Join the new world

Αφού το Ελληνικό κράτος τα έβγαλε απ'τα βιβλία Ιστορίας, και τα Ελληνόπουλα του σήμερα δεν έχουν ιδέα, διαβάστε εδώ όσοι ενδιαφέρεστε ακόμα, το δεύτερο μέρος της νεότερης ιστορίας της διχοτομημένης Ηπείρου.
7 Απριλίου1939: Οι ιταλικές δυνάμεις καταλαμβάνουν αμαχητί την Αλβανία και προετοιμάζεται πυρετωδώς να επιτεθεί στην Ελλάδα.
4 Ιουλίου 1940: Με αλβανικό νόμο ορίζεται ότι κάθε κράτος που θα περιέλθει σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία περιέρχεται αυτομάτως σε εμπόλεμη κατάσταση καί με την Αλβανία.
28 Οκτωβρίου 1940: Αρχίζει ο Ελληνο-Ιταλικός πόλεμος. Μαζί με τους Ιταλούς μάχονται εναντίον μας δύο αλβανικές μεραρχίες και άλλα μικρότερα στρατιωτικά τους τμήματα. Ο Ελληνικός στρατός θριαμβεύει. Απελευθερώνει την μια κατόπιν της άλλης, τις ελληνικές πόλεις. Την Ερσέκα, στις 18 Νοεμβρίου 1940. Την Κορυτσά και το Λεσκοβίκι, στις 22 Νοεμβρίου. Το Πόγραδετς, στις 30 Νοεμβρίου. Την Πρεμετή, στις 4 Δεκεμβρίου. Τους Αγίους Σαράντα, στις 6 Δεκεμβρίου. Το Δέλβινο, στις 7 Δεκεμβρίου. Το Αργυρόκαστρο, στις 9 Δεκεμβρίου. Την Χειμάρα, στις 22 Δεκεμβρίου. Την Κλεισούρα, στις 10 Ιανουαρίου 1941. Η Βόρεια Ήπειρος, έχει απελευθερωθεί σχεδόν ολόκληρη. Κατά τη διάρκεια της εποποιίας εκείνης, οι Βορειο-ηπειρώτες πανευτυχείς, έζησαν ημέρες ελεύθερες και με ενθουσιασμό πρόσφεραν στον ελληνικό στρατό φιλοξενία, αλλά και πολύτιμες πληροφορίες. Χρησίμευσαν δε, κατ' επανάληψη ως οδηγοί των Ελλήνων στρατιωτών, στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
6 Απριλίου 1941: Η Γερμανία επιτίθεται στην Ελλάδα. Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Ο Ελληνικός Στρατός εγκαταλείπει το μέτωπο στην Βόρειο Ηπειρο. Εγκαταλείπει ταυτόχρονα για πρώτη φορά νεκρούς και ζωντανούς αδελφούς.
Ιούνιος 1942: Αρχίζει και στη Βόρειο Ηπειρο η Εθνική Αντίσταση. Οι Βορειοηπειρώτες οργανώνονται στην απελευθερωτική οργάνωση «Μέτωπο Απελευθερώσεως Βορείου Ηπείρου» (ΜΑΒΗ). Οι Β. Σαχίνης, Α. Κοκκαβέσης, Η. Κώνστας, Γ. Τάσιος και Σπ. Ντάσιος πρωτοστατούν στην ίδρυση της ΜΑΒΗ. Η ηρωική αυτή οργάνωση απέβλεπε στην αναθέρμανση της πατριωτικής κινήσεως των Βορειοηπειρωτών και στην ενσωμάτωση της ιδιαίτερης πατρίδας τους, στον εθνικό κορμό. Αλλά το ΜΑΒΗ αντιμετώπιζε απ' την αρχή διπλή επίθεση: Αφ' ενός των Ιταλών - Αλβανών φασιστών και αφ' ετέρου του ενιαίου μετώπου των βαλκανικών κομμουνιστικών οργανώσεων. Και, παρά τις προσπάθειές του, διαλύεται δια πυρός και σιδήρου. Οι ιδρυτές της δολοφονούνται άγρια προς παραδειγματισμό του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
12 Ιουνίου 1942: Η Ελληνική Κυβέρνηση του Καΐρου με υπόμνημα της, έθεσε στους Συμμάχους το θέμα της Βορείου Ηπείρου.
Δεκέμβριος 1942: Η Αγγλική Κυβέρνηση κάνει ευνοϊκή δήλωση για το
Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, στην Βουλή των Κοινοτήτων.
1943: Το ΜΑΒΗ σε επαφή με τον ΕΔΕΣ συνεχίζουν τον αντιστασιακό τους αγώνα, αλλά το ελληνικό και το αλβανικό ΕΑΜ αποφασίζουν τη διάλυσή τους.
10 Αυγούστου 1943: Το Ελληνικό και το Αλβανικό ΕΑΜ υπογράφουν το Σύμφωνο της Κονισπόλεως. Σύμφωνο, το οποίο εσύναψαν οι εκπρόσωποι του Ελληνικού ΕΑΜ με τους εκπροσώπους του τοπικού Αλβανικού ΕΑΜ, απέβλεπε, μεταξύ των άλλων, τον σχηματισμό αντιφασιστικής οργάνωσης στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία και στην Τσαμουριά στην Ελλάδα. Η άμεση κατάργηση από το Αλβανικό ΕΑΜ του «Συμφώνου», οφείλεται στο γεγονός ότι οι Αλβανοί γνώριζαν πως με το επιχείρημα αυτό οι Βορειοηπειρώτες θα αποχτούσαν αυτόνομη πολιτική και στρατιωτική δύναμη στο πλαίσιο του Αλβανικού ΕΑΜ, που θα οδηγούσε σίγουρα στο μέλλον στη διεκδίκηση του διακηρυγμένου δικαιώματος αυτοδιάθεσης.
17 Νοεμβρίου 1943: δολοφονείται άγρια στο Αργυρόκαστρο από τους αλβανούς κομμουνιστές και τους ντόπιους έλληνες συνεργάτες τους, ο ηγέτης του ΜΑΒΗ Βασίλης Σαχίνης.
3 Δεκεμβρίου 1943: δολοφονείται με τον ίδιο τρόπο και ο αρχηγός της Αυτόνομης Χειμάρρας Γιώργης Μπολάνος. Το ΜΑΒΗ αποκεφαλίστηκε, οι ομάδες του σε όλα τα χωριά της Βορείου Ηπείρου αποκαλύφθηκαν, εκδιώχθηκαν και πολλά στελέχη τους δολοφονήθηκαν αγρίως ή πέρασν στην Ελλάδα.
12 Οκτωβρίου 1944: Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας από την γερμανική Κατοχή, ο αρχηγός του Ε ΕΣ στρατηγός Ν. Ζέρβας εισηγείται να ενσωματωθεί
αμέσως η Βόρειος Ήπειρος. Αντιδρούν οι αριστεροί.
19 Οκτωβρίου 1944: Ο Γεώργιος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, διακηρύσσει ότι η Βόρειος Ήπειρος είναι αναπόσπαστο τμήμα της πατρίδος μας.
29 Νοεμβρίου 1944: Ο ηγέτης του αλβανικού ΕΑΜ Εμβέρ Χότζα εισέρχεται στα Τίρανα και ανακηρύσσει τη «Λαϊκή δημοκρατία της Αλβανίας». Η ελληνική κυβέρνηση θέτει επισήμως το ζήτημα της διεκδικήσεως της Β. Ηπείρου.
10 Νοεμβρίου 1945: Η Αμερικανική Κυβέρνηση προβαίνει σε ρητή ευνοϊκή
δήλωση. Το ζήτημα συζητείται και εγγράφεται στην ημερησία διάταξη του Συνεδρίου Ειρήνης των Παρισίων, αλλά τελικά αποσύρεται από την ελληνική κυβέρνηση και παραπέμπεται προς εξέταση από το Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών των Τεσσάρων Νικητριών δυνάμεων που έκτοτε εκκρεμεί.
15 Μαϊου 1946: Στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων Μεγάλων
δυνάμεων, που έγινε στο Παρίσι στις 15 Μαΐου 1946, ανακινεί το ζήτημα ο
Άγγλος υπουργός Μπαίβιν. Αντιδρά ο Σοβιετικός υπουργός Μολότωφ και η
συζήτηση αναβάλλεται.
29 Ιουλίου 1946: Η Αμερικανική Γερουσία υποστηρίζει παμψηφεί την παραχώρηση της Β. Ηπείρου και των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
21 Αυγούστου 1946: Ο Κων. Τσαλδάρης αντικρούει στον ΟΗΕ αλβανική
ψευδολογία σχετικά με την Βόρεια Ήπειρο.
30 Αυγούστου1946: Στην Ολομέλεια του ΟΗΕ, επανεξετάζεται το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα. διεξάγονται οξύτατες συζητήσεις και αντιδρά ο Σοβιετικός υπουργός Μολότωφ. Έτσι, το θέμα επαναφέρεται στο. Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων Μεγάλων δυνάμεων, όπου παραμένει ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ εκκρεμές.
31 Μαίου1960: Ο Γεώργιος Παπανδρέου, σε συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής καθόρισε σαφέστατα τις δυο πλευρές του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος: Της εδαφικής διεκδικήσεως και της προστασίας του πληθυσμού. Και κατέληξε, με την περίφημη δήλωση: «Εκείνο πάντως το οποίον οφείλουν όλαι αι ελληvικαί Κυβερvήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το Βορειο-ηπειρωτικόv θέμα υφίσταται. Και εκείνο το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι δι' οιονδήποτε λόγον- η απάρνησις του ιερού αιτήματος. » Εκείνο το οποίον ουδέποτε θα επετρέπετο vα επαναληφθεί δια την Βόρειον Ήπειρον, είναι εκείνο το οποίον συνέβη δυστυχώς με την Κύπρον, δια την οποίαν εγράφη η απάρνησις της ενώσεως.
» Καθ' όσον αφορά την Βόρειον Ήπειρον, η διεκδίκησις είναι ιερά και
απαράγραπτος. Η διαχείρησις όμως του θέματος, ο τρόπος και ο χρόνος, είναι θέματα Κυβερνήσεων. Είναι θέμα διεθνών περιστάσεων. Είναι θέμα της
Ιστορίας». Και ο Γ. Παπανδρέου, κατέληξε: «Αλλ' εκτός της εθνικής διεκδικήσεως, υπάρχει και κάτι άλλο καθημεριvόν, επείγον θέμα: Η προστασία του πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου. Η προστασία της ζωής, της τιμής και της περιουσίας του. » Εις το σημείον αυτό, έχομεν χρέος να διεξαγάγωμεν συνεχώς αγώνας. Οι μάρτυρες αδελφοί μας, ζητούν από την Μητέρα πατρίδα μόνον συνεχή στοργικήν συμπαράστασιν. Διότι ζουν, υπό το κράτος της αφορήτου τυραννίας. Και αυτήν την στοργήν, οφείλομεν να τους παράσχωμεν!».
Ιούνιος 1960: Ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναπτύσσει το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, ως μειονοτικό - αυτονομιακό εντός της Αλβανίας, στον Γενικό Γραμματέα της Σοβιετικής Ενώσεως Ν. Κρουστσώφ. Τον πείθει να το δεχθεί.
Νοέμβριος 1960: Ο Σοβιετικός ηγέτης, Νικήτα Χρουτσώφ μεταφέρει το
Βορειοηπειρωτικό Θέμα στην διάσκεψη των 81 Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Η θετική αντίδραση του σοβιετικού ηγέτη εξοργίζει τον αρχηγό του Αλβανικού
κράτους Ενβέρ Χότζα. Οι τεταμένες σχέσεις του Χότζα με την Σοβιετική Ένωση
λόγω των ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών τους, αλλά και λόγω του συγκυριακού καιροσκοπισμού του αλβανού ηγέτη οδήγησε στη οριστική και απόλυτη διακοπή των σχέσεων Αλβανίας- Σοβιετικηε Ενωσης. Η Αλβανία του Ε. Χότζα προσκολλάται στην Κίνα. Έτσι, χάθηκε άλλη μια ευκαιρία για κάποια ρύθμιση.
13 Νοεμβρίου 1967: Στην Αλβανία, με το Ν. 4337 καταργείται και τίθεται εκτός νόμου κάθε μορφή θρησκευτικής λατρείας. Κλείνονται ή βεβηλώνονται οι χώροι λατρείας των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, αποσχηματίζονται οι κληρικοί, διώκονται όσοι αντιστέκονται έστω και με κρυφή λατρεία. (Να σημειωσω εδω πως οι γονεις μου προλαβαν να βαπτισθουν ενω εγω μπορεσα οταν ανοιξαν τα συνορα το 1991 σε ηλικια 10 ετων)
6 Μαϊου1971: Αποκαθίστανται οι διπλωματικές σχέσεις Ελλάδος - Αλβανίας. Διατηρείται όμως η εμπόλεμη κατάσταση που άρχισε το 1941 και η εκκρεμότητα ενώπιον των υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων Μεγάλων δυνάμεων για την ρύθμιση των συνόρων.
7 Οκτωβρίου 1981: Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέδωσε ψήφισμα. Απευθύνεται στον ΟΗΕ, το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, το
Οικουμενικό Πατριαρχείο και την παγκόσμια Κοινή Γνώμη. Με το ψήφισμα αυτό
περιγράφει και καταγγέλλει «τους διωγμούς και τας πιέσεις που διαπράττονται εις βάρος του Ορθοδόξου Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου». Τονίζει δηλαδή ότι
«τετρακόσιαι χιλιάδες Έλληνες Ορθόδοξοι, με μακραίωνα χριστιανικήν και
ελληνικήν πολιτιστικήν παράδοσιν, υποχρεώνονται βαναύσως να ζουν χωρίς Θεόν
και θρησκείαν - εις το άθεον καθεστώς της Αλβανίας. εν υπάρχει εκεί, ούτε είς
Επίσκοπος σήμερον. Άπαντες οι ιερείς, απεσχηματίσθησαν. Οι ναοί εκλείσθησαν ή
μετεβλήθησαν εις μουσεία και κέντρα ψυχαγωγίας. Τοιουτοτρόπως, επί σειράν
ετών οι πιστοί μένουν αλειτούργητοι, αβάπτιστοι, ακήδευτοι, χωρίς Χριστούγεννα και Πάσχα και άλλας εορτάς. Συγχρόνως δε, κατά χιλιάδας εξορίζονται και φυλακίζονται, δια τον μόνον λόγον ότι είναι Χριστιανοί και Έλληνες. Τοιαύτη καταπίεσις του θρησκευτικού συναισθήματος, εις ουδέν των υπαρχόντων αθέων ολοκληρωτικών καθεστώτων παρατηρείται». Στη συνέχεια με το ψήφισμά της, η Ιερά Σύνοδος «ζητεί την παρέμβασιν πάντων, παρά τη Κυβερνήσει των Τιράνων, όπως παύσουν οι ως άνω διωγμοί και καταστούν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα». Τέλος, διαβεβαιώνει τους Βορειοηπειρώτες ότι η Εκκλησία της Ελλάδος «θα συνεχίσει τον αγώνα και την συμπαράστασίν της, μέχρι της πλήρους αποκαταστάσεως των θρησκευτικών ελευθεριών των».
23 Απριλίου 1975: Με το 5339 Ν. «περί αλλαγής ακαταλλήλων ονομάτων και
επωνύμων» εντείνεται η πολιτική αφελληνισμού των Βορειοηπειρωτών.
25 Αυγούστου 1982: Ο Μητροπολίτης ρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανός απέστειλε, «ανοικτή επιστολή» προς το Παγκόσμιο Πανηπειρωτικό Συνέδριο που συνήλθε στα Ιωάννινα. Τονίζει μεταξύ άλλων, ότι «το δράμα των αδελφών μας της Βορείου Ηπείρου δεν είναι θέμα πολιτικόν, ούτε κομματικόν. Είναι εθνικόν. Και ως τοιούτο, χρήζει της συμπαραστάσεως όλων μας».
22 Φεβρουαρίου 1984: Πραγματοποιείται στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου
Αθηνών μεγαλειώδες συλλαλητήριο, με κυρίαρχο σύνθημα: «Έλληνες, θυμηθείτε
τη σκλάβα αδελφή σας Βόρεια Ήπειρο». Αίσθηση προκάλεσε η αλληγορία μικρής
κοπέλας, ντυμένης με την ελληνική τοπική ενδυμασία της Βορείου Ηπείρου: Ήταν
αλυσοδεμένη πάνω σε μεγάλο Σταυρό - σαν να ήταν η ίδια «εσταυρωμένη».
5 Μαρτίου1984: Εκδόθηκε η υπ' αριθμόν 38/ 5-3-1984 απόφαση του ΟΗΕ, με την οποία διαπιστώνεται επισήμως και καταδικάζεται διεθνώς η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Αλβανία, σε βάρος των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.
27 Ιουνίου 1984: Το Εθνικό Συνέδριο της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά, που συνήλθε στην Νέα Υόρκη (από 27 Ιουνίου μέχρι 2 Ιουλίου 1984), είχε βασικό θέμα συζητήσεως το Βορειο-ηπειρωτικό. Στο ψήφισμα που εκδόθηκε υπογραμμίζεται η αντίθεση του Συνεδρίου σε κάθε σκέψη ή πράξη για άρση της εμπολέμου καταστάσεως με την Αλβανία, εφ' όσον το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα παραμένει ανοικτό ενώπιον των τεσσάρων υπουργών Εξωτερικών των Μεγάλων δυνάμεων. Στη συνέχεια, το ψήφισμα επιβεβαιώνει την αμετακίνητη θέση, σύμφωνα με την οποία οποιαδήποτε προσωρινή ρύθμιση των διαφορών των δυο κρατών θα πρέπει να συνδέεται με εγγύηση από την πλευρά της Αλβανίας για άμεση και πιστή εφαρμογή της υπ' αριθμόν 38/5.3.1984 αποφάσεως του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα του ελληνικού πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου. Τέλος, το Συνέδριο ευχαριστεί με το ψήφισμα α) την επιτροπή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ, β) το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, γ) Τη ιεθνή Αμνηστία, δ) το Αμερικανικό Κογκρέσο, ε) το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, στ) την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και ζ) την Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής «για το έμπρακτο ενδιαφέρον τους σχετικά με τους Βορειο-ηπειρώτες».
11Απριλίου 1985: Στην Αλβανία πεθαίνει Ο δικτάτορας Ενβέρ Χότζια. Τον
διαδέχεται Ο Ραμίζ Αλία.
Απρίλιος 1986: Η ελληνική Κυβέρνηση εκδήλωσε τη διάθεση να τερματίσει την «εμπόλεμη κατάσταση» που υφίσταται μεταξύ της Ελλάδος και της Αλβανίας, απ' το 1940. Το θέμα όμως αποσιωπήθηκε, ύστερα από έντονη αντίδραση της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως και των Συλλόγων των Βορειοηπειρωτών, που αξίωσαν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να δοθούν εγγυήσεις από την πλευρά της Αλβανίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα του εκεί Ελληνισμού. (Βλέπε εφημερίδες Απρίλιο του
1986).
Αύγουστος 1986: Με πράξη του υπουργικού Συμβουλίου - που ουδέποτε δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αίρεται η εμπόλεμος κατάσταση Ελλάδας - Αλβανίας. Νομική αμφισβήτηση της εγκυρότητας της πράξεως.
Δεκέμβριος 1986: Τις τελευταίες μέρες του χρόνου αυτού, καινούριες παρεμφερείς δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, προκάλεσαν νέες οξείς αντιδράσεις των ιδίων ως άνω πλευρών. Παρά τις έντονες αντιδράσεις, η Κυβέρνηση ήρε το εμπόλεμο με την Αλβανία χωρίς ανταλλάγματα στα τέλη του 1987. Για την άρση του εμπολέμου χωρίς ανταλλάγματα, ο τότε Μητροπολίτης
Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανός εξέδωσε ειδικό βιβλίο, με τον τίτλο «Η άρσις του
εμπολέμου: επιτυχία ή εθνική συμφορά;» Περί το τέλος, σημειώνει: Και το ερώτημα είναι: Τί επιτύχαμε εμείς, λοιπόν, υπέρ των Βορειοηπειρωτών με
την άρσιν του εμπολέμου; Επετύχαμε ένα πράγμα: επισημοποιήσαμε την δουλεία
τους και τον άνευ όρων αφελληνισμό τους, από τους «φίλους» μας Αλβανούς!
Μάης 1989: δυο σημαντικά γεγονότα, απασχολούν ζωηρά την Κοινή Γνώμη:
1. Στην Αλβανία έγινε απογραφή. Βρέθηκαν 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Και η
εκεί Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι από αυτούς, οι 58 χιλιάδες είναι Έλληνες.
Οι υπόλοιποι μέχρι τις 400 χιλιάδες τι έγιναν; Ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός
πρώτος και αργότερα άλλοι, καταγγέλλουν βιαίως την ανακοίνωση ως Ψευδή και τους αριθμούς ως πλαστούς. (Οι Αλβανοι 3-πλασιαστικαν ενω οι Βορειοηπειρωτες οχι!)
2.Μάης 1989: Το οικονομικό και Κοινοτικό Συμβούλιο του ΟΗΕ με τα 54 μέλη,
ομόφωνα καταδίκασε την Αλβανία «για την απάνθρωπη μεταχείριση της ελληνικής
μειονότητας και για την έλλειψη συνεργασίας με τα αρμόδια Όργανα του ΟΗΕ για
την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» .
Δεκέμβρης 1989. Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα απασχολεί καθημερινά τον
ελληνικό Τύπο. Η καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών, είναι σε ημερησία διάταξη.
Γενάρης 1990: Αντιπροσωπεία Βορειο-ηπειρωτών από τις ΗΠΑ ήλθε στην Ελλάδα για διαβουλεύσεις σχετικά με το Βορειοηπειρωτικό. Στο μεταξύ οι αρχηγοί των ελληνικών κομμάτων δήλωσαν ότι στηρίζουν το αίτημα για τα Ατομικά
ικαιώματα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.
6 Ιανουαρίου 1990: «Το Μήνυμα της Ελευθερίας» που δημοσιεύθηκε σε όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες, προκαλεί σάλο. Διεκτραγωδεί τις ανθρώπινες καταπιέσεις που υφίστανται οι Βορειοηπειρώτες «για να ξεχάσουν θρησκεία, γλώσσα, πατρίδα. Είναι πέντε χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι αυτοί που σαπίζουν στις φυλακές και εκατό χιλιάδες στα ανελέητα στρατόπεδα συγκεντρώσεων». Το Μήνυμα υπογράφουν πνευματικοί άνθρωποι Πανελληνίου κύρους, όπως οι: Οδυσσέας Ελύτης, Αλέξης Μινωτής, Μανούσος Μανούσακας, Ευάγγελος Αβέρωφ, Τοσίτσας, Μανώλης Ανδρόνικος, Νίκος Μάρτης, Ιωάννα Τσάτσου, Τάκης Χορν και άλλοι.
11 Ιανουαρίου 1990: Συγκλόνισε το Πανελλήνιο το μεγαλειώδες συλλαλητήριο που οργάνωσε στην Αθήνα η Συντονιστική Επιτροπή Βορειοηπειρωτικού Αγώνα. Ομιλητής ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός. Τα του συλλαλητηρίου, μεταδόθηκαν από ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας.
Ιανουάριος 1990: Οι Κρητικοί με πρωτοπόρους τους Σφακιανούς έδωσαν ένα
δυναμικό «παρών» στον πανελλήνιο ξεσηκωμό για την καταπάτηση των
Ανθρωπίνων ικαιωμάτων στη Βόρεια Ήπειρο. Την αρχή έκαμε ο Σύνδεσμος
Σφακιανών παπάδων, ο οποίος αφιέρωσε Το ετήσιο ημερολόγιό του στη Βόρεια
Ήπειρο και στα πρωτοφανή βασανιστήρια που υφίστανται οι εκεί αδελφοί μας. Στη
συνέχεια, οι Κοινότητες της επαρχίας (αλφαβητικά Αγίου Ιωάννη, Ασφένδου –
Βουβά και Ίμβρου, όπως και η Ένωση Σφακιανών Αθήνας - Πειραιά, εξέδωσαν
Ψηφίσματα θερμής συμπαραστάσεως, τα οποία δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες της
Κρήτης και της Αθήνας. (Εφημερίδα «Σφακιά» φύλλο 57).
Ιανουάριος 1990. Καθημερινά δημοσιεύματα στον ελληνικό και διεθνή Τύπο, περιγράφουν αιματηρές εξεγέρσεις στην Αλβανία με πρωταγωνιστές τη νεολαία και τους Βορειοηπειρώτες, εναντίον του στυγνού καθεστώτος Αλία: Εκτελέσεις και θάνατοι από μεσαιωνικά βασανιστήρια. Ηλεκτροφόρα σύρματα στα σύνορα της χώρας, εμποδίζουν την απόδραση.
25 Ιανουαρίου 1990: Δεκάδες Βορειοηπειρώτες φυγάδες που βρίσκονται στην Αθήνα, πραγματοποίησαν εντυπωσιακή ενέργεια: δέθηκαν συμβολικά με χονδρές αλυσίδες, στα κάγκελα της αλβανικής Πρεσβείας.
Autonomi e Vorio Epirit

Η εισοδος της κοινοτητας Δερβιτσανης, επαρχια Κατω Δεροπολης, νομος Αργυροκαστρου Βορειου Ηπειρου.

Πινακιδες στον κάμπο της Δεροπολης των 34 χωριών λίγο μετά το τελωνείο Κακαβιάς...


To Be Continued...
Υ.Γ.: Για όσους σχολιάζουν για Τσαμουριά, παρακαλώ να κρατήσουν τα σχόλια τους για όταν γράψω άρθρο για συνεργάτες και συμμάχους του Χίτλερ...