Concerns Of a Moon en/gr

Day 1,692, 04:30 • Published in USA Greece • by Eva Rosalene
Καλό μεσημέρι..

Ιούλιος η καρδιά του καλοκαιριού η χτεσινη πανσέληνος, γέμισε ξανά και ξανά τόσα ερωτηματικά που συνεχίζουν να μένουν αναπάντητα..Ανθρωποι δροσίζοντε στις λίγες ώρες γλυκιάς αύρας που προσφέρει το ξημέρωμα και όλα τείνουν να γίνονται ξανά καυτά..Στις βραδυνές αποδράσεις στην θάλασσά, σε απόμερες ακρογιαλιές μόνο και μόνο για να γίνει ένας γλυκός θόρυβος στα ντροπαλά κυμματάκια που τώρα γεννιούντε και κάνουν δειλά τις πρώτες τους προσπάθειες.

Σε ένα μήνα το το φεγγάρι πάλι θα εμφανιστεί ολόγιομο χαρίζοντας μας το μαγευτικό του φως που θα απλωθεί βελούδινα στους εραστές των λέξεων που ακόμα μια φορά θα παραληρήσουν στην λάμψη του. Κάθε φορά φθάνω σ’ αυτό το σημείο και κάθε φορά σκέφτομαι, λέω, υπόσχομαι τα ίδια πράγματα αλλά κάπου μέσα μου ξέρω πως θα έρθει ξανά αυτή η στιγμή που θα θέλω να αναθεωρήσω το παρελθόν και το παρόν. Το μέλλον προς το παρόν είναι εκτός σχεδίων, εξάλλου είναι απρόβλεπτο καχύποπτο γεμάτο ερωτηματικά.. Βασικά, δεν είναι αναθεώρηση, αλλά ένας σταθμός για ανεφοδιασμό των σκέψεων, των συναισθημάτων, των αναγκών.Την ψυχή την έχω αφήσει στο πίσω μέρος του μυαλού την έχω αμελήσει και εδώ και αρκετό καιρό λειτουργώ χωρίς τον πραγματκό μου εαυτό αυτόν που ξέρει τι εννοώ με όσα λέω, ακόμα κι αν δεν βγάζουν νόημα οι λέξεις,ακόμα και όταν οι προτάσεις δειλά ξεπροβάλουν και γυμνώνουν την ψυχή αυτήν που αναγνωρίζει τις έγνοιες μου..

Για αυτό και πρέπει να δώσω και λίγη δημοσιότητα στην ψυχή μου που όλο γυρεύει τρόπους να φανεί.Κάνει τις δικές της προσπάθειες να δηλώσει παρούσα με ύφος καμαρωτό αλλά με ευάλωτα και τραυματισμένα κομμάτια.Τα πιο βαθιά και έντονα εσωτερικά γνωρίσματα, είναι ακόμα άθικτα. Στο μάθημα της ειλικρίνειας, κάνω απουσίες. Κι εννοώ στην ειλικρίνεια απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό, τον οποίο ξεγελώ με παραμύθια που δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα.
Κι έτσι χάνεται και η αλήθεια της ζωής, γιατί ζω από συνήθεια.. Μα δεν ζω, απλά υπάρχω... πρέπει να ζήσω, Δίνοντας περισσότερα απ’ όσα κρύβω..

Θέλω να παίρνω κιόλας, αλλά οι εμπειρίες με έμαθαν να επιβιώνω δίνοντας. Τα δικά μου «θέλω» ήταν πάντα δεύτερα κι ακολουθούσε τα θέλω και τα πρέπει των άλλων.Μ’ αρέσει να δίνω, να προσφέρω, να με χρησιμοποιούν επειδή τους βολεύω. Όχι απο μαζοχισμό, αλλά γιατι έτσι νιώθω πως υπάρχω. Μέχρι εκεί βέβαια που θα κάνω την επανάσταση μου, γιατί σχεδόν πάντα την κάνω, και πονάει. Και πρόσφατα αλλά και πιο πρίν, ως ένας από τους κανένας τέλειος, μπέρδεψα και καταστάσεις, σκότωσα και όνειρα. Αλλά θυμήθηκα όμως και πώς είναι να γεμίζει η καρδιά με ευχάριστα συναισθήματα. Παρόλο που κάποια απ' αυτά ήταν περίεργα, σαν τα παραμύθια που λέω στον εαυτό μου, ψεύτικα, επιπόλαια...

Και πάνω που άνοιγα το θέμα της καρδιάς, λέω να σταματήσω έστω έτσι απότομα γιατί είναι από τις πολύ ελάχιστες φορές που δεν με γεμίζουν τα λόγια και δεν μπορούν να με εκφράσουν τώρα. Προφανός είναι ακόμα κάποιες εφηβικές ανησυχίες που δεν έχουν καταφέρει να αφήσουν θέση στην σοβαρή ωριμότητα που θα πρέπει να διακατέχει τους χειμώνες και τα καλοκαίρια μου..είναι όμως ακόμα κάποιες βραδινές απομονώσεις που ταξιδεύουν στο παρελθόν στο μέλλον στο παρόν,Η ύπαρξη μου όμως ξέρει τι θέλω να πω….

Ραντεβού στην επόμενη πανσέληνο..

Good afternoon,my e-friends

July..the ''heart'' of summer and yesterday's full moon filled us,
once again,with so many questions that remain ananswered..
People freshen themselves , in the sweet aura of dawn.. But it
only lasts a while and then everything becomes burning ,again..
In our evening getaways by the sea, to secluded shores, just to
conclude as a sweet noise to the bashful waves that timidly make
their first attemps.

Next month a new beatiful,full moon will rize again, endowing us
its majestic light,a light that will spread, tenderly, among lovers
and make them maunder from its shine. Every time i reach that point,
thinking, promising the same things,but i know in my heart, that
there will be a moment to revise my past and my present...my future..
i have no plans for my future,yet.How can you plan something so
unpredictable,suspicious and questionable?..To be honest,it's not
a regret,but a station wich refuels thoughts,emotions,needs.
I've left my soul,long time ago,in a small place at the back of my
mind,i've neglected it and now i just ...operate..without my inner
shelf,the one who really understands what i mean, even when my words
don't have a meaning, even when sentences emerge and bare this soul,
that realises my concerns..

That is why i' ve got to disclose it to the world.. my soul is
struggling to be revealed..It is trying to declare its presense,
jauntily,although consisting of fragile and broken pieces. The most
tense and inner features are still intact. I was absent when honesty
was taught..honesty towards your own self, which i deceive with
fairytales that have nothing to do with reality. And so, trueness
of life is lost,because i live by habit...I don't live,i only exist..
obliged to live,giving more than the ones i hide in me..

I ,too ,want to earn something,but experience taught me that i survive
only when i give. My own needs end up second,always following someone
else's demands and restrictions.I like giving,offering, being
exploited.Not because i'm a masochist,but because,in a way ,I realize
my existence. Until,the moment, i make my revolution,which i almost
always do and hurts like hell. Last time,as well as before, being
one of the ''noone is perfect'', i've complicated things,i 've killed
dreams.But i've ,also,recalled how it feels to fill your heart with
pleasant feelings. Though,some of them were strange,like the
fairytales i tell to my self , false, frivolous....

But now that i'm talking on matters of the heart,i think i'm going
to stop because i've just realized that words can express my feelings
and that is something that happens very rare..
Obviously,there are still some teenage concerns, that couldn't leave
their seats to the the serious ripeness,that must pervades my eras...
still,some evening isolations ,fly me to past,furture,present, where
my inner self understands my words and knows my thoughts..

See you on next full moon