Αριστερά. Πάλι.

Day 1,378, 04:56 • Published in Greece Greece • by Don Chlapatsas

Επειδή έχει ανοίξει η κουβέντα περί της η-αριστεράς και της πολιτικής στο παιχνίδι, θα ήθελα να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά.

α) Το παιχνίδι, όπως όλες οι οιονεί-κοινωνίες έχει μια εξέλιξη, η οποία λόγω των μηχανισμών μπορεί να είναι και ραγδαία. Όπως έχω επαναλάβει στο παρελθόν, άλλος ο ρόλος της αριστεράς πριν από δυο χρόνια, άλλος ο ρόλος πέρυσι και άλλος τώρα. Όσο υπήρχαν στοιχεία που έσπερναν μίσος με rl καταβολές, ήταν χρέος του υγιώς σκεπτόμενου παίκτη να τα απομακρύνει και φυσικά και του αριστερού παίκτη.

β) Εδώ δεν έχουμε αστούς και προλεταρίους, οπότε οι οικονομικές θεωρίες της υπεραξίας είναι πρακτικά ανεφάρμοστες. Η αποστολή της αριστεράς ως πολιτικού φορέα είναι η προστασία του αδύνατου παίκτη, του εκμεταλλευόμενου ας το πούμε (μικρό επίπεδο κλπ), αλλά και η ανάπτυξη όλων των παικτών του παιχνιδιού, χωρίς αποκλεισμούς.

γ) Η αριστερά (στο παιχνίδι πάντα) εκφράζει και το ηθικό παιχνίδι. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν είναι ο μοναδικός φορέας που το κάνει αυτό. Και εννοώ είναι ενάντια σε αποκλεισμούς, λαμογιές και τα λοιπά.

δ) Είναι αλήθεια ότι μέχρι στιγμής είχε κυρίως καταγγελτικό ρόλο. Όμως και η αντιπολίτευση έχει την αξία της. Πλέον το παιχνίδι έχει μπει τελείως στη λογική της διαχείρισης, και η κυβέρνηση έχει πολύ μικρά περιθώρια για ουσιαστική πολιτική. Όπου υπάρχουν λάθη, όπως για παράδειγμα η τρέχουσα ιστορία με τα upgrades, πρέπει να αναδεικνύονται και φυσικά να λύνονται. Ικανοί διαχειριστές υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα. Κάποια κόμματα όμως είναι λίγο πιο αμαρτωλά από τα άλλα σε θέματα κακοδιαχείρισης.

ε) Μην ξεχνάει κανείς ότι το παρόν είναι παιχνίδι και ο καθένας το βλέπει διαφορετικά. Κάποιοι μπορεί να θέλουν να παίξουν με το πολιτικό σκέλος, αυτό μπορεί να τους γεμίζει. Και παίζοντας να θέλουν να χρησιμοποιούν αριστερή ρητορεία, εμβλήματα κλπ. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Ίσως έγκειται στο ότι παίρνουμε πολύ σοβαρά ένα παιχνίδι και ενοχλούμαστε όταν ένας συμπαίκτης μας λέει κάτι διαφορετικό ή θέλει να παίξει διαφορετικά.

στ) Η αριστερά λοιπόν, έχει και αξιόλογα στελέχη και λιγότερο αξιόλογα. Στο παιχνίδι όμως, που όπως είπαμε οι κανονισμοί είναι πολύ συγκεκριμένοι καμιά φορά φαίνεται σα να μην έχει λόγο ύπαρξης. Ας ξεπεράσουμε τον απλοϊκό χαρακτηρισμό "αριστερός". Μην κολλάμε σε ονομασίες αλλά ας δούμε την ουσία.
Για παράδειγμα, με βάση τα β) και γ) εγώ θα θεωρούσα το Ν.Ε.Ε. ως αριστερό κόμμα, και ας μην αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιο. Και φυσικά εδώ υπάρχει πρόσφορο έδαφος για ένα μεγάλο κόμμα που θα ενσωματώσει όλους.

ζ) Τέλος αν ένα κόμμα είναι συνεπές, και αποτελείται από σοβαρούς παίκτες με διάθεση να προσφέρουν σε όλους, που σέβονται τους συμπαίκτες τους ανεξαρτήτως εθνικότητας (sine qua non), με πολιτικές που κινούνται στα πλαίσια του παιχνιδιού, εγώ δεν θα είχα πρόβλημα να το στήριζα, ακόμα και αν δεν είχε αριστερές περγαμηνές. Πόσοι μπορούν να πουν το αντίστροφο;