Συνειδητοποίηση

Day 1,785, 02:43 • Published in USA Greece • by Eva Rosalene
Καλό μεσημέρι..

Είναι να απορείς πολλές φορές τι κρύβει η ανθρώπινη δύναμη είτε στο μυαλό είτε στο σώμα ψάχνεις να βρείς ποιες είναι οι αιτίες που το προκαλούν αλλά είναι μάταιο και αυτό γιατί ο εγωισμός της φύσης του ανθρώπου δεν επιτρέπει να αφεθεί κα να παραδεχτεί ότι μπορεί τα πάντα
όλοι ανεξαιρέτως

- Υπάρχει κάτι που δεν είναι ψευδαίσθηση ή όλα είναι ίσωμα σ’ αυτή τη ζωή;

-Τα έχεις πάρει μαζι του έτσι ε; σε βλέπω

- Μην δίνεις σημασία απρόσκλητος είναι και αγενής τόσο του κόβει τόσα κάνει

-Μην ανησυχείς θα βάλω τα καλά μου και θα τον υποδεχτώ τον γελοίο,περίμενε να συμβεί κάτι τόσο σοβαρό για να μου επιτρέψει να κάνω ότι θέλω

Δεν θα σε ρωτήσει αν έξω κρυώνει ή βρέχει η αν είναι μέρα η νύχτα αν τελείωσες ότι προγραματίζεις απλά θα σε παρακολουθεί. και θα επεμβαίνει πάντα σε όλες σου τις δραστηριότητες

-Ξέρω πως νιώθεις,το ζόρι ξεκινάει όταν αρχίζεις και βλέπεις όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου και ήδη σου αλλάζουν την ζωή

-Να δώ που θα με βγάλει..

-Πισωγύρισμα δεν έχει ο επισκέπτης είναι εδώ είναι αγένεια να μην συνταξιδεύσεις μαζί του..Προχώρα και μην ρωτάς που θα σε βγάλει..θα πέσεις θα σκοντάψεις αλλά πάλι θα ξανασηκωθείς

Είναι αγενής αλλά κ ευγενής συνήθως σε αυτά λειτουργεί ανάποδα γιατί θέλει να κάνει την διαφορά και να τραβάει την προσοχή σου δεν τον νοιάζει αν θα σε κουράσει ακόμα και αν θα σε πληγώσει αν θα σε βάλει σε τρυπάκι σε σχεδιασμένο τρόπο ζωής με αυστηρό πρόγραμμα..

Φοβάμε..

-Γιατί; Δεν πρέπει,δεν πάει έτσι του δίνεις δικαιώματα να σου επιβάλλετε και να σε εκθέτει δηλαδή ένα βήμα μπρός και δύο πίσω; Γιατί αυτό κάνεις
-Προσπάθώ να κερδίσω έδαφος δεν το καταλαβαίνεις;Να ανακτίσω ισσοροπίες είναι κακό;
-Ναι είσαι εγωίστρια και ευθυνόφοβη αυτό ξέρω εγώ..
-Είναι κακό να είμαι άνθρωπος;-
-Οχι είναι κακό ότι σου λείπει η θέληση Μην πεις ποτέ πως δεν κατάφερες κάτι… Πες μόνο ότι δεν
προσπάθησες ακόμη…’ Να είσαι τόσο δυνατός, που τίποτα να μην μπορεί να διαταράξει τη γαλήνη του νου σου.


Δυστυχώς η ψυχή δεν συμμετέχει , παρακολουθεί εκ του μακρόθεν… και κουνά το κεφάλι απαξιωτικά. Είναι η πραγματικότητα των δύο επιπέδων, που ανάμεσά τους ο άνθρωπος συμπιέζεται, συνθλίβεται.
Σηκώνουμε το βάρος όσων αντέχουμε … και μια ιδέα περισσότερο