Γλωσσολογία στο eRepublik

Day 2,302, 16:32 • Published in Greece Greece • by Asterios C

Aφού ο γιατρός έκανε την αρχή με την ψυχολογία, είπα να συνεχίσω από το δικό μου μετερίζι. Η μελέτη της γλώσσας μια κοινότητας φανερώνει πολλά για την ιδιοσυγκρασία της, τα συγκριτικά τις ποιοτικά στοιχεία, τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών της και πολλά άλλα. Είναι επομένως μεθοδολογικά χρήσιμη για μια πληθώρα ανθρωπιστικών επιστημών. Το ενδιαφέρον μας εδώ είναι όμως Γλωσσολογικό, έχει να κάνει δηλαδή με την εμβάθυνση στις τυπολογίες του ίδιου του παραγόμενου λόγου. Δεν είναι καθόλου περίεργο για ένα παιχνίδι όπως το eRepublik που ενσωματώνει πολλά χαρακτηριστικά μιας πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης και περιστρέφεται εν πολλοίς γύρω από user-generated content να έχει δημιουργήσει τη δική του μοναδική υβριδική ιδιόλεκτο.

Το eRepublik προσφέρει τρεις τρόπους αλληλεπίδρασης με την κοινότητα, όλοι τους με βάση τη γραφή (text-based): προσωπικά μηνύματα (personal messages, pms), άρθρα και shouts. Οι τρόποι αντιστοιχούν στις επικρατούσες τάσεις διάχυσης πληροφορίας μέσω του κυβερνοχώρου, δηλαδή το e-mailing, το blogging και micro-blogging. Στιλιστικά η γλώσσα που παράγεται είναι ένα κράμα αρθρογραφιών κλισέ, επιστολογραφικών συμβάσεων και διαφημιστικών τεχνικών, διανθισμένα με επιπλέον δόσεις επιδεικτικού χιούμορ και δηκτικής ειρωνείας. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται σε καθένα από τα τρία μέσα αναμένεται διαφορετική και ιδιαίτερη, παρουσιάζονται όμως και συγκλίνοντα χαρακτηριστικά. Ορισμένα από αυτά είναι:

Μορφολογική δημιουργικότητα (Morphological creativity). Οι χρήστες εμφανίζονται ιδιαιτέρως παραγωγικοί και ευφάνταστοι σχετικά με τις λέξεις που χρησιμοποιούν. Καθώς ο ρυθμός του παιχνιδιού δημιουργεί ιδιαίτερες ανάγκες, εκείνοι αντιδρούν εισάγοντας μια ευρεία γκάμα νεολογισμών που εκπλήσσουν με την σημασιολογική τους ευκρίνεια και την πραγματολογική τους βαρύτητα, ενώ είναι απελευθερωμένοι από τις ιδιαίτερες μορφολογικές φόρμες της νέας ελληνικής. Έτσι κατά την παραγωγή γίνεται ιδιαίτερη χρήση της σύμμειξης (blending) (π.χ. "Τουρκιδόνες" εκ των "Τούρκοι" + "Μυρμιδόνες", "Elasitomaxos" εκ των "Elasitis" + "Aristomaxos") και της σύνθετης σύμπλεξης (complex compounding) (π.χ. "Trexagyreuopoulos" εκ της φράσης "τρέχα γύρευε" και την κατάληξη "-όπουλος") που δεν απαντώνται με αντίστοιχη συχνότητα στην καθομιλουμένη. Εξαιρετικά ενδιαφέροντες είναι και οι τύποι που προκύπτουν από εσκεμμένη παρετυμολόγηση (folk etymology) (π.χ. "Trihenekis" αντί "Dihenekis" με παρετυμολόγηση του κύριου ονόματος Διηνέκης).

Σημασιολογικός αποχρωματισμός (Semantic bleaching). Οι έννοιες και οι ιδιαίτεροι σημασιολογικοί χρωματισμοί που προσδένονται σε μια λέξη τείνουν να απομακρύνονται ταχύτατα από αυτές που είχαν κατά την αρχική τους σύλληψη και χρήση. Αυτό συνήθως συμβαίνει στην προσπάθεια αποκαθήλωσης της ρητορικής μιας ομάδας αντιγνωμούντων (π.χ. "gamer", "multi", "ARISTOMAXOS +1", "κλίκα", "Hail!"). Στις περισσότερες απ' αυτές τις περιπτώσεις ηχηρό είναι το στοιχείο της ειρωνείας.

Διακειμενικότητα (Intertextuality). Τέλος, κύριο χαρακτηριστικό της γλώσσας του eRepublik είναι η έντονη αίσθηση διακειμενικότητας, η άμεση ή έμμεση αναφορά σε τμήματα άλλων σωμάτων κειμένων για ένταση του σημασιολογικού φορτίου του παρόντος. Η διακειμενικότητα είναι σύμφυτη με την υπερ-κειμενική φύση του διαδικτύου και επομένως δεν αποτελεί έκπληξη που τη συναντούμε σε ένα παιχνίδι φυλλομετρητή. Καθώς οι παίχτες αλληλεπιδρούν συνέχεια, δανειζόμενοι γλωσσικό υλικό από τους συμπαίχτες τους που προσαρμόζουν όμως στις δικές τους ανάγκες, το δίκτυο διεπίδρασης γίνεται ολοένα πυκνότερο και τα νήματα που μεταφέρουν τις εννοιολογικές προεκτάσεις περιπλέκονται και επιμηκύνονται. Κατά τη διαδικασία εμπλουτισμού του δικτύου δεν είναι σπάνιο οι διαδρομές να επισκοτίζονται σε τέτοιο βαθμό ώστε να απαιτείται ιδιαίτερη προσπάθεια επεξεργασίας, που συχνά μπορεί να είναι και ελευθεριάζουσα.

Είναι σημαντικό για τους συμμετέχοντες στο παιχνίδι να αξιολογήσουν την ενέργεια και τη φαιά ουσία που εναποθέτουν στην ιστοσελίδα του. Όχι τόσο για να επαναξιολογήσουν την ορθολογικότητα της κατάθεσής τους, αλλά για να βρουν άλλο ένα σημείο άντλησης ευχαρίστησης από τη διαδικτυακή εμπειρία τους. Πολλές φορές θεωρούμε τη γλώσσα δεδομένη και προσηλωμένοι στη φανξιοναλιστική όψη της δεν αναλογιζόμαστε την οντολογική. Έτσι όμως χάνουμε από τα μάτια μας την αισθητική αξία που έχει η γλώσσα ως καλλιτέχνημα. Κι αυτό είναι πράγματι κρίμα!