ότι έχασαν κάποιο ουσιώδες απόσπασμα του θέματος. Το δημοσίευμα του Στίβεν Γκρέι στρεφόταν κατά της οικογένειας Σάλλα και αφορούσε σε διάφορες offshore εταιρίες που είχαν συστήσει μέλη της ισχυρής οικογενείας της Πειραιώς, μέσω των οποίων φέρονται να αγόραζαν ακίνητα με δάνεια από την ίδια την τράπεζα και εν συνεχεία να τα μεταπωλούν σε πολλαπλάσιες τιμές στην Πειραιώς.

Λίγους μήνες αργότερα, σης ι6 Ιουλίου, το πρακτορείο Reuter «ξαναχτύπησε» με τον ίδιο αποδέχτη. Σύμφωνα με το νέο ρεπορτάζ του ερευνητή-ρεπόρτερ Στίβεν Γκρέι, ο πρόεδρος μιας εκ των μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών, μαζί με την οικογένεια του, έχει πάρει δάνεια πάνω από 100 εκ. ευρώ για τη χρηματοδότηση της δικής του τράπεζας με την επίμαχη αγορά να μην έχει δηλωθεί ποτέ στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όπως ισχυρίζεται το δημοσίευμα. Η είδηση όλως παραδόξως για μια ακόμη φορά δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας στα «έγκυρα» μέσα ενημέρωσης του ελληνικού μικρόκοσμου.

Εύλογα λοιπόν δημιουργείται η απορία. Πρόκειται για αμέλεια των «λαγωνικών» της συντακτικής ομάδας -συμπτωματικά-όλων των δελτίων και των περισσότερων εφημερίδων της χώρας, ή συμβαίνει κάτι άλλο; Είναι τουλάχιστον αφελές να θεωρεί κανείς ότι μια τράπεζα, η οποία σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα οποία η ίδια έχει δώσει στη δημοσιότητα, έχει φτάσει τη διαφημιστική της δαπάνη στα 26 εκατομμύρια ευρώ, θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα αρνητικό γι” αυτήν ρεπορτάζ, την ώρα που όλα τα ΜΜΕ εποφθαλμιούν τα εκατομμύρια σαν μάννα εξ ουρανού. Για να αντιληφθεί κανείς το ύψος του μπάτζετ, αρκεί να αναλογιστεί ότι πρόκειται για το 1/3 του κόστους εξαγοράς ολόκληρης της ΑΤΕ από την Πειραιώς! Δεν πρόκειται για κάποια ανούσια σπατάλη από την πλευρά της τράπεζας, αλλά για βασικό πυλώνα της στρατηγικής της. Μοιράζοντας απλόχερα χρήματα, νομιμοποιημένα υπό τη μορφή της διαφήμισης, σε καναλάρχες και δημοσιογράφους, αποκτά μια αδιάβλητη ασπίδα προστασίας για το εταιρικό της προφίλ και μπορεί άφοβα πλέον να προχωρήσει με την ησυχία της σε όποια ενέργεια και αν θεωρεί προς το συμφέρον της. Ακόμη και αν αυτή «παίζει» με τα νομικά κενά ή σχοινοβατεί μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, έχει πλέον καταφέρει να διασφαλίσει το κύρος της και να σκεπάσει με ένα πέπλο σιωπής όποιους «σκελετούς» μπορεί να έχει στη ντουλάπα της.

Κατακρήμνισαν την αξία του ΟΠΑΠ πριν τις αποκρατικοποιήσεις

Στα τέλη Ιουλίου, εν μέσω θερινής «σιέστας», το διοικητικό συμβούλιο του ΟΠΑΠ ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να βάλει ως συνέταιρο στα τυχερά παιχνίδια μέσω διαδικτύου, που αποτελεί μονοπώλιο και αποκλειστικό δικαίωμα του Οργανισμού, τον ιταλικό κολοσσό Lottomatica . Ουσιαστικά αυτό που έγινε είναι ότι ο ΟΠΑΠ αίφνης αποφάσισε να απεμπολήσει το μονοπωλιακό δικαίωμα που είχε στο συγκεκριμένο χρυσοφόρο προϊόν, στην πραγματικότητα χαρίζοντας μέρος των κερδών του, σε ποσοστό μάλιστα που οι ιθύνοντες του Οργανισμού θεώρησαν ότι δεν χρειάζεται να ανακοινώσουν στο σχετικό Δελτίο Τύπου!

Το σκάνδαλο αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτό γίνεται λίγο πριν το φιλέτο του ΟΠΑΠ, της πλέον κερδοφόρας επιχείρησης του Δημοσίου (μετέχει σε ποσοστό 34😵 βγει στο σφυρί των αποκρατικοποιήσεων σε ποσοστό 25%. Και αυτό γιατί με την κίνηση αυτή οι ιθύνοντες του Οργανισμού κατάφεραν να ρίξουν πολύ την αξία του. Τα ερωτήματα που πλέον προκύπτουν είναι πώς γίνεται, ένα βήμα πριν το ξεπούλημα, η εταιρία να συνάπτει συμβάσεις που θα τη δεσμεύουν και μετά την εξαγορά και ποιος σοβαρός επενδυτής θα εκδηλώσει ενδιαφέρον για μια εταιρία που έχει βάρη. Εκτός αν η εταιρία που μπήκε ως συνέταιρος, εν προκειμένω η Lottomatica , έχει σκοπό να «χτυπήσει» τον ΟΠΑΠ στις αποκρατικοποιήσεις. Διότι αν αυτό το σενάριο αποδειχθεί αληθές, τότε θα πρόκειται για μια ενδελεχώς μεθοδευμένη υποτίμηση της αξίας του Οργανισμού με διπλό όφελος: Αφενός την εξασφάλιση κερδών εκ του μηδενός και αφετέρου τη μελλοντική εξαγορά του ΟΠΑΠ σε πολύ χαμηλότερη τιμή από την πραγματική του.

Ενδεικτική του παράδοξου της απόφασης του Δ.Σ. του Οργανισμού είναι και η αντίδραση της τρόικας στην ανακοίνωση της συμφωνίας. Συγκεκριμένα, ζήτησαν από το Μαξίμου και τον υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, να ερευνηθούν οι αποφάσεις που έλαβε πρόσφατα η διοίκηση του ΟΠΑΠ για την ανάπτυξη της στο ίντερνετ, επιλέγοντας ως στρατηγικό εταίρο την εταιρία G2, συμφερόντων Lottomatica. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της επίμαχης απόφασης, ο διευθύνων σύμβουλος της ιταλικής εταιρίας, Marco Sala, δήλωσε ευθαρσώς στο πρακτορείο Reuter ότι «η συμφωνία με τον ΟΠΑΠ δεν απαιτεί καμία επένδυση από τη μεριά της ιταλικής εταιρίας, επομένως δεν με απασχολεί μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ»! Η δήλωση από μόνη της αποτελεί βόμβα, επιβεβαιώνει όσους έκαναν λόγο για μια σκανδαλώδη σύμβαση που αντιτίθεται στα συμφέροντα του Οργανισμού και υπό φυσιολογικές συνθήκες θα είχε κινητοποιήσει τις δικαστικές αρχές για διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης.

Ωστόσο, η είδηση δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας και παρέμεινε ένα τηλεγράφημα του Reuter, σαν να μην αφορούσε ποτέ την Ελλάδα. Πώς έφτασε μία τέτοια είδηση-βόμβα, για την οποία δεκάδες δημοσιογράφοι θα σκότωναν, να μην γίνει ποτέ ευρέως γνωστή; Ο ΟΠΑΠ έχει ένα από τα μεγαλύτερα διαφημιστικά μπάτζετ στην Ελλάδα και αποτελεί ευσεβή πόθο όλων των ΜΜΕ, που τον βλέπουν σαν την κότα με τα χρυσά αυγά. Ενδεικτικό είναι ότι το 2010 ο ΟΠΑΠ έδωσε μέσω διαφήμισης περισσότερα από 11 εκατομμύρια ευρώ, με το ποσό αυτό να αφορά όχι το σύνολο των ΜΜΕ, αλλά μόνο τις εφημερίδες!

Η συνολική διαφημιστική δαπάνη του Οργανισμού ξεπερνά ετησίως τα 23 εκατομμύρια ευρώ, με το ποσό να έχει περιοριστεί τα τελευταία έτη λόγω οικονομικής κρίσης. Αυτό δεν περιορίζεται σε απευθείας διαφήμιση, καθώς θεωρείται ασύμβατη με τα κρατικά μονοπώλια από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Για αυτό τον λόγο οι ιθύνοντες του Οργανισμού, κάνοντας μια ντρίμπλα που θα ζήλευε και ο Πελέ, στο παρελθόν προχώρησαν στη σύναψη χορηγικών συμβάσεων 12μηνης διάρκειας με εφημερίδες, κανάλια και ειδησεογραφικά είτε, ώστε να κατακλύσουν την αγορά με διαφημίσεις των προϊόντων του Οργανισμού, επιχειρώντας να ακυρώσουν στην ουσία την κυβερνητική απόφαση, κατόπιν κοινοτικών οδηγιών, για τη μερική απελευθέρωση του τζόγου και την είσοδο στην ελληνική αγορά και άλλων εταιριών τυχερών παιχνιδιών.

Vodafone: Ο «μεγάλος αδερφός» της πολιτικής ζωής

Μια αμφισβητούμενη αυτοκτονία, μια αποκάλυψη που τάραξε συθέμελα ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα και συμπαρέσυρε τον τότε πρωθυπουργό, πράκτορες, υποκλοπές και ψυχροπολεμικά σκηνικά που παραπέμπουν περιοσότερο σε κατασκοπευτική ταινία του Χόλυγουντ, παρά στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, συνθέτουν το μωσαϊκό του σκανδάλου των υποκλοπών, που «έσκασε» στις αρχές του 2006 και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Ο θάνατος Τσαλικίδη, προϊσταμένου του Τμήματος Σχεδιασμού Δικτύου της εταιρίας vodafone, που βρέθηκε απαγχονισμένος στο διαμέρισμα του (στις 9 Μαρτίου 2005), μία ημέρα πριν την καταγγελία του περιστατικού στο πρωθυπουργικό γραφείο από τον διευθύνοντα σύμβουλο Γ. Κορωνιά, δεν έγινε ποτέ αποδεκτός ως εγκληματική ενέργεια, παρά μόνο ως αυτοκτονία, και δεν συνδέθηκε ποτέ με το οκάνδαλο των υποκλοπών. Η αρμόδια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, παρά τη σωρεία στοιχείων που φωτογράφιζαν αμερικανικό δάκτυλο, στις 22 Νοεμβρίου 2006 έδωσε στη δημοσιότητα το πόρισμα για τις τηλεφωνικές υποκλοπές, στο οποίο αναφέρεται ότι οι υποκλοπές έγιναν μέσω των ψηφιακών κέντρων της vodafone, ενώ δεν απέκλειε πιθανή συνυπευθυνότητα της Εricson. Αποτέλεσμα ήταν, στα μέσα Δεκεμβρίου, η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτων Επικοινωνιών να επιβάλλει βαρύ πρόστιμο στη vodafone-, συνολικού ύψους 76 εκατομμυρίων ευρώ, επιρρίπτοντας της ευθύνες και αποδίδοντας της κατηγορίες, τόσο για το παράνομο λογισμικό που βρέθηκε στο δίκτυο της όσο και για άλλες ενέργειες στις οποίες προέβη μόλις εντόπισε το πρόβλημα.

Η εταιρία απέρριψε εξολοκλήρου το σκεπτικό της Αρχής και θεώρησε τις επιβληθείσες κυρώσεις ως παράνομες, άδικες και παντελώς αναιτιολόγητες. Μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών, η vodafone είχε πληγεί ανεπανόρθωτα, με το εταιρικό προφίλ της να έχει καταβαραθρωθεί. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η διοίκηση που ακολούθησε μετά την εποχή Κορωνιά βρήκε μια μεγάλη «μαύρη τρύπα» στην εταιρία, που δικαιολογήθηκε ως ειδικό κονδύλι για την αντιμετώπιση της κρίσης την περίοδο που ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών. Εξαιτίας του μεγέθους του σκανδάλου, αλλά και της εθνικής σημασίας που αυτό ενείχε, δεν γινόταν να μην κερδίσει δεκάδες πρωτοσέλιδα και εκτενή ρεπορτάζ στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Εντύπωση ωστόσο προκάλεσε το γεγονός ότι, πέρα του ίδιου του σκανδάλου, ο θάνατος του Κώστα Τσαλικίδη ποτέ δεν έλαβε ιδιαίτερη αναφορά από τα ΜΜΕ και ουδέποτε εξετάστηκε ενδελεχώς το ενδεχόμενο να επρόκειτο για δολοφονία και όχι αυτοκτονία, όπως συνεχίζει να υποστηρίζει η οικογένεια του θανόντος. Επίπλεον εμφανίστηκαν ελάχιστα ρεπορτάζ που να αφορούσαν σε ενδεχόμενη ποινική ευθύνη τόσο της εταιρίας όσο και του διευθύνοντος συμβούλου για την επίμαχη υπόθεση. Ενώ ήταν μια υπόθεση που η εταιρία έφερε ευθύνες, προσπάθησε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι πρόκειται για ένα εθνικό σκάνδαλο. Η vodafone συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι ένας των μεγάλων χορηγών διαφήμισεων σε εφημερίδες, περιοδικά, site και προπαντός στην τηλεόραση.

Η Όλγα δεν τρέμει τα όπλα

Του Γιάννη Χ. Ριζόπουλου

Μπορούν οι δημοσιογράφοι να συμμετέχουν σε εταιρίες προώθησης οπλικών συστημάτων; Μπορούν να διοργανώνουν εκδηλώσεις οι οποίες θα εξωραίζουν κανόνια, αεροπλάνα, πυραύλους και θα ευνοούν την πώλησή τους; Είναι προφανές πως ο καθένας μπορεί να διαθέσει τον εαυτό του όπως θέλει, αρκεί να ξεκαθαρίσει στο κοινό του ότι, εκτός από ειδήσεις, «πουλάει» και άλλα πράγματα, ώστε να μπορεί να τον κρίνει. Αν η πρώτη κυρία των δελτίων ειδήσεων υπογράφει μέσω εταιριών της συμβόλαια με εταιρίες όπλων, τότε ίσως ο ελάχιστα αμειβόμενος δημοσιογράφος να νομιμοποιείται να μεγαλώσει το εισόδπημά του κάνοντας ληστείες.

«Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Η Ελλάδα θα προχωρήσει στην αγορά υπερσύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών τέταρτης γενιάς. Η ιστορική αυτή απόφαση θα θωρακίσει την άμυνα της». Αυτή είναι μια υποθετική είδηση, που εκφωνεί ένας παρουσιαστής στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του καναλιού όπου εργάζεται. Μία ώρα πριν, στο φαξ του γραφείου του δημοσιογράφου έχει φτάσει μια καταγγελία, η οποία περιγράφει με στοιχεία πως η νέα προμήθεια αεροσκαφών που ετοιμάζεται να κάνει η Ελλάδα είναι σκανδαλώδης. Τα νέα αεροσκάφη έχουν κριθεί ακατάλληλα για τον ελληνικό εναέριο χώρο. Ο ρόλος του δημο-σιογράφου προφανώς και είναι να ελέγξει την καταγγελία και να μεταδώσει τα αποτελέσματα της έρευνας. Θα το κάνει αν στο υποθετικό σενάριο η εταιρία που καταγγέλλεται είναι ταυτόχρονα και χρηματοδότης σε άλλες δραστηριότητες του;

Πρόκειται σίγουρα για ένα ηθικό δίλημμα, το οποίο το δημοσιογραφικό επάγγελμα διεθνώς δεν προσπαθεί να λύσει, αφήνοντας το στη συνείδηση του καθενός. Θεσμοθετεί όμως κανόνες δεοντολογίας. Σύμφωνα με το άρθρο 5 του κώδικα δεοντολογίας της ελληνικής ΕΣΗΕΑ: «Η διαφάνεια στις οικονομικές σχέσεις αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της αξιοπιστίας, του κύρους και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας του δημοσιογράφου, ο οποίος οφείλει: Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται αργομισθία ή έπ” αμοιβή θέση συναφή με την ειδικότητα του σε Γραφεία Τύπου, δημόσιες υπηρεσίες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θέτει εν αμφιβάλω την επαγγελματική αυτονομία και ανεξαρτησία του. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια του και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του».

Ας αφήσουμε όμως τα σενάρια και ας πάμε
σε πραγματικά γεγονότα.

----> συνεχίζεται στο (μέρος3)