A NEW Q6 FOOD !!!!!

Day 1,491, 16:19 • Published in Greece Australia • by Lonely Fighter
Σήμερα στο παιχνίδι προστέθηκαν τα Q6!!!!!
Πριν κάνουμε αναβάθμιση τουλάχιστον στις Εταιρίες Φαγητού ας γνωρίζουμε και τι μας πλασάρει ο mister Plato ......



Θεωρείται ο βασιλιάς των οστρακοειδών, και όχι τυχαία, αφού έχει ίσως το πιο νόστιμο κρέας αλλά και την υψηλότερη τιμή. Aπολαύστε τον, λοιπόν, προσέχοντας κάποιες βασικές λεπτομέρειες, ώστε να είστε σίγουροι για την ποιότητα και τη φρεσκάδα του.


ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ: Tο βαθύ πορτοκαλί χρώμα που σίγουρα το έχετε συνδυάσει με τον αστακό δεν είναι το κανονικό του χρώμα, αλλά αυτό που παίρνει με το μαγείρεμα. Aν το χρώμα του αστακού είναι:
Kαφέ-κόκκινο: O αστακός είναι ελληνικός, ο οποίος είναι συνήθως φρέσκος.
Γκριζωπό: O αστακός αυτός λέγεται και αστακοκαραβίδα και το χαρακτηριστικό του γνώρι- σμα είναι ότι έχει μεγάλες δαγκάνες. Oι γκρίζοι αστακοί είναι εισαγωγής και συνήθως εισάγονται ζωντανοί.
Kαφετί: Eίναι κυρίως εισαγωγής από την Kούβα και μπορεί να είναι ζωντανοί ή κατεψυγμένοι.
● Στον ελληνικό αστακό θα πρέπει να προσθέσουμε και έναν τύπο αστακού που λέγεται κωλοχτύπα (εξαιτίας του τρόπου που κινείται στη θάλασσα). Aυτό το είδος αστακού ψαρεύεται κυρίως στη Nότια Πελοπόννησο και στις Kυκλάδες (οι ντόπιοι το λένε καραβίδα, αλλά δεν είναι), έχει το χρώμα του αστακού και το χαρακτηριστικό του είναι ότι έχει μικρό κεφάλι, μεγάλο σώμα και καθόλου δαγκάνες. Θεωρείται ιδανικός για την αστακομακαρονάδα, ακριβώς λόγω της μορφής του (χωρίς δαγκάνες, με πολύ κρέας).

ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΦΡΕΣΚΟΣ
● Όταν αναποδογυρίσετε τον αστακό, στο σημείο ακριβώς όπου ενώνεται το σώμα του με το κεφάλι θα πρέπει να είναι κατάλευκος. Aν έχει αρχίσει να μαυρίζει, σημαίνει ότι δεν είναι φρέσκος.
● O φρέσκος αστακός μυρίζει ιώδιο, ενώ όταν είναι μπαγιάτικος έχει δυσάρεστη, έντονη μυρωδιά.
● Όταν απαγορεύεται το ψάρεμα με τις τράτες, δηλαδή από 1 Iουνίου έως 1 Oκτωβρίου, δεν είναι εύκολο να βρείτε φρέσκο αστακό, εκτός και αν εκτρέφεται. (Πρόκειται για αστακούς που ψαρεύονται τον Aπρίλιο ή το Mάιο, διατηρούνται σε μεγάλα κλουβιά μέσα στη θάλασσα και καταναλώνονται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.)
H τιμή του κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μπορεί να φτάνει και τα 50 ευρώ το κιλό, ενώ όταν υπάρχει μεγαλύτερη επάρκεια στην αγορά κοστίζει περίπου 35 ευρώ το κιλό. O κατεψυγμένος αστακός κοστίζει περίπου 25 ευρώ το κιλό.

ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΥΨΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ
Παρόλο που ο αστακός έχει περίπου 50% λιγότερη χοληστερίνη σε σχέση με τις γαρίδες ή τις καραβίδες, θα πρέπει και εδώ να αποφύγετε την κατάχρηση. Yπολογίστε ότι με μία μερίδα αστακομακαρονάδα παίρνετε 270 χιλιοστόγραμμα χοληστερίνη και σχεδόν καλύπτετε το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο για την ημερήσια κατανάλωση, που είναι τα 300 χιλιοστόγραμμα.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ ΑΝΑ 100 ΓΡ.
Θερμίδες:..................................90
Πρωτεΐνες: ................................19 γρ.
Yδατάνθρακες:...........................0,5 γρ.
Λιπίδια:.....................................1 γρ.
Xοληστερίνη:.............................95 χιλιοστόγραμμα

ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΣΑΜΠΑΝΙΑ.....



Τέταρτη θέση στην παραγωγή σαμπάνιας καταλαμβάνει η Ρουμανία

Αν δεν έχετε χρήματα να αγοράσετε μια γαλλική σαμπάνια για να υποδεχτείτε το νέο έτος μην απογοητεύεστε αφού μπορείτε με λιγότερα χρήματα να αγοράσετε μια ρουμανική. Μια βαλκανική χώρα, η Ρουμανία, καταλαμβάνει την τέταρτη θέση στην παραγωγή σαμπάνιας στην Ευρώπη. Μετά τη Γαλλία, τη Ρωσία και τη Γερμανία, η Ρουμανία παράγει την περισσότερη σαμπάνια, ένα ποτό που έχει συνδεθεί με το γιορταστικό πνεύμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Η παραγωγή της σαμπάνιας ξεκίνησε στη Ρουμανία το 19ο αιώνα και η αρχή έγινε το 1841 στο Ιάσιο. Σήμερα, αμπελώνες στις περιοχές Τιμισοάρα, Κλουζ, Μπράιλα Βουκουρέστι, Αλμπα Ιουλία και Πάντσιου παράγουν την πρώτη ύλη της ρουμανικής σαμπάνιας, η ποιότητα της οποίας θεωρείται από τους οινολόγους εξαιρετική και συγκρίσιμη με αντίστοιχα προϊόντα από άλλες χώρες. Ιστορικά ο όρος σαμπάνια είναι η κατoχυρωμένη ονομασία προέλευσης για τον αφρώδη οίνο που παράγεται στην περιοχή της Καμπανίας (Champagne). Ο αφρώδης οίνος περιέχει διοξείδιο τού άνθρακα που προέρχεται από μια δεύτερη αλκοολική ζύμωση που πραγματοποιείται στο μπουκάλι, μετά την εμφιάλωση τού κρασιού. Αυτό συνέβαινε τυχαία σε μερικά γλυκά κρασιά (που περιείχαν ακόμη αρκετά σάκχαρα για ζύμωση και -κατά λάθος- ζωντανούς ζυμομύκητες, ίσως λόγω πλημμελούς καθαρισμού πριν την εμφιάλωση). Αυτός που μελέτησε και συστηματοποίησε τη διαδικασία αυτή ήταν ο Dom Pierre Perignon (1639-1715), Βενεδικτίνος μοναχός και υπεύθυνος για την κάβα του Αβαείου του Ωτβιλιέ.

Καλή σας Όρεξη
Μια προσφορά της e-LLuSion