Κάτι ελαφρύ...

Day 3,146, 13:51 • Published in Greece Greece • by Eleanor 82



Νομίζατε ότι γλιτώσατε από μένα?
Χαζουλίνια μου... Απλά περνάω τη ζωούλα μου' και παρακολουθώ και την αγαπημένη μου ηλεκτρονική ανεμοζάλη της eRepublik.

Σας έχω σήμερα μια εκπλήξούλα, αγάπες μου. Κάτι που έγραψα πριν 6 πάνω - κάτω χρόνια σε κάποιο άλλο ηλεκτρονικό ιστότοπο. Και το χειρότερο? Ούτε εκείνο ήταν δικό μου. Συρραφή από πολύ εξυπνότερα από ότι θα μπορούσα να συντάξω εγώ σημειώματα ήταν.

Αν έχετε υπομονή, κάτι καινούργιο θα έχω σας πω για τα εκλογικά συστήματα και τις συνεπαγωγές τους στο άμεσο μέλλον' αν υπάρχει ακόμα. Stefen αγάπη μου, που βόσκεις και δεν μου δίνεις σημασία? Νοιώθω πληγωμένη και εγκαταλελειμμένη από την απουσία σου!

😛




Στο σημερινό επεισόδιο, θα μιλήσουμε για Τέρατα.
Συγκεκριμένα, θα παραθέσω αποσπάσματα από προλόγους του Γιώργου Μπαλάνου στην ομώνυμη Ανθολογία που εξέδωσε η ΩΡΟΡΑ το 1989.
Λόγια διαχρονικά, ποτισμένα δηλητηριώδες χιούμορ και απίστευτα επίκαιρα τόσα χρόνια μετά!


Από τον γενικό πρόλογο:
...
Όπως και να 'χει, επιλέγοντας και μεταφράζοντας τις ιστορίες αυτής της ανθολογίας, διαπίστωσα κάτι που που δεν μου είχε περάσει ως τώρα από το νου - ότι τα τέρατα είναι παρεξηγημένα πλάσματα.
Για παράδειγμα, κανένα τέρας, όσο ύπουλο κι αν είναι, δεν ζητά την ψήφο των πολιτών προκειμένου να φάει τα πάντα. Τα τρώει ανοιχτά και παλικαρίσια, με το έτσι θέλω. Ακόμη και τα πιο γλοιώδη από δαύτα, δεν κρύβονται πίσω από κάποια δικολαβίστικη ασυλία.
Γενικά τα τέρατα σέβονται τον εαυτό τους. Είναι τέρατα, το αποδέχονται ότι είναι τέρατα και συμπεριφέρονται ανάλογα. Είναι ειλικρινή. Ίσως γι' αυτό δεν υπάρχει πιο αποτρόπαιο, φρικαλέο και αποκρουστικό πλάσμα από ένα τέρας που μιμείται τον άνθρωπο.
Ναι, αυτό είναι όντως ένα τέρας που δεν σέβεται το εαυτό του.Άκου άνθρωπος! Λίγο ακόμη και θα καταντήσει και οπαδός.
Μπρρρ! Φριχτό, έ;

Από το: "Η Ζωντανή Μύξα"
Ένα από τα πιο αγαπημένα τέρατα της Ε.Φ. είναι εκείνο της άμορφης γλοιώδους μάζας που κυλά σαν λάβα και καταβροχθίζει ότι ζωντανό βρει στο διάβα της. Έχει όλα τα στοιχεία για ένα ιδανικό τέρας: είναι σιχαμερό, ύπουλο, εντελώς ξένο προς τον άνθρωπο, σχετικά άτρωτο - και παμφάγο.
Ένα τέτοιο πλάσμα έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δυο καριέρες: ή να γίνει Υπουργός Οικονομικών ή να κυκλοφορεί τις νύχτες και να καταβροχθίζει τον κόσμο. Αν διαθέτει και κάποια νοημοσύνη, συνήθως κάνει το δεύτερο.
...

Από το: "Το Παράθυρο"
Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα σε τούτη την ιστορία. Αλλιώς ξεκινάει, αλλού πηγαίνει και αλλού καταλήγει. Αν ο Μπομπ Λέμαν δεν ήταν συγγραφέας Ε.Φ. θα μπορούσε να γίνει ένας θαυμάσιος έλληνας πρωθυπουργός. Ή έστω υπουργός... ή τουλάχιστον τραπεζίτης.
Αλλά, βέβαια, οι συγγραφείς Ε.Φ. είναι σοβαροί άνθρωποι...
...

Από το: "Η Βδέλλα"
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό από ένα φρικαλέο πλάσμα που απλώς κάθεται και τρώει τα πάντα, δίχως να έχει καν συναίσθηση της παρουσίας σου. Το βρίζεις - εκείνο τρώει. Του πετάς πέτρες - εκείνο τρώει. Όχι δεν αναφέρομαι σε έλληνες βουλευτές ή δημόσιους υπάλληλους όπως πολύ φυσικά θα πήγε ο νους σας.
Αναφέρομαι απλώς - Σας είπα όχι! Δεν εννοώ ούτε κάποιους διευθυντές δημοσίων επιχειρήσεων ή υπουργούς! Μα γιατί πάει συνέχεια στο κακό ο νους σας; στη Βδέλλα του Ρόμπερτ Σέκλυ.
Είναι στ' αλήθεια ένα αποτρόπαιο πλάσμα, Σχεδόν σαν εκείνα που πήγε προηγουμένως ο νους σας.




😃